Starcrossed Lovers

Chapter 43: Dalawang Special

Natapos na ang klase nina Chloe at Joshua, ganoon din ang klase ni Stephanie at Daniel. Nag-kita kita ang mga ito sa lobby, pababa pa lamang si Chloe at Joshua sa hagdan ay nakita kaagad sila nina Stephanie.

“Yan na sila,” pahayag ni Daniel ng nakita sina Chloe

Napatingin naman si Stephanie, “Hmm? Parang may mali sa mukha noon,” saad naman ni Stephanie ng makita ang mukha ni Chloe,

Nang kasama na nina Stephanie sina Chloe ay tinanong ni Stephanie ang kaibigan niya, “Oh? Bakit ganiyan mukha mo? Kamusta guidance niyo kanina?”

“Okay na okay!” tugon ni Chloe na ikinagulat nina Daniel,

“So how was it?” tanong naman ni Daniel

“Ayun, galit na galit ang magulang ni Sydney sa kaniya, grabe pala magalit tatay noon noh?” pahayag ni Joshua sa mga kaibigan,

“Hayaan na natin, ang mahalaga may nangyaring kapalit sa kanila, nang maranasan naman nila ang masaktan at mahirapan,” pahayag naman ni Chloe

“Sabagay,” tugon naman ni Joshua

“So ano? tara mag-icecream?” pag-aaya ni Daniel sa mga kaibigan,

“G ako diyan!” sagot na mabilis ni Chloe sa kaibigan,

Nang biglang lumapit sa kanila ang matrona, “M-matrona? Bakit po kayo nandito?” tanong ni Stephanie,

“Maaari ba tayong mag-usap?” tanong ng matrona

“Sige po,” tugon ni Stephanie,

“Kayo din Joshua at Chloe,” pahayag muli ng matrona sa kanila,

“Daniel, mamaya nalang,” pahayag ni Chloe sa kaibigan,

Agad na umalis si Daniel sa takot sa matrona at nag-tungo na lamang sa Basketball court kung saan nandoon ang kaniyang pinsan tuwing break time. “Bakit kaya sila kakausapin?” tanong ni Daniel sa kaniyang isip,

Nag-tungo ang matrona kasama ang tatlo nina Stephanie, Chloe at Joshua sa isang lugar kung saan hindi ganoon kadami ang tao, at nang nandoon na sila, “Sana ito na ang huli na makikita kong kasama niyo siDaniel,”

Nagulat si Chloe sa sinabi ng matrona, “B-bakit po? Eh wala naman pong ginagawa ang tao sa amin lalo na sa inyo, mabuting kaibigan po sa amin si Daniel,” pahayag nito

“Oo nga po matrona, hindi siya katulad ng ibang lalaki,” saad naman ni Stephanie,

“Ano po bang problema?” tanong naman ni Joshua

“Basta hindi! Hindi pwede, naiintindihan niyo ba ako? Wala ng tanong tanong,” sagot ng matrona sa kanila, habang si Cristina ay tahimik lamang na nakikinig,

“Makita ko pa na kasama niyo ulit si Daniel, ay mapaparusahan ko kayo,” pahayag muli ng matrona sa kanila, “Tara na Cristina,” pagaaya nito at agad na ring umalisa sa harapan nila.

Napaupo si Chloe ng marinig ang mga sinabi sa kanila ng matrona, “Jusko, ano na naman po bang problema ng matrona namin,” pahayag ni Chloe habang nakatingin sa langit

“Nakakapansin na ako sa matrona na ah, bakit pinapaiwas niya tayo kay Daniel. May dapat ba tayong malaman para hindi niya sabihin ang rason kung bakita kailangan nating iwasan ang kaibigan natin?” saad naman ni Joshua

“Paniguradong meron,” sabay na pag-tingin ni Stephanie sa kaniyang mga kaibigan, “Hindi ba kayo nakakahalata? Na sa tuwing hinahatid tayo ni Daniel ay palagi siyang nakamasid sa atin? Lagi niya tayong binabantayan na parang may bawal mangyari,” pahayag muli nito

