“เป็นอะไรคะ เมาเหรอหรือว่าเวียนหัว คุณเป็นอะไรทำไมเดินออกมาแบบนี้”
“เป็นคนที่ไม่มีใครสนใจ”
พรึบ
“อ๊ะ คุณ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ผมอยากคุยกับคุณ อยู่คุยกับผมได้มั้ย” มีดี้อ่อนลงไม่ขัดขืนพร้อมพยักหน้าหย่อนตัวลงนั่งข้างๆฟรานต์
“มีอะไรคะ เครียดเรื่องงานเหรอ” ฟรานต์เริ่มทำงานที่นี่ได้หลายเดือนแล้ว มีปัญหาแทบทุกวันกับเครือญาติที่เอาแต่คิดจะเป็นใหญ่
“นั่นก็ด้วย แต่มีเรื่องที่เครียดกว่านั้น”
“เรื่องอะไรคะ ฉันทำน้ำจิ้มไม่อร่อยหรือไง”เป็นคำถามซีเรียสสำหรับมีดี้แต่เรียกรอยยิ้มให้กับฟรานต์ เขาไม่เคยสนใจเรื่องงานบ้านงานครัวของเธอเลยสักนิด ไม่อยากทำก็ไม่เห็นต้องทำไม่ต้องพยายามทำให้ตัวเองดูดีมีค่าเพราะเรื่องพรรนั้นเลย
“อร่อย”
“แล้วคุณเครียดเรื่องอะไร เดินหนีออกมาแบบนี้ฉันใจไม่ดีนะ” หลายเดือนที่ได้อยู่กับฟรานต์ มีดี้เริ่มเดาใจเขาถูก รู้แม้กระทั่งความคิดของเขา
“ผมกำลังทุกข์ใจ เรื่องผู้หญิงคนหน
