Chapter 51
Hunter's POV
Lumabas na ako ng kwarto nang tawagin na ako ni mama para kumain. At nang makababa na ako ay wala akong sinabi na ano man na tungkol sa mga nangyari at natuklasan ko kanina. Naging tahimik ang pagkain namin ni mama. Hindi ko magawa na tumingin man lang sa kanya dahil hindi rin talaga ako sanay na magsinungaling o maglihim man lang sa kanya. At natatakot ako na magsimulang magkento ng tungkol sa mga nangyari sa akin ngayong araw dahil baka hindi ko na makontrol ang bibig ko. Alam ko rin kasi na magtatanong at magtatanong si mama kapag nasimulan ko na.
Tila hindi naman nanibago si mama sa katahimikan namin sa table dahil may mga times din talaga na sadyang tahimik kami sa pagkain. Pero sobrang bihira lamang iyon. Those few moments only happen whenever I had a bad d
