บทที่ 49
เฉินตงไม่ได้สนใจ เพียงเข้าสู่สมาธิ
สองพี่น้องนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเฉินตง จากนั้นกอดกันและกันเพื่อคลายหนาว ผ้าห่มบางๆสองผืนที่แจกจ่ายเพียงพอให้ความอบอุ่น
เข้าสู่กลางดึก ความเงียบเข้าปกคลุม เฉินตงเดาว่าเจ้าคนที่ทักเขาวันก่อนคงจะลงมือ แต่ว่าเงียบจนถึงเช้า ไม่ได้มีอะรเกิดขึ้น พอแสงอรุณสาดลงมา เฉินตงลืมตาขึ้นมา
เสียงร้องเรียกดังขึ้น อาหารเช้าเป็นซาลาเปา กับน้ำซุป เฉินตงหลบสองพี่น้องไปอีกด้าน เพื่อป้อนอาหารให้กับจิ้งจอกน้อย จากนั้นเข้าไปรับอาหารจากผู้คุ้มกัน
การเดินทางออกจากป่า สู่ทุ้งหญ้าอีกครั้ง
อากาศไม่ร้อน เมฆค่อนข้างเยอะ ทำให้การเดินทางเป็นไปได้ด้วยดี จนถึงเที่ยงวัน เสียงอึกทึกก็ทำพวกผู้คุ้มกันชักดาบออกมาจากฝัก
เฉินตงหันมองไปต้นทาง พบว่าหมาป่าอสูรฝูงหนึ่งกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ มันมาจากด้านข้าง หน่วยลาดตะเวนที่อยู่ด้านหน้าออกไปหลายร้อยเมตรจึงไม่ได้พบเจอ
หัวหน้าผู้คุ้มกันส
