ทาสวาทจอมบงการ

ภัสรา ต้องทดแทนบุญคุณป้าแท้ ๆ ด้วยการเอาตัวมาใช้หนี้ให้กับ ดมิทรี มาร์โควิค หนุ่มใหญ่เชื้อสายฝรั่งเศส-รัสเซีย นักธุรกิจเจ้าของรีสอร์ตกลางหุบเขาแสนสวยแห่งเซนต์ ลูเซีย เธอไม่เพียงต้องก้มหน้ารับใช้ผู้ชายจอมหยิ่ง แถมเจ้าอารมณ์ ทำทุกอย่างให้เขาพอใจ แต่ยังต้องเป็นทาสสวาทบำเรอใคร่ให้กับเขา ผู้ชายจอมบงการ “เบนจามิน...นี่ฉันให้แกไปทวงหนี้ลูกหนี้ของฉันไกลถึงเมืองไทย ไม่ใช่ไปเอาผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้มาให้ฉัน!” เสียงดุดันที่ดังขึ้นบอกอารมณ์ฉุนเฉียวของผู้พูดทำให้คนฟังซึ่งเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่วัยสามสิบกว่าถึงกับสะดุ้ง เขาปาดเหงื่อเม็ดเล็กที่ขมับเบา ๆ เพราะรู้แล้วว่ามันต้องเป็นอย่างนี้ “ครับ...คุณดมิทรี ผมไปเมืองไทยเพื่อพบลูกหนี้ของคุณตามคำสั่งแล้วครับ” “แล้วแกได้อะไรมา! ไหนบอกฉันมาซิ ถ้าแกอธิบายเรื่องนี้ให้ฉันเข้าใจไม่ได้แกมีปัญหาแน่เบนจามิน” ร่างสูงใหญ่ในชุดลำลองโยนหนังสือพิมพ์ซึ่งถูกม้วนไว้อย่างดีลงบนโต๊ะก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวมตัวใหญ่ภายในห้องทำงานอันโอ่อ่าของคฤหาสน์อันตระการตาที่อิงแอบอยู่ในหุบเขาแสนสวยแห่งเซนต์ลูเซีย (Saint Lucia) เซนต์ลูเซียเป็นประเทศที่เป็นเกาะ ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของทะเลแคริบเบียน และติดกับมหาสมุทรแอตแลนติกและเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะแอนทิลลิสน้อย (Lesser Antilles) โดยอยู่ทางทิศเหนือของประเทศเซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศบาร์เบโดส และทางทิศใต้ของเกาะมาร์ตินีกของฝรั่งเศส ประเทศเซนต์ลูเซียรู้จักในนาม "Helen of the West" ชายผู้ซึ่งถูกเรียกว่าเบนจามินก้าวมาหยุดตรงหน้าเจ้านายหนุ่ม ดมิทรี มาร์โควิค มหาเศรษฐีแห่งเกาะเซนต์ลูเซียผู้ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพเจ้าแต่เป็นคนอารมณ์ฉุนเฉียว ดุดันและเจ้าอารมณ์เป็นที่สุด มหาเศรษฐีหนุ่มต้องอารมณ์เสียแต่เช้าเมื่อคนของเขาที่ส่งไปทวงลูกหนี้รายใหญ่ที่เมืองไทยกลับมาพร้อมกับข้อเสนอใหม่ที่ทำให้เขาถึงกับสะอึก นั่นคือเบนจามินไม่ได้เงินที่ไปทวงหนี้ แต่กลับพาใครไม่รู้ติดตามมาที่เซนต์ลูเซียด้วย “ผมไปพบกับผู้หญิงที่ชื่อดวง มาลัยรักษ์ ตามคำสั่งของคุณดมิทรีมาแล้วครับ” เบนจามินเริ่มรายงานภารกิจของเขาให้เจ้านายที่นั่งทำหน้าไม่สบอารมณ์ฟัง “ผู้หญิงคนนี้เป็นหนี้บริษัทของเราสิบล้านบาท รวมดอกเบี้ยแล้วก็เกือบสิบสองล้าน ผมได้ไปพูดคุยกับเธอแล้วแต่เธอบอกว่ายังไม่มีเงินผ่อนส่งให้ ผมบอกว่าจะให้ทนายของเราจัดการตามกฎหมาย เธอก็พยายามขอร้องและยื่นข้อเสนอแลกเปลี่ยนให้กับผมครับ” เสียงเบนจามินอ่อยลงในตอนท้ายขณะที่ดมิทรีหรี่นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลของเขาลง “ข้อแลกเปลี่ยนอะไร?” “เธอเสนอให้หลานสาวของเธอมาอยู่คอยรับใช้คุณดมิทรีก่อนครับ และช่วงเวลานี้เธอจะพยายามหาเงินผ่อนส่งมาให้” “แล้วแกก็รับข้อเสนอของผู้หญิงคนนั้น” “ใจเย็นก่อนครับคุณดมิทรี” เบนจามินรีบปรามเมื่อเห็นสีหน้าเจ้านายเริ่มเคร่งเครียด “ผู้หญิงคนนั้นท่าทางเธอจะเดือดร้อนมากจริง ๆ และท่าทางเธอจะไม่ได้มีเล่ห์เหลี่ยมอะไร ไม่อย่างนั้นคงไม่เสนอให้หลานสาวมาอยู่ที่นี่หรอกนะครับ” “แต่ฉันไม่ได้ทำธุรกิจค้าผู้หญิงนะเบนจามิน ฉันเปิดบริษัทเงินทุนให้คนกู้เงิน ไม่ใช่พอไม่มีเงินก็เอาผู้หญิงมาแลก” “มันเป็นคำขอร้องของผู้หญิงคนนั้นน่ะครับ” เบนจามินยกมือขึ้นเกาหัว เขาจะอธิบายให้นายของเขาเข้าใจได้อย่างไรดี จะว่าไปก็เป็นเพราะเขาเองที่เป็นคนขี้สงสารและยอมรับเงื่อนไขของลูกหนี้ที่ควรจะได้รับบทเรียนเมื่อไม่มีเงินจ่ายเจ้าหนี้ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาให้ความช่วยเหลือลูกหนี้ของเจ้านายเสียนี่ “นี่หมายความว่าฉันต้องรับผู้หญิงคนนั้นเอาไว้อย่างนั้นหรือ” “ผมว่ามันก็ไม่ได้เสียหายนะครับ แค่รับเด็กสาวคนหนึ่งไว้ถือว่าให้เธอมาทำงานใช้หนี้ไปพลาง” “ให้ตายเถอะ เบนจามิน! นี่เขาขอร้องแกหรือแกอยากให้ฉันรับผู้หญิงคนนั้นเอาไว้เองกันแน่” “ก็...ทั้งสองอย่างแหละครับ...แหะ แหะ” เบนจามินหัวเราะพร้อมทำหน้าเหรอหรา เขาทำงานกับดมิทรีมานานพอที่จะรู้ว่าเจ้านายหนุ่มวัยเกือบสี่สิบอาจเป็นคนเด็ดขาดและเผด็จการก็จริง แต่เขาก็เป็นคนมีเหตุผลมากพอจะเข้าใจ “ครั้งนี้ฉันจะรับข้อเสนอของแกไว้ เบนจามิน แต่มันจะไม่มีหนต่อไปรู้ไว้ซะด้วย” “ถ้าอย่างนั้นผมจะพาเธอมาพบคุณเลยนะครับ” “เธออยู่ที่นี่อย่างนั้นหรือ?” สีหน้าดุดันของดมิทรีเปลี่ยนเป็นแปลกใจเมื่อเบนจามินเดินกลับไปที่ประตูเพื่อเปิดให้ใครคนหนึ่งก้าวเข้ามา เป็นร่างบอบบางของหญิงสาวชาวไทยที่ตัวเล็กกว่าเขามาก ชายหนุ่มคิดว่าจะไม่สนใจ เขาทำสีหน้าบึ้งตึงกระทั่งได้เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นชัด ๆ เธอเป็นเด็กสาวอายุราวยี่สิบ รูปร่างบอบบางและมีใบหน้าอันหมดจดใต้กรอบเรือนผมสีเข้มแต่สิ่งที่สะกดความรู้สึกของมหาเศรษฐีหนุ่มให้หยุดนิ่งอยู่กับที่คือดวงตากลมโตเป็นประกายสุกสว่างคู่นั้น เธอจ้องมองเขาเหมือนเป็นสิ่งแปลกประหลาด ดูเหมือนเธอจะพรึงเพริดมิใช่น้อยเมื่อได้เห็นหน้ามหาเศรษฐีหนุ่ม “คุณดมิทรีครับ นี่ภัสรา เป็นหลานของคุณดวงที่ผมไปทวงหนี้แล้วแต่เธอขอผ่อนผันและส่งหลานสาวของเธอให้มาคอยรับใช้คุณครับ” เบนจามินรีบแนะนำผู้หญิงที่เขาพามาด้วยให้เจ้านายได้รู้จัก “ผมขอตัวก่อนนะครับ” ว่าแล้วเขาก็รีบถอยฉากออกไปจากห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มปล่อยให้หญิงสาวผู้มาใหม่ยืนทำท่าเงอะงะอยู่ห่างจากเก้าอี้นวมที่ดมิทรีนั่งเพียงไม่กี่ก้าว “สวัสดีค่ะ...คุณดมิทรี” เจ้าของดวงตากลมโตบนใบหน้าหมดจดทักทายเจ้าของคฤหาสน์ที่เธอตกลงใจจะมาอยู่ที่นี่เพื่อเป็นการตอบแทนคุณของป้าคนเดียว ภัสราประสานมือของเธอไว้ด้านหน้าและยังนึกถึงคำพูดของ ดวง ป้าแท้ ๆ ที่ชุบเลี้ยงเธอซึ่งเป็นเด็กกำพร้าพ่อแม่ก่อนมาจากเมืองไทยว่า “ภัส...ถ้าภัสรักป้า อยากตอบแทนบุญคุณที่ป้าเลี้ยงภัสมา หนูก็ต้องไปอยู่ที่เซนต์ลูเซียนะจ๊ะ มันเป็นเกาะอยู่ใกล้กับประเทศฝรั่งเศส ป้าน่ะไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว ป้าเป็นหนี้นายทุนแต่หมุนเงินไม่ทัน ถ้าไม่จ่ายเขาตรงตามเวลาเขาต้องเอาป้าถึงตายแน่”