İstanbul: Ali Trabzon’a gitmeden önce…
Üç aydır yaptığı gibi yere oturmuş, sırtını duvara yaslayarak evinin içini izliyordu genç adam. Merdivenlerden neşeyle koşan karısının hayali, yerde emekleyen oğlunun minicik bedeni gözlerinin önünden gitmiyordu. Elini uzatıyor ne karısı tutuyordu ne de oğlu.
Tek başına kocaman evin içinde yalnızlığına içerliyordu. Kaybettiği karısı, sayılı saatlerde gördüğü oğlu onunla burada değildi.
Bazen nefes alıp vermesi o kadar zor oluyordu ki kalbine an sızın sancı giriyordu. Düşüncelerinin korkunçluğu aklını istila ettiği zaman sol kolu boydan boya uyuşuyor, sanki heybetli olan bedeni yere düşecek gibi oluyordu.
İyi değildi; bunun farkındaydı son zamanlarda. Psikolojik anlamda çöküntü yaşadığı gibi bedeninde sıkıntılarının olduğunu biliyordu.
Hiç kims
