INTRO
"คุณหมอสวัสดีค่ะ"
"อรุณสวัสค่ะคุณหมอ"
"สวัสดีครับคุณหมอ"
"สวัสดีครับ" คำทักทายของเหล่าพยาบาลและคนไข้เมื่อได้เห็นใบหน้าและร่างกำยำของหมอหนุ่มเยื้องย่างกายเข้ามาในโรงพยาบาล ตลอดทางที่หมอลีอองจะต้องเดินไปห้องทำงานเขาจะได้ยินเสียงทักทายเหล่านี้เป็นประจำทุกวัน เขาไม่ลืมที่จะหยุดทักทายทุกคนก่อนที่จะเดินต่อ หมอลีออง นายแพทย์หนุ่มที่มีความสามารถและเชี่ยวชาญหลายด้าน อีกทั้งยังพ่วงตำแหน่งผู้บริหารโรงพยาบาลแห่งนี้อีกด้วย ใบหน้าที่หล่อเหลานัยตาสีน้ำตาลน่าหลงไหล รอยยิ้มที่มีเสน่ห์เป็นที่ชื่นชอบของเหล่าสาวๆ น้อยใหญ่ อีกทั้งยังเป็นที่รักของคนไข้เด็กๆ
"วันนี้มีหลายเคสเลยค่ะคุณหมอ ทั้งเคสรอผ่าตัด เคสรอตรวจ และเคสติดตามอาการ" พยาบาลสาวพ่วงตำแหน่งเลขาส่วนใบหน้าสวยหวานยิ้มหวานให้หมอก่อนที่จะหยิมแฟ้มขึ้นมาอ่านตารางงานในวันนี้ให้หมอทราบ ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามเรียกร้องความสนใจจากหมอมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยมีครั้งใดเลยที่หมอจะหันมามองเธอนอกจากเรื่องงานเพียงเท่านั้น
"โอเค ผมจะเริ่มงานอีกสิบนาที "
"ค่ะ" เมื่อเสร็จหน้าที่ของเธอแล้วเธอจึงเดินออกมาจากห้องเพื่อทำหน้าที่ของเธอต่อ เสื้อกราวด์สีขาวถูกนำมาสวมใส่ สิบนาที่ของเขาคือการเตรียมความพร้อมทั้งร่างกายและสมาธิ เพราะงานที่เขากำลังจะออกไปทำมันจะต้องใช้สมาธิสูง เพราะถ้าเกิดผิดพลาดขึ้นมานั่นหมายถึงหนึ่งชีวิตจะต้องดับสูญในทันที
วันนี้ทั้งวันเขาต้องคลุกคลีอยู่กับห้องผ่าตัดและห้องตรวจ วันทั้งวันหมอลีอองแทบจะไม่มีเวลาพัก เขาเลือกที่จะทำงานหนัก เพราะไม่อยากคิดมากเรื่องคู่หมั้นที่แม่ของเขาจัดการไว้ให้ รู้เพียงแค่ว่าเป็นลูกหลานของพวกแวดวงไฮโซ ถึงอย่างไรก็เถอะยังไงเขาจะไม่ขอยอมหมั้นกับผู้หญิงที่ไม่ได้เลือกด้วยตัวเองอย่างเด็ดขาด
ครืดดดดดดดด
สายเรียกเข้า -Mom-
"ครับแม่" เขาต้องจำใจกดรับสายเพราะรู้ทั้งรู้ว่าเรื่องที่จะถูกกรอกใส่หูของเขาคือเรื่องอะไร
"พรุ่งนี้แกต้องพาหนูมีดี้ไปทานข้าว"
"ผมไม่ว่างครับ ผมต้องทำงานแค่นี้ก่อนนะครับ"
ตี๊ด
หลายต่อหลายครั้งที่เขาทำแบบนี้ใส่ผู้เป็นมารดา เพราะเขาไม่อยากจะทำตามคำสั่งที่เขาไม่เต็มใจ ตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจคือคนไข้ที่นอนรอการตรวจอยู่บนเตียงไม่ใช่เรื่องไร้สาระที่แม่เขายัดเยียดให้กับ
.................................
