อริลรีบเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานแบบกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ใบหน้าแดงจัด หัวใจยังเต้นแรงไม่หยุดเหมือนเพิ่งทำภารกิจลับสำเร็จมา เธอแทบทรุดลงเก้าอี้ทันทีที่นั่งได้ มือเล็กยกขึ้นกดหน้าอกเบา ๆ เหมือนพยายามจะปรามหัวใจตัวเองให้สงบ
“เป็นบ้าอะไรของแกยะ ทำหน้ายังกะไปปล้นธนาคารมา” ทรายที่นั่งกอดอกอยู่ฝั่งตรงข้ามหันมามองด้วยสายตาสอดรู้สอดเห็น
“ไม่ใช่ปล้น” อริลกระซิบเสียงแผ่ว “แต่ริลเพิ่งแอบเอากาแฟกับครัวซองต์ไปวางไว้บนโต๊ะพี่เอ็นเจมา”
“หื้ม!! เหรอ!?” ทรายแทบจะกระแทกแฟ้มลงโต๊ะ ดวงตาเป็นประกายวาว
“แล้วเขาเห็นแกมั้ย” อริลส่ายหน้ารัว ๆ
“ไม่เห็น ๆ ริลรีบวางแล้วก็ออกมาเลย”
“โอ๊ย เก่งมากเพื่อน!!” ทรายดีดนิ้วดังเป๊าะอย่างสะใจ
“นี่แหละ แผนที่สามของเราเริ่มเดินแล้ว”
“แล้วต้องทำแบบนี้กี่วันล่ะ” อริลเบิกตากว้าง
“ทำไปเรื่อย ๆ จนกว่าเขาจะทนไม่ไหวแหละ” ทรายยักไหล่ยิ้มเจ้าเล่ห์
“หา!? แต่ริล… กลัวจะเจอพี่เอ็นเจนะสิ” เส
