บทที่ 1.1 รักแรก

853 Words

บทที่ 1.1 รักแรก เคยแอบรักใครไหม ? ‘เมธาวี’ สาวสวยวัยสามสิบสองปีที่แม้จะมีเสน่ห์รอบด้านและเต็มไปด้วยเพศตรงข้ามเข้าหามากแค่ไหน แต่เธอก็ไม่เคยเปิดใจให้กับใครเลย ไม่มีใครรู้ว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมมีแฟน จะบอกว่าติดใจในชีวิตโสดก็ไม่น่าจะใช่ เพราะวาเลนไทน์ทีไรเป็นต้องนั่งทำเอ็มวีหดหู่เป็นคนไร้คู่อยู่ร่ำไป หญิงสาวเป็นนักเขียนบทประจำบริษัททำหนังชื่อดังแห่งหนึ่ง เธอผันตัวจากการเขียนบทละครมาลองรับเขียนบทหนังดูบ้างด้วยเป็นพวกไม่ชอบอะไรจำเจสักเท่าไหร่ ชีวิตเหมือนอยู่บนรถไฟเหาะตลอดเวลา ชอบความตื่นเต้น ชอบอะไรที่มันท้าทายเพื่อเอามาเป็นแรงบันดาลใจในการทำงาน กลับมาเข้าเรื่อง ‘แอบรัก’ ต่อ หลายคนอยากรู้เหตุผลที่หล่อนไม่ยอมมีแฟนแถมยังปิดใจกับเพศผู้ทุกคนที่ได้เจออีกด้วย เอาจริง ๆ มันไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเลย เพียงแค่...เมธาวีเป็นคนรักเดียวใจเดียวต่างจากบุคลิกที่ดูเป็นสาวก๋ากั่นราวกับผ่านโลกมาอย่างโชกโชน มันคงจะไม่มีอะไรแปลกเลยถ้าเธอได้ตกหลุมรักใครสักคน คบกัน และแต่งงานกันอย่างเพื่อนวัยเดียวกันคนอื่น ๆ ที่มักจะส่งบัตรเชิญมาให้เสมอ ใช่แล้วล่ะ ปัญหาของหญิงสาวมันคือคนที่แอบรักเป็นเพื่อนร่วมรุ่นสมัยมัธยมปลายตั้งแต่สิบกว่าปีก่อนน่ะสิ ถ้าให้เอาเป็นตัวเลขตามหลักความจริงก็จำแทบไม่ได้แล้วเพราะมันนานเกินไป เธออยู่ชมรมเดียวกับเขาในสมัยนั้น เมื่อก่อนเมธาวีไม่ได้สดใสและเป็นจุดศูนย์กลางของผู้คนอย่างนี้หรอก หล่อนต่างจากที่เป็นอยู่ราวฟ้ากับเหว ไม่เคยมีเพศตรงข้ามเข้าหาหรือแม้แต่เพศเดียวกันก็ยังยี้ คนเดียวที่พูดคุยด้วย คนเดียวที่ใจดีกับเธอก็คือ...เขานั่นแหละ เขาที่เป็นรักแรก “ขอโทษค่ะ รอด้วยค่ะ” ตะโกนบอกลิฟต์ที่กำลังจะปิด ผู้ชายตัวสูงสวมกางเกงยีนเสื้อยืดและใส่หมวกแก๊ปปิดหน้าปิดตายอมกดลิฟต์เพื่อรอเธอ หญิงสาวหันไปคำนับขอบคุณเขา มือแบกกล่องลังกล่องสุดท้ายเพื่อจะขนขึ้นไปบนห้อง เมธาวีย้ายคอนโดฯ ใหม่เพราะต้องการทำเลใกล้กับบริษัทเพราะเกลียดการผจญภัยกับรถติดในตอนเช้า วันนี้จะเป็นการเข้าอยู่วันแรกของเธอก็เลยหยุดงานเพื่อมาจัดเก็บห้อง สายตามองไปยังหมายเลขชั้นก่อนจะเห็นว่ามันถูกกดเอาไว้อยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นผู้ชายคนนี้ก็อยู่ชั้นเดียวกับเธอสินะเนี่ย “อยู่ชั้นเดียวกันเลยนะคะ” หล่อนชวนคุย เป็นเรื่องปกติของหญิงสาวที่จะสดใสทักทายผู้คนตลอดเวลา ทว่าเป็นครั้งแรกเลยที่ไม่ได้รับการตอบกลับอย่างมีไมตรีจิตจากอีกฝ่ายอย่างนี้ คนตัวสูงเอาแต่เงียบทำเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ ไม่มีตัวตน เพราะแบบนี้ถึงไม่มีผู้ชายในโลกคนไหนสู้เขาคนนั้นได้ รักแรกและรักเดียวของเมธาวี คนที่ทำให้หล่อนครองโสดและถือพรหมจรรย์มาตลอดสามสิบสองปี เป็นผู้ชายแสนดีและยิ้มเก่ง เขาใจดีชอบช่วยเหลือคนอื่น นอกจากจะเป็นหัวหน้าห้องแล้วยังเป็นประธานนักเรียนอีกด้วย เรียกได้ว่าเก่งรอบด้านจนมีแต่ผู้หญิงหมายปอง ติ๊ง! ประตูลิฟต์เปิดออกและชายหนุ่มก็เดินพรวดพราดออกไปอย่างรวดเร็วราวกับรังเกียจกัน ดวงตากลมมองตามด้วยความไม่ชอบใจ บรรยากาศที่อยู่รอบตัวเขามันดูเป็นสีดำมืดอึมครึมไม่น่าเข้าใกล้ ต่างจากของเมธาวีที่มีสีสันสดใสประหนึ่งสีรุ้ง คนตัวเล็กส่ายหน้าระอา เลิกสนใจเขาแล้วเดินไปยังห้องของตนเอง แต่... ทำไมเธอถึงได้เดินตามหลังเขาตลอดเลยล่ะ อย่าบอกนะว่าไม่ได้แค่อยู่ชั้นเดียวกัน แต่ยังอยู่ข้างห้องกันด้วย ? โอ้พระเจ้า บาปกรรมอันใดที่ได้กระทำเอาไว้กันนะ ถึงส่งเพื่อนบ้านแสนมืดมนมาให้หล่อนอย่างนี้ พลั่ก! โครม! สวรรค์ลงโทษหล่อนอย่างหนักฐานแอบนินทาคนอื่นในใจ เมธาวีสะดุดส้นสูงของตนเองจนหน้าทิ่มลงไปกับพื้น ข้าวของทุกอย่างระเนระนาดเกลื่อนทางเดิน ยิ่งไปกว่านั้นยังโคตรจะเจ็บหัวเข่าที่กระแทกเลย! ของพวกนี้มันคือของสำคัญสมัยเรียนมัธยมของเธอทั้งนั้น นอกจากจะเป็นรูปถ่ายแล้วยังมีเฟรนด์ชิปที่เพื่อน ๆ เขียนให้อีกด้วย ตึก...ตึก...ตึก... คนตัวสูงเดินย้อนกลับมาตรงจุดที่หล่อนล้ม เขาเอาแต่ก้มมองสมุดเฟรนด์ชิปบนพื้นอย่างไม่มีมารยาท เมธาวีอ้าปากเตรียมจะต่อว่าในเรื่องนี้ ทว่าอีกฝ่ายกลับโพล่งตัดหน้าออกมาเสียก่อน “แม่มดเมธาวีเหรอ ?”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more