ยัยผู้หญิงหน้าแกงจืด
1405 Words
Nitan talk
เรย์มอนด์ยืนกอดอกปั้นหน้าเป็นยักษ์ขมูขีใส่ ฉันยกมือขึ้นปาดเหงื่อเม็ดเป้งบริเวณหน้าผากที่แทบจะไหลย้อยลงมาถึงปลายคาง แผ่นหลังเปียกชุ่มเพราะอาการเครียดจัด ถ้าถอดออกมาคงจะบิดได้น้ำเป็นถัง
เสื้อผ้าราคาเป็นแสน แค่เสื้อเด็กตัวเท่าแมวน่ะเหรอ!!
" ตะ แต่เสื้อก็ดูไม่ใช่เสื้อของนายนี่ ตัวเล็กออกขนาดนั้น "
ให้ฉันใส่ยังจะพอดีซะกว่า
" แฟชั่น!! มันเป็นแฟชั่น คนเฉิ่มๆอย่างเธอจะไปเข้าใจอะไร!! "
โฮกกกก😱 พูดดีๆก็ได้ไหมล่ะ ทำไมต้องตะคอกด้วย
" ก็ฉันไม่รู้นี่ ฉันซักตากไว้ที่ห้องเฉยๆพอตื่นเช้ามาเสื้อนายก็หายไปแล้ว "
" เสื้อทั้งตัวมันจะหายไปได้ยังไง! ไม่รู้แหละเธอต้องชดใช้ให้ฉัน "
" ชะ ชดใช้เท่าไหร่อ่ะ " ฉันทำตาปริบๆหวังว่าเขาจะเห็นใจเด็กน้อยตาดำๆอย่าโขกสับกันนักเลย เขาก็รวยออกปานนั้นแค่ซื้อใหม่อีกสักตัวขนหน้าแข้งก็คงไม่ร่วงหรอก
" หนึ่งแสน "
" หนึ่งแสน!!! จะบ้ารึไง ฉันจะเอาเงินจากที่ไหนมาให้!! "
ครอบครัวฉันไม่ได้รวยล้นฟ้านะ ลำพังแค่ค่าขนมที่พ่อให้ก็แค่ไม่กี่พันเท่านั้นเองฉันจะไปหาเงินจำนวนมากแบบนี้มาจากที่ไหน😥
" เอามาจากไหนก็เรื่องของเธอ แต่ต้องหาเงินมาคืนฉันให้ครบทุกบาททุกสตางค์ ไม่งั้น... "
เรย์มอนด์ยกมือขึ้นทำท่าเชือดคอตัวเอง ก่อนที่จะชี้มาทางฉัน
" ฉันเอาเธอตายแน่! "
" อ่าา ลดให้หน่อยได้ไหม หนึ่งแสนมันเยอะไป "
" เธอคิดว่ากำลังต่อราคาซื้อปลาที่ตลาดอยู่รึไง😑 "
" ละ แล้วไม่ได้เหรอ😅 "
" ไม่ได้! ฉันไม่ลดอะไรทั้งนั้นแหละ ทุกบาททุกสตางค์ต้องครบไม่อย่างนั้นเตรียมตัวโดนประจานได้เลย "
โฮกกกก😭 ไอ้คนรวยขี้งก! ไอ้ ไอ้คนเห็นแก่ตัว แค่นี้ก็หยวนๆให้หน่อยไม่ได้รึไง
แล้วฉันจะไปหาเงินจากที่ไหนมาให้เนี้ย
end
เสียงฮัมเพลงดังขึ้นเรื่อยๆตามทางบ่งบอกอารมณ์สุนทรีย์ของเจ้าของเสียงได้เป็นอย่างดี
" อารมณ์ดีจังนะ เมื่อกี้มึงยังแทบจะกินหัวผู้หญิงคนนั้นอยู่เลย "
ชายหนุ่มทั้งสามมองเพื่อนตัวเองสายตาปลงๆก่อนจะส่ายหน้า ในขณะที่ฐานัสเดาะลิ้นกวนประสาทกลับไปให้อย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก
" ก็ยัยนั่นมันน่าแกล้ง " เฮอะ! เขาไม่เชื่อหรอกว่าเธอทำเสื้อหายจริงๆ คงคิดจะเก็บเอาไว้เป็นของที่ระลึกล่ะสิ
เจ้าของตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยกระตุกยิ้มมุมปาก
แรกๆก็บอกว่าไม่สนใจแต่ก็ยังแอบปลื้มเขาอยู่ดี ผู้หญิงนะผู้หญิง ถ้าจะปากแข็งก็ช่วยทำให้มันเนียนๆหน่อยเถอะ
" สรุปมึงแค่แกล้งเขา? "
" เออดิ แค่เสื้อตัวละไม่กี่แสนคิดว่ากูต้องใส่ใจด้วยรึไง "
" กูก็ว่าแล้ว " พฤทธิ์[1] คลี่ยิ้มที่มุมปาก ฐานัสเป็นคนยังไงทำไมจะไม่รู้ แค่เสื้อตัวเดียวไม่จำเป็นต้องต่อล้อต่อเถียงกับผู้หญิงเลยด้วยซ้ำ นอกจาก...
