เสียงประตูอัตโนมัติเปิดออก พร้อมสายลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่พัดมาแตะผิวอย่างนุ่มนวล อริลก้าวเข้ามาในโถงบริษัทที่เธอคุ้นตาดี บรรยากาศหรูหรา สงบ และเป็นระเบียบเช่นเดิม ทุกอย่างดูเหมือนเมื่อก่อนแทบไม่เปลี่ยน แต่กลับทำให้หัวใจเธอสั่นนิด ๆ อย่างคนที่ห่างหายไปนานจนต้องเริ่มปรับตัวใหม่
“คุณอริล สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ” เสียงทักจากพนักงานประชาสัมพันธ์ดังขึ้นพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่คุ้นเคย อริลชะงักไปครู่ ก่อนจะยิ้มตอบอย่างเก้อเขิน
“สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ พวกพี่ก็ยังสวยเหมือนเดิมเลย”
“คุณอริล ปากหวานเหมือนเดิมเลยนะคะ” เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังตามมา ทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลงทันที
“ริลพูดจริงนะคะ พี่ ๆ สวยกันทุกคนเลยค่ะ” เธอยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกาย ก่อนจะก้มมองนาฬิกาข้อมือ
“แต่ริลขอตัวก่อนนะคะ ก่อนจะโดนรัลจะบ่นยาวอีก”
“ค่ะ เชิญเลยค่ะ” พนักงานตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใส
หญิงสาวโบกมือล
