Chapter.1
1354 Words
มาเชลในชุดคนไข้พร้อมที่จะขึ้นเตียงให้หมอหนุ่มได้ตรวจภายใน เธอยืนมองเตียงสำหรับตรวจอย่างหวาดหวั่น ท่อนล่างรู้สึกโล่งเป็นพิเศษเพราะชั้นในถูกถอดออกหมด ทำไมนะเธอต้องมานอนอ้าขาให้หมอหน้าตาดีดูของสงวนเธอด้วย ทั้งที่เก็บรักษามันมาตั้งยี่สิบปี แถมหมอคนนี้ยังหล่อไม่เบา ยิ้มแต่ละทีเธอนี่แทบจะละลายลงไปกองกับพื้น ทำไมมันช่างตื่นเต้นแบบนี้นะ
"ฟู่วววว มาเชลแกทำได้" ลีอองแอบยิ้มให้กับท่าทีของเธอ กับแค่เรื่องตรวจภายในแค่นี้ทำไมเธอจะต้องทำตกอกตกใจขนาดนี้ด้วย ผู้หญิงสมัยนี้เขาไม่อายกันแล้วกับเรื่องแบบนี้
"เชิญครับ "
"ค่ะ" เธอค่อยๆ เดินมายังเตียงนอนที่มีขาหยั่งเอาไว้พักขาทั้งสองข้างให้อ้าออก ..ให้ตายเถอะทำไมยิ่งเข้าใกล้มันยิ่งน่ากลัวแบบนี้หล่ะ
..เมื่อเธอขึ้นมาอนบนเตียงเป็นที่เรียบร้อย เธอก็ได้ยินหมอหนุ่มฮัมเพลงอยู่บริเวณหว่างขาของเธอ เสียงอุปกรณ์กระทบกันไปมา คงจะกำลังเตรียมอุปกรณ์อยู่หล่ะมั้ง ...
"เอาหล่ะ หมอจะสอดอุปกรณ์เข้าไปในช่องคลอดของคุณแล้วนะครับ" หมอลีอองหยิบครีมปากเป็ดเพื่อนำมาสอดเข้าสู่ช่องคลอดของเธอ เป็นการเปิดปากช่องคลอดเพื่อง่ายต่อการตรวจ ภาพช่องคลอดหญิงสาวถือว่าเป็นภาพปกติที่หมอลีอองเห็นจนชินตา ด้วยการทำงานของเขาเขาถือว่ามันเป็นเรื่องที่ธรรมดาไปเสียแล้ว
"ค่ะ" ทันทีที่ได้รับคำตอบกลับมาหมอหนุ่มก็เริ่มปฎิบัติหน้าที่ในทันที
"อุ๊ย หมอ คะ" เธอสะดุ้งโหยงกับอุปกรณ์ที่สอดใส่เข้ามาในช่องคลอดของเธอ เธอรู้สึกเจ็บเล็กน้อยเพราะความที่ไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมผ่านเข้าไปในนั้นมาก่อน
"ผ่อนคลายนะครับ" หมอลีอองรับรู้ได้ถึงความเกร็งของร่างกายเธอ เขาจึงพูดปลอบเพื่อให้เธอผ่อนคลาย
"......"
"อย่าเกร็งสิครับ"
"มันเจ็บนิคะหมอ ใกล้เสร็จรึยังคะ"
"ใกล้แล้วครับ หมอกำลังเก็บเอาเนื้อเยื่อเพื่อไปตรวจหาเชื้ออยู่ ถ้าคุณเกร็งอุปกรณ์หมออาจจะหลุดได้นะครับ ฉะนั้นถ้าไม่อยากเจ็บอีก อย่าเกร็ง "
"ค่ะ จะพยายามนะคะ " ร่างบางบิดไปมาเพราะความรู้โหวงที่ช่องท้องน้อย เธอได้แต่ภาวนาให้การตรวจนี้เสร็จสิ้นไปให้เร็วด้วยเถิด เพราะตอนนี้เธอรู้สึกอายจะแย่อยู่แล้ว สายตาของหมอหนุ่มถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้คิดอะไร แต่เธอนี่สิที่เป็นฝ่ายคิดไปเอง
"โอเคเรียบร้อยครับ" มาเชลถอนหายใจออกมาด้วยความโล่ง เสร็จสิ้นสักทีกับการตรวจภายในครั้งแรกในชีวิตของเธอ เธอค่อยๆ ลุกจากเตียงอย่างช้าโดยที่มีมือของหมอลีอองคอยช่วยประคองเธอขึ้นมา ..ในจิตของเธอเต้นรัวดั่งกลองผู้ชายคนนี้ทำไมยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งหวั่นไหวแบบนี้นะ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ชวนหลงไหล ใบหน้าหล่อเกลี้ยงเกลา ปลายจมูกโด่ง ดวงตาคมเข้ม
"ขอบคุณนะคะ" เธอกล่าวขอบคุณก่อนที่จะรีบไปเปลี่ยนชุดเพื่ออกมาฟังผลการรักษาในทันที
........................................
