เผลอใจรักคุณภรรยา My Wife

ตอนที่1 มิเกล คอนโดมิเนียมย่านสุขุมวิทอันเป็นจุดหมายปลายทางของแก้วตา ชื่อที่คุณป้าตั้งให้ตั้งแต่เกิด หรือที่เพื่อนๆเรียกเธอว่ามิเกล นางฟ้าติดปีก สวมเครื่องแบบของสายการบินอาหรับได้ค่าตอบแทนมากที่สุดจากในบรรดาสายการบินทั้งหมดที่สาวๆใฝ่ฝันและสอบเข้ายากมาก มิเกลแต่งหน้าเสร็จแล้วยิ้มให้กับเงาในกระจกบานใหญ่ หญิงสาวใบหน้ารูปไข่ได้สัดส่วนสวยงามที่ใครเห็นเป็นต้องมองจนเหลียวหลัง ดวงตากลมโตหวาน ริมฝีปากบางอวบอิ่มฉ่ำวาวยิ่งตอนที่เธอยิ้ม ลักยิ้มเล็กๆสองข้างแก้มดูน่ามองขึ้นไปอีก และเธอยังพกพาเอาความสูงราวๆ170 เซนติเมตรมาอีกด้วย มิเกลสำรวจเดรสยาวสายเดี่ยวของตนเองว่าเรียบร้อยดีจึงหยิบกระเป๋าสะพายมาคล้องไหล่แล้วออกจากห้อง วันนี้เป็นวันแรกในรอบสองเดือนที่เธอจะได้พบกับพสุคนรักของเธอเสียที มิเกลจึงพิถีพิถันกับรูปลักษณ์มากเป็นพิเศษ พสุเป็นกัปตันหรือนักบินอยู่คนละสายการบินกับเธอ ปกติแล้วทั้งสองจะมีเวลาว่างตรงกันนั้นยากมากดังนั้นวันนี้จึงถือเป็นวันดีที่สุดของเขาและเธอก็ว่าได้ และถึงแม้เธอกับเขาจะคบกันมากกว่าสองปีแล้วก็ตามแต่เธอก็ยังรู้สึกตื่นเต้นอยู่ดี มิเกลกลับถึงคอนโดของตนเองและส่งชุดนางฟ้าซักรีดเรียบร้อย จึงมาเซอร์ไพรส์เขาถึงที่นี่ คอนโดของพสุ กริ๊ก! มิเกลแตะคีย์การ์ดด้วยรอยยิ้ม เพราะอีกเดี๋ยวเธอก็จะได้พบกับพี่พสุแล้ว วันนี้เธอซื้อของสดมาด้วยตั้งใจว่าจะทำอาหารกินกับเขาสองคน ดวงตากลมโตเจิดจ้าไปด้วยความรัก "พี่พสุทำอะไรอยู่น้า" ผลักประตูห้องเข้าไปแล้วกำลังจะถอดรองเท้าแต่ต้องชะงัก เมื่อเห็นว่ามีรองเท้าผู้หญิงที่ไม่ใช่ของเธอแน่ๆ วางไว้แบบลวกๆดูไม่เป็นระเบียบ ข้างกันกับรองเท้าของพี่พสุที่ไม่เป็นระเบียบเหมือนรีบร้อนอะไรซักอย่าง หัวคิ้วขมวดเข้าหากัน เมื่อรู้สึกว่ามันต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลแน่ๆ กลิ่นตุๆ เธอได้กลิ่นตุๆ เท่าที่จำได้ พี่พสุไม่มีน้องหรือพี่สาวนี่นา เธอรีบเดินเข้าไปข้างในอย่างรีบร้อนผ่านห้องรับแขก ครั้งแรกตั้งใจจะเอาถุงของสดไปไว้ในครัวก่อน แต่เมื่อมองตรงไปก็เห็นจานที่ยังไม่ได้ล้างวางไว้บนโต๊ะสองใบ แก้วไวน์และแก้วน้ำอีกอย่างละสองใบ เธอได้แต่ภาวนาว่าพี่พสุคงไม่หักหลังเธอหรอก เพราะที่ผ่านมาพี่พสุซื่อสัตย์กับเธอมาโดยตลอด ความรักของเธอและเขาหวานน้ำตาลเรียกมดจนบรรดานางฟ้าที่ยังหาคนรักไม่ได้ต่างอิจฉาตาร้อนกันเป็นแถว ถ้าพี่พสุมีคนอื่น แพรวาเพื่อนเธอที่รับอาสาเป็นหูเป็นตาให้ต้องรายงานเธอแล้ว แค่คิดว่าพี่พสุมีคนอื่นใจเธอก็เต้นตูมตามเหงื่อแตกออกตามมือทั้งสองข้าง ได้กลิ่นหอมของดอกไม้ฟุ้งกระจายไปทั้งห้อง มันช่างโรแมนติกและหวานมาก เดินไปไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องนอนใหญ่ ประตูที่ปิดไม่สนิททำให้ได้ยินเสียงกุกกักอยู่ข้างในและเสียงกระซิบแผ่วเบาลอยลมออกมา "เบาๆค่ะพี่พสุ แพรช้ำไปหมดแล้วค่ะ" "อะไรกันแพร พี่ไม่ได้ทำรุนแรงเลยนะ" "พี่พสุคะ แพรไม่ไหว" "พี่พสุทำอย่างกับไปตายอด ตายอยากที่ไหนมาอย่างนั้นแหละค่ะ" "อื้อ...