" ไม่ถูกชะตาเหรอ "
" หรือไม่ก็เห็นของแปลกเลยสนใจ " อาร์เธอร์[2] ตั้งข้อสันนิษฐานที่ไม่น่าเป็นไปได้ที่สุดขึ้นมา
เห็นได้ชัดว่าทรงอัปสรไม่ได้อยู่ในสายตาของชายหนุ่มทั้งสี่เลยสักนิด ถึงกับจำไม่ได้ว่าเคยเจอกันมาก่อนแล้ว
" สนใจกับผีอะไรล่ะ ดูหน้าตาสิเฉิ่มอย่างกับแกงจืด กูแดกไม่ลงหรอก "
" เอ้า...นี่ก็ไม่ใช่ นั่นก็ไม่ใช่ แล้วมันยังไงวะ "
" ก็ไม่ยังไง กูก็แค่อยากแกล้งเฉยๆ "
" เออๆ ปากแข็งง้างเท่าไหร่ก็ไม่บอก กูขี้เกียจพูดกับมึงแล้ว "
" แล้วสรุปนี่มึงเรียกรวมตัวทำไม " อาร์เธอร์ถามด้วยความไม่พอใจเท่าไหร่ เพราะก่อนหน้านี้เขาพึ่งเจอสาวสวยถูกใจกะจะขอเบอร์เพื่อสานต่อความสัมพันธ์แต่เพื่อนตัวดีกลับโทรศัพท์มาตามซะก่อน กับแม่สาวคนสวยนั่นก็เป็นอันต้องล้มเลิกไป
" เอ้า! ก็วันเกิดของไอ้เทเลอร์พรุ่งนี้ไง "
" อ้อ งานวันเกิดไอ้เชี้ยเทเลอร์ แล้วยังไง มันมีอะไรวิเศษวิโสกว่าสาวของกูตรงไหน "
" เฮ้อ...มึงเลิกติดหญิงแล้วหันมาสนใจเพื่อนบ้างเถอะ " คิริน[3]กรอกตามองบนหมดถ้อยคำที่จะพูด
" พวกมึงมีอะไรให้กูสนใจ นมก็ไม่มี ก้นก็ไม่มี สาวๆของกูดีกว่าพวกมึงตั้งเยอะ นมนี่นะเต็มไม้เต็มมือ ลีลาบนเตียงนี่ก็เด็ดยิ่งกว่าอะไร "
" มึงนี่นะเป็นเอามาก "
" ความสุขของพวกกู ใช่ไหมไอ้เรย์ "
" ... "
เงียบกริบไม่มีเสียงใดตอบกลับกลับมา จนอาร์เธอร์ต้องหันกลับไปมอง
" ไอ้เรย์! "
" ฮะ! พวกมึงพูดอะไรกันนะ "
" ทำหน้าตาแปลกๆ แสดงว่ามึงไม่ได้ฟังสิ่งที่พวกกูพูดเลยสิท่า "
" เออ...พวกมึงจะคุยอะไรกันก็คุยไปสิ ยุ่งกับกูทำไม " ฐานัสจิ๊ปากเพราะถูกเพื่อนขัดใจ
" จะไม่ยุ่งได้ยังไง ในเมื่อคุณชายเรย์มอนด์ใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเป็นครั้งแรก มึงคิดอะไรอยู่ฮะบอกมาซะดีๆ "
" หรือว่า...คิดถึงผู้หญิงคนเมื่อกี้ " คิรินแซวไม่รู้จักเวล่ำเวลา ก็เลยเกือบได้ฝ่าเท้าของเพื่อนประเคนให้เป็นรางวัล
ปากเหรอน่ะ😑
" แหวะ! มึงอย่าทำให้กูอยากอ้วกได้ไหมวะ อย่างยัยนั่นเนี่ยนะรออีก 10 ชาติก็ยังไม่เข้าตากูเลยมั้ง กูแค่กำลังคิดอยู่ว่าผู้หญิงคณะไหนที่ดูจะหลอกล่อยากที่สุด "
