Hindi alam ni Hazel kung ano ang ipinakain ng mga magulang ni Tantan dito at kung bakit nuknukan ng kakulitan ang binata. Kulang ang isang buong araw para matapos ang kakulitan nito. Naiiling pa rin siya nang maalala ang ginawa nito noong nakaraang araw. At ngayon ay ganoon pa rin ito kakulit.
“Puwede ba, Tantan? Tantanan mo muna ako,” angil ng dalaga rito. Sumasakit ang balakang niya at pati na ang puson niya. Malapit na siyang bisitahin ng buwanang dalaw niya. Kung bakit ba naman kasi hindi na lang ang binata ang datnan ng dalaw nang matigil ang kakulitan nito.
“Inaano ba kita?” tanong nito sa dalaga. Wala pa man siyang ginagawa rito ay nakareklamo na kaagad ito sa kaniya at mukhang beast mode agad.
“Tingin ka kasi nang tingin. Nasa mukha ko ba ang computer mo?” Kulang na lang ay tubu
