“พี่เอ็นเจเราจะไปไหนกันคะ??” อริลเอียงคอถามเสียงเบาขณะมองวิวสองข้างทางที่ค่อย ๆ เปลี่ยนจากตึกสูงในเมืองเป็นบ้านเรือนเรียงรายในย่านชานเมือง รถของเอ็นเจแล่นด้วยความเร็วคงที่ เสียงเพลงในรถดังคลอเบา ๆ
“อีกแป๊บก็ถึงแล้ว เดี๋ยวก็รู้” เขาตอบเพียงสั้น ๆ พร้อมรอยยิ้มมุมปากที่ทำให้อริลเริ่มใจเต้นแรง เธอจ้องใบหน้าเขาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเม้มปากแน่นอย่างสงสัย
ไม่นานรถคันหรูแล่นเข้าไปในรั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีสวนร่มรื่นล้อมรอบ อริลเบิกตากว้างทันทีที่เห็นบ้านหลังโตตรงหน้า ตัวอาคารสีขาวสไตล์โมเดิร์นตั้งเด่นอยู่กลางสวนที่ดูได้รับการดูแลอย่างดี มีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงาและบ่อน้ำพุอยู่กลางลานกว้าง กลิ่นหอมของดอกไม้ลอยมากับลมเย็นที่พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างรถ
“พี่เอ็นเจ…” เธอหันมามองเขาอีกครั้งด้วยแววตาเต็มไปด้วยคำถาม
“นี่…บ้านพี่เหรอคะ??”
เอ็นเจไม่ตอบในทันที เพียงเลื่อนสายตาไปมองข้างหน้า พลางเลี้ยวรถเข้าจอดต
