ครึ่งชั่วโมงต่อมา
ฉันถูกจับแยกกับเจ้าฟอกซ์ด้วยฝีมือของคนใจยักษ์ใจมาร ฉันต้องยอมอุ้มเจ้าฟอกซ์ไปวางในคอนโดของมันแต่โดยดี ไม่งั้นมันคงถูกเก้าทัพมาหิ้วคอพาไปเองแน่ ๆ
“มานั่งนี่” เขาเรียกด้วยสายตา ฉันหน้าบึ้งเล็กน้อย เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา มองอาหารบนโต๊ะตรงหน้า
เดี๋ยวนะ… นี่มื้อเย็นงั้นเหรอ?
สปาเกตตี้อาโวคาโดซอสกุ้ง ลาซานญ่าหมู ผักโขมอบชีส และซุปครีมอาโวคาโด
โอ้โห… นี่เขาจะขุนให้ฉันเป็นหมูแล้วจับเชือดหรือไง?
“มองทำไม กินสิ”
“หะ… พี่จะให้จากินคนเดียวหมดนี่งั้นเหรอ?” ฉันถามก็เพราะว่าอาหารที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นวางอยู่ตรงหน้าฉันทั้งสิ้น ในขณะที่ตรงหน้าเก้าทัพมีเพียงแค่สปาเกตตี้จานเดียวเท่านั้น
“ใช่ เธอผอมเกินไป ต้องเพิ่มน้ำหนัก” เขาหมุนเส้นสปาเกตตี้บนช้อน เลื่อนสายตามองอาหารตรงหน้าฉันหนึ่งที ก่อนยกยิ้ม “กินให้หมดด้วยนะ ไม่งั้นมื้อหน้าฉันจะทำเพิ่มเป็นสองเท่า”
“บ้าไปแล้ว! ใครจะกิน
