Baran, Melih’in öfke dolu bakışları karşısında ne yapacağını bilemeden duruyordu. Adamın gözleri adeta ateş saçıyordu. Defne, Baran’ın yanında suskun duruyor, Melih’in bu kadar öfkeli oluşuna anlam veremiyordu. İçinden geçirdiği tek şey şuydu: "Ne yaptık biz şimdi? Ölümden dönmüşüz, biraz soluklanıyoruz sadece… Bu sinir neden?"
Baran, sessizliği bozdu.
"Melih Ağabey, bir sıkıntı mı var?"
Melih’in kaşları çatılmış, nefesi sertleşmişti. Gözlerini Baran’dan bir an bile ayırmadan konuştu:
"Evet, bir sorun var. Ve o sorun sensin, delikanlı!"
Baran, neye uğradığını şaşırmıştı. Melih devam etti:
"Neden telefonlarıma cevap vermiyorsun? Adamın mekânından çıkmışsın, buraya gelmiş keyif çatıyorsun! Üstelik Defne’yle…"
Defne’ye bakmıyordu bile. Tüm öfkesi Baran’a yönelmişti.
"Biz sizden haber