Napatayo si Chloe sa sinabi ni Stephanie, “Alam mo oo nga, may punto ka doon, Hindi niya tayo pipigilang makipagkaibigan kay Daniel kung walang rason, kaya lam niyo? Kailangan nating puntahan si Daniel ngayon!” saad ni Chloe sa mga kaibigan,

Nag-tatakbo ang mga ito patungo kay Daniel kung saan naroroon ito, ngunit agad namang nakita ng mga ito ang kanilang kaibigan dahil nag-lalakad palamang ito nang nasa basketball court na siya. “Daniel!” sigaw ni Chloe sa kaibigan,

Napalingon naman ito at ngumiti sa mga kaibigan niya, agad na bumalik ito sa mga kaibigan niya at hindi na nag-tuloy sa loob ng court. “Oh? Bakit? Ang bilis niyo naman ata? At tsaka bakit parang hingal na hingal kayo? May humabol ba sainyo?” tanong nito sa kaniyang mga kaibigan na tila pagod na pagod

“Ah eh, w-wala wala,” tugon ni Chloe kay Daniel

“May kailangan kasi tayong pag-usapan, tara kaya sa classroom, doon muna tayo tumambay,” pahayag naman ni Stephanie sa kaibigan,

“Oo nga, tsaka tahimik doon hindi ganoon kadami ang tao,” tugon naman Joshua

At agad na nagpunta ang mga ito sa classroom kung saan hindi madami ang tao, at nang nandoon na sila ay dali-dali silang umapo at tinanong si Daniel, “Alam mo Daniel, may tinatago ka ba sa amin?” tanong ni Joshua dito

“Wala, ano namang itatago ko sainyo?” tugon agad ni Daniel sa kaibigan,

“Tao ka ba? robot?” tanong ni Chloe

“Baliw, anong klaseng tanong yan, tao ako no,” tugon muli ni Daniel, “Wait lang ah, bakit ba kayo ganiyan? Ano ba nangyari?” tanong naman ni Daniel

“Wala naman, may napansin lang kami sa galaw ng matrona kanina, alam mo bang pinapaiwas niya kami sayo, at hindi naming alam kung anong rason, kung bakit,” pahayag ni Stephanie sa kaibigan,

“Bakit kaya? Hindi ko din alam eh, wala akong idea, kaya kayo ganiyan na tanong ng tanong sa akin,” tugon naman ni Daniel sa mga ito,

“Oo? Hehe” tugon naman ni Chloe

“Feeling ko talaga merong tinatago sa atin ang matrona eh, imposibleng walang rason,” saad muli ni Joshua,

“May kwento ka ba na hindi pa nakekwento tungkol sa buhay mo? O sa buhay niyo ng pamilya mo?” tanong naman ni Stephanie sa kaibigang si Daniel,

“Meron madami syempre sa family lalo na sa business masyadong private na iyon, pero yung tungkol sa sarili ko? I’m sorry ah, noong bata kasi ako wala akong maalala talaga, kung meron man kaunti lang. Sabi ng mom ko before, napaka-special ko daw, and I don’t know what does it mean, siguro kaya ako malapit sayo kasi everytime na naririnig ko kayna Chloe na you are special, gumagaan loob ko,” pahayag ni Daniel sa mga kaibigan,

“Special? May sakit ka ba? Special child ka ba?” tanong ni Chloe ng marinig iyon kay Daniel,

“Baliw, normal akong tao, hindi ko lang alam bakit sinabihan ako ng mom ko na napaka-special ko daw,” saad naman muli ni Daniel

“Okay may dalawa na tayong special sa buhay natin Chloe,” pahayag ni Joshua sa kaibigan,

Napangiti naman si Chloe sa sinabi ni Joshua, ganoon din si Daniel ng marinig iyon. Ngunit biglang nagulat si Chloe nang unti-unti niyang naisip ang sinabi ni Joshua,