ฐานัสหลับตานึกถึงภาพของแม่สาวคนเมื่อเช้าที่บังเอิญได้พบเข้า อกเป็นอก เอวเป็นเอว ซ่อนรูปเสียนี่กะไรแม่คุณเอ้ย ถ้าได้ลิ้มลองสักครั้งคงจะไม่ลืมรสชาติของเธอเลย
เดินกันอยู่ดีๆเสือก็เริ่มออกลาย
ใครที่คิดว่าฐานัสเป็นคนดีนั่นคือความคิดที่ผิดมหันต์ทีเดียว เขาก็แค่เสือผู้หญิงตัวพ่อที่ใช้รูปลักษณ์ ความอ่อนโยนและเอาใจใส่เป็นหลุมพรางวางกับดักสาวๆก็เท่านั้น
" ทำไมวะ อย่าบอกนะว่ามึงกำลังมองหาเหยื่อรายใหม่อีกแล้ว " แสดงว่าคงเขี่ยดาวคณะวิศวะทิ้งไปแล้ว ก็แน่ล่ะฐานัสเคยคบกับใครนานซะที่ไหน เต็มที่ก็ให้หนึ่งอาทิตย์
การออกล่าเหยื่อและหลอกล่อให้ติดกับเป็นความชื่นชอบอีกอย่างของชายหนุ่ม ผู้หญิงทุกคนที่เขาเข้าหาช่างง่ายดายราวกับปอกกล้วยเข้าปาก เพราะบุคลิกภายนอกที่ดูสุภาพ อ่อนโยน เอาใจเก่ง ทำให้ฐานัสเป็นที่ต้องใจของสาวๆไม่น้อย แต่ที่พวกเธอไม่รู้ก็คือเขาแค่แกล้งทำเท่านั้น
" กูเห็นรถคันใหม่ของมึงสวยดีก็เลยอยากลองขับดูบ้าง "
" หึ! ก็เอาสิวะ ถ้าเหยื่อรายใหม่ของมึงรอบนี้ดูน่าสนใจกูจะยอมยกรถคันใหม่ให้มึงเลย " อาร์เธอร์กระดกยิ้มที่มุมปาก คราวก่อนเขาเพิ่งจะลงทุนไปจีบลูกสาวนักธุรกิจชื่อดังจนได้นาฬิกาหรูราคาเหยียบล้านของฐานัสมาครอง สงสัยรอบนี้จะโดนชายหนุ่มเอาคืนซะแล้ว
" มึงล่ะไอ้คิริน รถของมึงก็สวยใช่เล่นเหมือนกันนะ "
" มึงเว้นกูไว้สักคนไม่ได้เหรอ "
" แล้วตกลงมึงจะให้ไม่ให้ "
" เออ กูให้ก็ได้ แต่เหยื่อรายนี้ต้องผ่านการอนุมัติจากพวกกูก่อนนะ ถ้ามึงเลือกคนง่ายๆมามันก็ไม่แฟร์กับกูสิวะ "
" โอเค ดีล "
ฐานัสกระดกยิ้มที่มุมปาก ในหัวกำลังคิดว่าใครกันที่เหมาะสมจะเป็นเหยื่อของเขาในครั้งนี้แลกกับรางวัลที่มีค่าเหยียบล้าน หญิงสาวคงจะภูมิใจน่าดูที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเกมอันทรงเกียรติ
[1] พฤทธิ์ หรือ เทเลอร์ พระเอกจากเรื่อง Tailor วิศวะไร้รัก
[2] อาร์เธอร์ พระเอกจากเรื่อง Arthur ลองของวิศวะ
[3] คิริน พระเอกจากเรื่อง Kirin ของเล่นวิศวะ
- Writer
