[FRANCELI]
"Luthan!"
Umiyak ako nang umiyak habang nakasubsob sa dibdib niya. Hindi ko kasi akalain na makikita ko siya ngayon dito sa bubong namin.
Masyadong overwhelming 'yung feeling, at ang tanging paraan lang para mailabas ko yun ay ang humagulhol ako nang humagulhol.
Mas lalo niyang hinigpitan 'yung yakap niya sa'kin. Patuloy lang akong umiyak, dahil heto na nga siya sa tabi ko. Alam kong ang OA ko na, pero halos 24 hours nang nawawala si Luthan at yun sa tingin ko ang OA.
"Andito na 'ko, Franceli," bulong niya sa tenga ko. "Tahan na. 'Wag ka nang umiyak."
Tumango akong nagpapahid ng luha. "Ikaw kasi! Ano ba'ng nangyari sa 'yo?"
Tinitigan ko siya at nakita ko kung gaano siya ngumiti nang napakalapad. "Naglaho ako nang panandalian."
"HA?"
"Naglaho ako..." ulit niyang ngiting-
