"คุณยังไม่ตอบผมเลยว่าเป็นห่วงผมมากแค่ไหน"
แก้วตาไม่รู้จะตอบอะไรแก้เขินด้วยการข่วนที่ปลายจมูกซุกซนของเขาไปหนึ่งที
นิรุจน์แกล้งร้องเสียงดัง "โอ๊ย! นี่คุณจะฆ่าผัวหรือไง"
"ไม่ตายหรอกน่า นายหนังเหนียวจะตายไปขนาดโดนยิงยังไม่เข้าเลย"
นิรุจน์กดเสียงต่ำทุ้มนุ่มที่สุดเท่าที่เคยพูดมา
"ผมไม่ยอมตายง่ายๆหรอกเป็นห่วงคุณ ถ้าผมตายใครจะคอยปกป้องคุณจากไอ้คนพวกนั้น"
"คนพวกไหน" แก้วตาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครที่เข้ามาขโมยไม้ที่ไร่เธอ
"ไม่รู้... แต่ผมคิดว่าจะรู้ไวๆนี้แหละ"
"ถ้าผมยังมีชีวิตอยู่ รับรองได้ว่าจะไม่มีใครหน้าไหนมาทำอะไรคุณได้แน่นอน ผมสัญญา"
แก้วตาไม่รู้ว่าใครที่เป็นคนทำร้ายนิรุจน์ และใครที่ไม่หวังดีต่อไร่ทรัพย์สักทอง รู้แต่เพียงว่าอ้อมกอดของเขามันช่างเต็มไปด้วยความปลอดภัยเหมือนเป็นเกราะป้องกันชั้นดี
เธอเผลอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนไม่ทันได้ระวังคนข้างตัว ที่เฝ้าวนเวียนอยู่กับซอกคอขาวๆหอมๆ
