Someday

Someday

Kabanata 11

"Well, how could i sleep?" Bahagyang

kumaway si Ced sa kanya na isinungaw

pa ang mukha. "Natupad na ang

pangarap ko noon pa man na makausap,

makasama ang babaeng gumugulo sa

puso't isip ko."

"H-ha? A-ano ba talagang

pinagsasabi mo? A-alam mo. Puyat lang

yan. Mabuti pa, matulog ka na okay?"

"No. Can you come here?"

"B-bakit?"

"Let's say,baka gusto mo ng kausap?

Or, shall i say i need someone to talk to.

At ikaw iyon."

"C-Ced...."

" please?"

Napalinga siya sa paligid.

Malamig ang hangin, madilim,

tahimik na tahimik na.

"I'll wait for you here, ha?"

"S-sige." nauna nang sumagot

ang mga labi ni kassie bago pa siya

nakapag-isip.

"Okay, bye."

"B-bye." iyon lang at nawala na ito

sa kabilang linya.

Ilang sandali na ring naka - off

ang kanyang cellphone ay hindi pa rin

siya makapagpasya kung magsusuot ng

roba,o magbibihis na lang ng ibang

damit

bago puntahan sa ibaba si Ced.

Ang huli ang kanyang pinili.

Pantalong maong at blouse na long

sleeves ang ipinalit niya sa puting

nighties na suot. Pinatungan niya iyon

ng jacket upang hindi siyaginawin.

"Ma'am, saan ho kayo pupunta?"

takang tanong ng guwardiyang

nakatalaga sa main entrance.

"Ah, diyan lang sa labas,

magpapahangin."

"Ho? Okay lang kayo? Madilim na ho

sa labas at---"

"No, may kasama naman ako. Saka.

Hindi naman ako lalayo.

" Ah. "

Nilakihan na lang ni kassie ang

paghakbang upang makalayo na sa

guwardiya. Bigla siyang nag-aalala na

baka kung ano ang isipin nito sa kanya.

Baka isipin nito na may katagpo

siyang lalaki sa dilim at bumaba ang

paggalang sa kanya.

Habang patungo sa kubol na

kinaroroonan ni Ced ay nakastigo na

naman ni kassie ang sarili tungkol sa

katumpakan ng kanyang gagawin.

"Hi!"

Pero palapit na sa kanya si Ced na

bahagya pang kumakaway.

Biglang na-realize ni kassie.

Hindi totoong gusto lang niyang

pagbigyan si Ced para mawala ang galit

at inis nito dahil sa kapalpakan ng ilang

facilities sa hotel nila.

Ang totoo, talagang malakas ang

nadarama niyang atraksiyon para rito sa

simula pa lang kaya ayaw nang makinig

ng kanyang puso sa umiilaw na mga

babala sa kanyang utak.

At hindi totoong gusto lang niyang

laruin ito sa larong gusto nitong gawin.

Ang totoo, nahihibang na yata siya

sa paghanga rito, to the point na kaya

niyang sumugba sa apoy makasama

lang ito.

"H-hi. B-bakit ba gusto mo akong

makausap?"

Ngumiti ang binata, saka inilahad

ang palad sa kanya.

"Tara?"

"S-saan?"

"sa banda roon, maglalakad-lakad

lang."

"H-ha?"

"Please.

Kagaya kanina nang yayain siyang

magsayaw ng binata, hindi niya

natanggihan ang nakalahad nitong palad.