พี่พสุ" "ก็พี่อดอยากจริงๆ ทำไมแพรรู้ล่ะ" "อาส์..." เสียงครางกระเส่าชวนขนลุก เสียงหัวร่อต่อกระซิกระหว่างหนุ่มสาวค่อยๆดังเข้าไปในโสตประสาทการรับฟังของมิเกล แต่เธอมั่นใจว่าเข้าห้องมาไม่ผิดแน่ๆ ทำไมห้องของพี่พสุถึงมีเสียงผู้หญิงด้วยล่ะ ขอให้เธอหูฝาดหูอื้อ หรือไม่ก็เป็นเสียงจากทีวีก็เป็นได้ "พี่พสุดูซีรีย์ด้วยเหรอ" สองร่างยังคงเกี่ยวรัดกันอยู่บนเตียงในลักษณะที่มองดูก็รู้ว่าทั้งสองทำอะไรกันในสภาพเปลือยเปล่า "อืม...มิเกลเขาไม่ให้อาหารพี่พสุเลยเหรอคะ ถึงได้ตะกรุมตะกรามขนาดนี้" พสุครอบปากลงบนยอดอกอวบ มือหนาขยำเนินอกอย่างหื่นกระหาย เธอแอ่นอกรับและเด้งตัวเข้าหาร่างหนาขณะที่ริมฝีปากบางปรนนิบัติแก่นกายอย่างถึงพริกถึงขิงในท่าหกเก้า พสุพอใจกับลีลาเด็ดดวงของแพรวา เธอแซ่บถึงใจจนต้องซี๊ดปากครางกระเส่า "อ้าส์ แพรสุดยอดจริงๆพี่ชอบ" "อือ...พี่พสุ" "มิเกลเขาหวงตัวจะตายไปเข้าใกล้หน่อยก็ถอยตัวหนีจูบซักครั้งยังไม่ได้เลย" มือเธอสั่นแต่ก็ผลักบานประตูห้องนอนเข้าไป ทำให้เห็นว่าบนพื้นมีเสื้อผ้าชายหญิงทิ้งไว้เกลื่อนกลาด เธอมองไปที่เตียงนอนถึงแม้ว่าแสงไฟจะสลัวแต่มันก็ชัดเจนอยู่ดี ดวงตากลมโตเบิกกว้าง และแล้วเธอก็เห็นเงาของทั้งสอง ร่างหนึ่งเป็นเพื่อนรักส่วนอีกร่างก็เป็นคนที่เธอรักกำลังทำเรื่องอย่างว่า มิเกลกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ "อร๊าย..." "แพร...พี่พสุ ทำอะไรกันน่ะ" ดวงตาคู่สวยมองสองร่างที่เกี่ยวรัดกัน ต่างตกใจที่ถูกค้นพบผละออกจากกันโดยอัตโนมัติ "มิเกล" พสุกครางเรียกชื่อผู้มาเยือนด้วยความตกใจ "เกล" แพรวาครางด้วยความตกใจ ทั้งสองยังอยู่ในอาการตกใจ มิเกลไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เธอไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง เธอถูกทรยศหักหลัง ปากเธอสั่น ใจเธอหวิว น้ำตาแห่งความผิดหวังทะลักอกมา "มันไม่จริงใช่ไหม... " มิเกลร้องไห้อยู่สักครู่เมื่อตั้งสติได้เธอปาดมันทิ้งไปเดี๋ยวนั้น เพื่อนรักกับคนรัก นี่มันเรื่องบ้าบอที่สุด เธอผิดหวังที่อุตส่าห์รัก อุตส่าห์ไว้ใจ สิ้นเสียงหวานของมิเกลพสุหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันกาย แล้วดึงผ้าห่มคลุมให้แพรวา "แพร...อีบ้า อีเพื่อนเลว" "พี่พสุ ไอ้ผู้ชายมักมาก" เธอไม่ได้รักเขามากเท่าไหร่หรอก แต่เธอแค้นเพื่อนเธอมากกว่า หนอย...