ตกเย็นทั้งสองกลับบ้าน เมื่อไปถึงพบว่าดวงแก้วนั่งอยู่บนรถเข็นที่สนามหญ้าหน้าบ้านอยู่ก่อนแล้ว
เพียงไม่กี่วันที่แก้วตามาอยู่ที่นี่ ดูแลเรื่องอาหารและใช้ธรรมชาติบำบัดไม่นานคุณป้าดวงแก้วก็เหมือนจะดีขึ้นผิดหูผิดตา
"มากันแล้ว ป้ารอตั้งนาน"
แก้วตาย่อตัวลงทำให้เห็นใบหน้าสดชื่นของผู้เป็นป้าที่ส่งยิ้มให้เธอ "วันนี้คุณป้าเดินบนหญ้าหรือยังคะ"
พี่ใจอยู่ด้านหลังรถเข็นรีบตอบ "เดินแล้วค่ะคุณแก้ว วันนี้เดินเก่งกว่าเมื่อวานอีกค่ะ"
"จริงเหรอคะดีจังเลยค่ะ"
"จริงลูก"
แก้วตายิ้มพรายมีความสุข เธออยากเห็นคุณป้ากลับมาเดินได้อีกครั้งหนึ่ง ถ้าเดินได้ถือว่าเป็นกำไรชีวิต
นิรุจน์เช็คกล้องวงจรปิดที่รั้วบ้านเดินกลับมา เขาดูอิดโรยจนเห็นได้ชัด แก้วตาจึงให้ป้าจ้อยตั้งสำรับเร็วหน่อย เย็นนี้ยังคงเป็นเมนูอาหารเพื่อสุขภาพอีกเช่นเคย
อิ่มแล้วนั่งคุยกันต่ออีกสักพักแก้วตาไม่ลืมส่งคุณป้าเข้าห้องนอนเพื่อพักผ่อน ค่อยเข้าห้อ