“What!? What if parehas kayo ni Stephanie!!?” pag-kakasabi ni Chloe sa mga kaibigan,

“Wait ha, paano kami magiging parehas? Eh ako nakakaramd ng kahit ano, siya hindi?” pahayag naman ni Daniel

Tahimik lang si Joshua habang iniisip kung anong ibig sabihin ng special na sinabi ng ina ni Daniel sa kaniya, nang biglang umimik ito, “Paano kung pareho ng kayo? Tapos nagkaroon lang ng pakiramdam si Daniel, kasi diba sabi niya wala siyang maalala?” pahayag ni Joshua sa mga kaibigan,

“Oo nga, may punto si Joshua. At tsaka kung wala talagang rason, bakit grabe ang pag-pilit sa ating ng matrona na wag kaibiganin si Daniel di ba, ibig sabihin posible yun,” saad naman ni Chloe nang marinig ang sinabi ni Joshua

Napatayo si Stephanie sa kaniyang kinauupuan, “Daniel, pahingi nga ng isang buhok mo,” pahayag nito sa kaibigan,

Inilapit ni Daniel ang kaniyang ulo kay Stephanie at hinayaan niya itong pakuhanin ng isang pirasong buhok mula sa ulo niya, “Aray,”

“Sorry,” saad muli ni Stephanie

“Aanhin mo yan? Kukulamin mo ba si Daniel?” tanong ni Chloe sa kaibigang si Stephanie,

Binatukan ni Joshua sa Chloe sa ulo, “Ano k aba, kung ano anong tinatanong mo kay Stephanie, mukha ba siyang nangkukulam ng tao? Kakaibiganin ka ba niyang kung mangkukulam yan?!” pahayag ni Joshua sa kaibigan,

“Eto naman, joke lang eh,” tugon naman ni Chloe,

Natatawa si Daniel sa mga kaibigan niya habang si Stephanie naman ay napakaseryoso, “Mag-aaway na naman kayong dalawa, itong buhok ni Daniel ilalagay ko sa ilalim ng unan ko, hahatiin ko muna siay sa gitna bago ang isa naman ay ilalagay ko sa libro,” pahayag ni Stephanie,

“Bakit mo naman ilalagay ang buhok ni Daniel sa ilalim ng unan mo?” tanong naman ni Joshua,

“Parang may natandaan kasi ako na nabasa ko sa libro, na kapag inilagay mo ang isang kapirasong buhok sa ilalim ng unan mo posible na magkaroon ako ng emosyon, hindi naman masama sumubok diba?” tugon ni Stephanie sa kaibigan,

Kampante si Stephanie sa kaniyang mga gagawin na nabasa niya sa libro na kung saan ay kinuha niya iyon sa matrona na nakatago sa silid. Masayang nag-uusap ang mag-kakaibigan, habang si Sydney naman ay nasa kanila na at pinapagalitan parin ng kaniyang ama.

Hindi mapigilan ang inis ni Mr.Jackson sa kaniyang anak lalo na’t nalaman niya na ang kaniyang anak ang may pasimuno ng mga ginawa nilang kabalastugan. Kaya’t habang nasa kaniyang opisina ito ay binuksan niya ang kaniyang computer, at nag-book siya ng flight para kay Sydney.

“Naubos na ang pasensiya ko sayo anak, ibabalik na kita sa States at doon muna kita patitigilin sa iyong lolo at lola. Pababalikin kita dito kapag nag-tino ka na,” saad ni Mr. Jackson sa kaniyan isip.

Walang tigil ang kakaiyak ni Sydney sa kaniyang silid dahil sa walang tigil ang kaniyang kakaisip sa kaniyang ama na galit na galit sa kaniya. Kung anong galit ang meron ang kaniyang ama, ay ganoon din ang galit niya kayna Stephanie. “Mag-hintay kayo sa higanti ko,”