บอกว่าจะเฝ้าให้ ที่ไหนได้... อะดรีนาลีนพลุ่งพล่านไปทั้งร่างกาย มือเธอกำจนเส้นเลือดปูดโปนด้วยความโกรธ มิเกลปาถุงพลาสติกที่อยู่ในมือไปที่พสุ ทั้งหมูทั้งผักผลไม้แปะอยู่บนตัวเขา เธอวางกระเป๋าสะพายบนโต๊ะเครื่องแป้งดึงผ้าห่มที่แพรวาใช้คลุมร่างกายออก แต่แพรว่าไม่ยอมปล่อย มิเกลจึงกระโจนขึ้นเตียงถลกกระโปรงที่ยาวกรอมเท้าขึ้น แล้วคร่อมร่างแพรวาทันที เธอเงื้อมมือสุดแขนแล้วตบไปที่ใบหน้าสวยของเพื่อนรัก แพรวายกมือปัดป้องและขอร้องเพื่อนสาว "ว้าย! อย่านะมิเกล อย่าทำแพร เราเป็นเพื่อนกันนะ" "ใครเพื่อนมึง" "แพรเพื่อนรักมิเกลไง ปล่อยแพรเถอะ โอ๊ย!" "ปล่อยแพรเถอะนะ แพรรักพี่พสุจริงๆ" เธอไม่สนหรอกว่าคำว่าเพื่อนจะมีค่าสักเท่าไหร่ ตอนนี้ขอระบายความแค้นให้สาแก่ใจ แต่แปลก ปกติแพรมันสู้คนแต่วันนี้มันยอมให้เธอตบไม่สู้สักนิด คงรู้ว่าผิดน่ะสิ "ดี...ไม่สู้ก็ดี" ฉาด! ฉาด! ฉาด! เธอไม่รู้เหมือนกันว่าเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน หรือว่าเธอจะบ้าไปแล้ว แพรวาโดนตบจนปากแตกเลือดใหลออกที่มุมปากทั้งสองข้าง พนมมือไหว้มิเกลน่าสงสาร "มิเกลปล่อยแพรไปเถอะนะแพรผิดไปแล้ว แพรไม่ทำอีกแล้ว" "เฮือก...กูไม่ปล่อย" ขณะที่มิเกลเป็นฝ่ายได้เปรียบ เงื้อมมือตบอีกฝ่ายให้สมกับความแค้นแต่ถูกพสุมาห้ามไว้ "อย่ามิเกล อย่าทำแพร" มิเกลใช้แรงสะบัดแขนผู้ชายสารเลวออก ไม่อยากให้เขาแตะเนื้อต้องตัวเธออีกเพราะมันน่าขยะแขยง น่ารังเกียจ จึงยกขาอัดเข้าไปที่หว่างขาเขาเต็มแรง ดีที่เธอไม่จับเขาทุ่มออกนอกหน้าต่างก็ดีถมไปแล้ว ไม่เสียแรงที่เธอเรียนแม่ไม้มวยไทยศิลปะป้องกันตัวมาจากคุณป้า "พลั่ก! โอ๊ย" เขาเจ็บจนจุกหน้าเขียวไปทั้งใจลงไปนั่งตัวงออยู่ข้างเตียงไม่กล้าทำอะไรทั้งสิ้น ได้แต่ปล่อยให้แก้วตาตบตีแพรวาจนหนำใจ "มิเกลพี่ผิดไปแล้วพี่ขอโทษ แพรเขา..." พสุกำลังจะแก้ตัวว่าที่เขาทำผิดต่อเธอก็เพราะทนแพรวาที่ยั่วยวนไม่ไหว มิเกลหันขวับ ดวงตากลมโตที่ปกติจะหวานหยาดเยิ้มแต่ตอนนี้มันกลับเต็มไปด้วยความชิงชัง "ไม่ต้องมาตอแหล อยากโดนอีกใช่มะ" "ไอ้ผู้ชายเฮงซวย" "พี่ไม่ได้ตั้งใจนะเกล" เมื่อระบายอารมณ์จนรู้สึกว่าดีขึ้นมาก เธอก็ปล่อยมือจากแพรวาที่สะบักสะบอมนอนนิ่งอยู่บนเตียงและก่อนที่เธอจะออกจากห้องนี้ แหวนเพชรที่นิ้วนางข้างซ้ายก็ไม่รู้จะเก็บเอาไว้ทำไม เธอปาใส่หน้าคนมักมากก่อนจะสาปแช่งให้สาแก่ใจ "ขอให้ไอ้นั่นไม่แข็ง อยากยังไงก็ขอให้หัวตก" และหันไปที่แพรวา "ส่วนแพร เราขอให้น้ำแห้งตลอดชีวิต ร่วมรักกันด้วยความเจ็บปวดด้วยเถิด สาธุ" เธอสะใจเป็นบ้าเลย ฮ่า ฮ่า... หลังจากที่มิเกลตบตีคนทั้งสองจนสาแก่ใจแล้ว ก่อนออกจากห้องนอน เธอใช้เท้าเหยียบย่ำเสื้อผ้าที่กองอยู่กับพื้นเพื่อระบายอารมณ์ครั้งสุดท้าย แล้วออกจากห้องไปแบบเชิ่ดๆเริ่ดๆ แต่แปลก...ระหว่างทางกลับบ้านเธอพบว่าน้ำตามันไม่ใหลสักหยด นักบินเจ้าชู้จะตายมีคนเคยเตือนเธอหลายคนแล้ว ออนไรท์ ♥️ นางเอกของไรท์คนนี้มือหนักไปหน่อยนะคะ 👉 อย่าลืมกดเข้าขั้นคอมเม้นท์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