เช้าวันรุ่งขึ้น แก้วตากับนิรุจน์ออกเดินทางแต่เช้าเพราะวันนี้เขาต้องไปทำธุระอีกหลายที่
นิรุจน์ถอนหายใจเบาๆขณะนอนรอแก้วตาแต่งหน้าอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง ก็เข้าใจอยู่ว่าเรื่องความสวยของเธอต้องมาเป็นที่หนึ่ง
"แต่งเบาๆอ่อนๆก็พอ คุณสวยอยู่แล้ว"
"เป็นแอร์ต้องสวยตลอดเป๊ะตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้า ลิปสติกต้อง good onฉ่ำๆ นายจะรู้อะไร"
นิรุจน์มองเวลาแล้วพูดว่า
"คนจะงาม งามที่ใจใช่ใบหน้า เคยได้ยินไหม เร็วๆหน่อยได้ไหมผมรีบ"
แก้วตานับหนึ่งถึงสามในใจ แอบเบะปากใส่เขาเบาๆด้วยความหมั่นไส้ ความจริงก็ไม่ชินนักหรอกที่มีผู้ชายมานั่งดูเธอแต่งตัวแต่งหน้าแบบนี้ ดูไม่ดูเปล่าแถมยังตินั่นตืนี่ จึงรีบแต่งๆให้มันเสร็จๆไป บอกตามตรงว่ารำคาญมาก
"พูดมาก เสร็จแล้ว ไปกันได้หรือยัง" แก้วตาเงยหน้าขึ้นขณะเก็บเครื่องสำอางให้เข้าที่และหยิบแป้งพัฟกับลิปสติกติดกระเป๋าสะพายไปด้วยสีหน้าของเธอยังแอบมีเค้าของความหงุดหงิดอยู่นิดห