ร่างเล็กเรือนผมยาวสีน้ำตาลสวมแว่นกันแดดเดินลงจากรถด้วยความมั่นใจ วันนี้เธอต้องการมาพบหมอเพราะอาการที่น่าอายสำหรับเธอเอาเสียมากๆ มาเชลชั่งใจอยู่นานกับอาการที่เกิดขึ้นกับเธอ มันไม่เบาลงมาบ้างเลย เธอจำต้องตัดสินใจขับรถมาหาหมอที่โรงพยาบาลแห่งนี้
"เชิญนั่งรอสักครู่นะคะ ตอนนี้คุณหมอกำลังติดเคสอื่นอยู่ค่ะ" พยาบาลหน้าห้องจัดคิวผายมือไปที่เก้าอี้นั่งรอสำหรับคนไข้ เธอหย่อนสะโพกลงนั่งตามคำแนะนำ
"คุณมาเชลเชิญในห้องได้เลยค่ะ คุณหมอมาแล้ว" เพียงไม่นานเธอก็ยินเสียงเรียกให้เข้าพบหมอ เธอรีบยีนตัวลุกขึ้นเพื่อเดินเข้าห้องตรวจในทันที ในใจเธอภาวนาขอให้เป็นหมอผู้หญิงด้วยเถิด
แอดดดด
"อ้าว ป๋ามาทำอะไรคะ" ในขณะที่กำลังจะเดินเข้าห้องตรวจ เธอก็ต้องพบกับผู้เป็นสามีของเพื่อนสนิท
"พอดีป๋ามาหาเพื่อนหน่ะ แล้วนี่เป็นอะไรมาหล่ะ"
"ป่วยนิดหน่อยค่ะ ซินไม่ได้มาด้วยหรอคะ" เธอเลี่ยงที่จะบอกอาการที่แท้จริงของเธออกไป ใครมันจะไปกล้าพูด ว่าเธอเป็นอะไร ปกติแล้วเพื่อเธอจะตามติดมาด้วยตลอดแต่ทำไมวันนี้ถึงไม่ตามมาด้วย
"ยังไม่ตื่นเลย เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย ป๋าขอตัวก่อนนะ"
"ค่ะ สวัสดีค่ะ" เธอกล่าวลา ก่อนที่จะเดินเข้าห้องตรวจ
..........................
"เชิญนั่งครับ คุณมาเชล"
"O M G " หมอผู้ชายงั้นหรอ
"ค่ะ" มาเชลหย่อนสะโพกลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกับหมอลีอองทันทีที่ได้รับคำเชิญ
"เป็นอะไรมาครับ"
"เอ่อ คือ ว่า เอ่อ" ทำไมมันถึงได้พูดยากพูดเย็นนักนะ
"ไม่ต้องอายครับ พูดมาเถอะหมอจะได้หาทางรักษา"
"ฉันรู้สึกคันตรงนั้นอ่ะค่ะ" ตรงนั้นที่ว่าคือช่องคลอดของเธอเอง มาเชลคิดว่ามันมีความผิดปกติมาหลายวันแล้ว วันนี้เธอเลยตัดสินใจที่จะมาพบแพทย์ ยิ่งมาเจอหมอหนุ่มใบหน้าหล่อแบบนี้มันยิ่งทำให้เธออายที่จะบอกอาการของเธออกมา หมอลีอองเป็นแพทย์เฉพาะทางในหลายด้าน เพราะความสามารถที่หลากหลายมันจึงให้เขาเป็นที่ต้องการของโรงพยาบาลหลายแห่ง
"ตรงนั้นตรงไหนหล่ะครับ" เป็นเรื่องธรรมดาของคนไข้ที่จะอายในเรื่องอาการแบบนี้ ทั้งๆ ที่เขาก็ทราบแล้วว่าเธอเป็นอะไรมาหลังจากที่นั่งอ่านประวัติอาการของเธอ แต่เขาก็อยากจะแกล้งถามเธอเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
"จุดซ่อนเร้นค่ะหมอ "
"โอเคๆ หมอรู้แล้ว หมอคงต้องขอตรวจภายในหน่อยนะ เดี๋ยวพยาบาลจะเอาผ้ามาให้เปลี่ยนนะครับ "
"ค่ะ ต้องตรวจภายในเลยหรอคะ" มาเชลทวนซ้ำอีกรอบ เพราะเธอไม่เคยผ่านการตรวจภายในมาก่อนหน้านี้เลยตลอดชีวิต มีเพียงคำบอกเล่าของเพื่อนๆ ในมหาลัยเท่านั้น เพียงแค่คิดถึงอุปกรณ์เหล่านั้นมันก็ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา
"ใช่ครับ มีอะไรรึป่าว"
"ปะ ป่าว ค่ะ"