แสงแดดยามเช้าสีทองอ่อนลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง เผยให้เห็นละอองฝุ่นระยิบระยับลอยในอากาศ ความเงียบสงบภายในห้องมีเพียงเสียงรถจากภายนอกดังแผ่วเบา
อริลขยับตัวเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงความอุ่นจากอ้อมแขนแข็งแรงที่โอบรัดอยู่รอบเอว เธอลืมตาขึ้นช้า ๆ แล้วพบว่าศีรษะตัวเองกำลังหนุนอยู่บนต้นแขนของเอ็นเจ ขณะที่อีกแขนของเขาวางพาดอยู่บนเอวเธอแน่นหนา ราวกับกลัวว่าเธอจะหนีหายไป กลิ่นกายของเขาอ่อน ๆ และไออุ่นที่แนบชิดทำให้หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นทุกที
“ตื่นแล้วเหรอ??” เสียงทุ้มต่ำของเขาดังขึ้นข้างหูทันทีที่เธอเริ่มขยับตัว
“ค่ะ”
“รู้สึกเป็นไง เวียนหัวไหม??” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามช้า ๆ
“นิดหน่อยค่ะ” เอ็นเจเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยให้เธอนอนสบายขึ้น มือใหญ่เลื่อนจากเอวขึ้นมาลูบผมเธอเบา ๆ เสียงทุ้มพูดช้า ๆ ด้วยน้ำเสียงอบอุ่นจนหัวใจเธอแทบละลาย
“เมื่อคืนพี่น่าจะไม่ให้ดื่มเยอะเลย”
“แต่ริลอยากฉลองนี่คะ ถ้า