ผลการรักษาออกมาพบว่าเธอติดเชื้อบริเวณช่องคลอด เธอนั่งฟังคำอธิบายจากหมอลีอองอย่างตั้งใจ ผู้ชายอะไรหล่อแถมยังสุภาพ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีหมอสูติหน้าตาดีขนาดนี้ มาเชลรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาตามวาจาของหมอ ยิ่งมองก็ยิ่งทำให้หลงเสน่ห์ แววตาที่มุ่งมั่นตั้งใจในการเอาใจใส่คนไข้ เธออยากได้รับการดูแลเอาใจใส่แบบนี้ไปตลอดจัง แต่ก็ได้แค่คิด หมอลีอองหล่อขนาดนี้ป่านนี้เขาคงมีภรรยาคอยอยู่ที่บ้านแล้วก็ได้ เลิกคิดซะมาเชล เธอสลัดความคิดบ้าๆ นั้นออกไปจากหัวของเธอในทันที หมอลีอองนัดเธอมาตรวจอีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้าเพื่อมาดูอาการ ทำไมข้างในต้องดีใจขนาดนี้ด้วยหล่ะแค่เขานัดมาดูอาการไม่ได้นัดเดทสักหน่อย จากนั้นเธอก็ออกมารับยาด้านนอกแล้วกลับบ้านทันที
ครืดดดดดดด
สายเข้า -มิก-
"ว่าไงคะพี่ชาย" ขณะที่เธอกำลังขับรถกลับบ้านด้วยความเหนื่อยล้าก็มีสายเข้าจากพี่ชายของเธอ
"อาทิตย์หน้า วันเกิดไอ้ฟรานต์มันให้ไอโทรมาชวนยู" เฮ้ออีกแล้วสินะ จะว่าไปผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรสำหรับเธอ เพียงแค่เธอไม่สามารถทนกับพฤติกรรมเจ้าชู้ของฟรานต์ได้ จะให้เล่นๆ ไม่จริงจังนั่นมันก็ได้อยู่ แต่ถ้าจะให้จริงจังคบเป็นเรื่องเป็นราวก็คงไม่ไหว คำหวานมากมายถูกหยอดใส่เธอไม่เว้นแต่ละวัน แต่เธอก็รู้ความเคลื่อนไหวของฟรานต์หมดทุกอย่าง ฟรานต์มักจะชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเธอ จนทุกวันนี้ใครๆ ก็หาว่าเขาและเธอคบกัน มาเชลเหนื่อยที่จะพูดซ้ำๆ จึงปล่อยเลยตามเลย
"แล้วทำไมฟรานต์ไม่โทรมาเอง หรือว่ากลัวความผิดอะไรถึงไม่กล้าโทรมา" เมื่อวันก่อนสายขข่าวของเธอรายงานมาว่าฟรานต์หิ้วผู้หญิงขึ้นคอนโด ซึ่งมันก็เป็นเรื่องประจำที่เธอมักได้ยินอยู่บ่อยครั้ง ไม่ใช่แค่คำบอกเล่าบางครั้งก็มีทั้งภาพและเสียง อีกทั้งยังมีคลิปหลุดของฟรานต์กับดารานางแบบหลายต่อหลายคน เพราะแบบนี้เธอถึงไม่อยากจะสุงสิงกับผู้ชายคนนี้สักเท่าไหร่ ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชาย ป่านนี้เธอคงเขี่ยเขากระเด็นไปแล้ว
"เรื่องนั้นยูอย่าคิดมากสิ ยูก็ตอบตกลงคบกับมันแบบเป็นเรื่องเป็นราวสักทีสิ มันจะได้เลิกนิสัยแบบนี้" เพื่อนกันมักเข้าข้างตลอด นี่มิกยังเห็นว่าเธอเป็นน้องสาวอยู่รึป่าวเนี่ย ..เข้าข้างกันดีจัง
"เหอะ พอกันทั้งคู่"
"ตกลงจะไปรึป่าว"
"ถ้าพี่ไปน้องก็ไป" งานนี้ก็คงขึ้นอยูกับพี่ชายของเธอแล้ว แต่ถ้าให้เดาก็คงจะไม่พลาดอย่างแน่นอน งานวันเกิดเพื่อนสุดที่รักทั้งที
"โอเค อาทิตย์หน้าเตรียมตัวได้เลย"
ตี๊ดด
เตรียมตัวสนุกอีกแล้วสิ
...................................
เมื่อกลับมาถึงบ้านเธอก็รีบเดินขึ้นไปพักยังห้องนอนในทันที วันนี้เธอรู้สึกเพลียเป็นพิเศษ แถมอากาศข้างนอกยังมีหิมะโปรยปรายลงมาตลอดอีก เธอหยิบถุงยาขึ้นมาเพื่อเอายาออกมาดู ในหัวก็พลางคิดถึงหน้าของหมอหนุ่มขึ้นมา
...หมออะไรทำไมหล่อขนาดนี้
ครืดดดดด
"เบอร์ใคร"
????
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับคุณมาเชล ผมหมอลีอองนะครับ" อะไรกันเมื้อกี้เขายังตามมาหลอกหลอนเธอในความคิดอยู่เลย ตอนนี้มาในรูปแบบเสียงเลยหรอเนี่ย
"ค่ะ คุณหมอมีอะไรรึป่าวคะ"
"ทานยารึยังครับ "
"คะ เอ่อ คือ ยังค่ะ"
"อย่าลืมทานยาให้ครบนะครับ "
"ค่ะ" มาเชลรู้สึกแปลกใจมากที่จู่ๆ หมอลีอองก็โทรมาหาเธอ แต่ลึกๆ ในใจทำไมเธอต้องรู้สึกดีใจด้วย
"แค่นี้นะครับผมไม่กวนแล้ว"
"เอ่อ หมอคะ"
"ครับ"
"ฝันดีนะคะ ขอบคุณนะคะ" เพราะอะไรไม่รู้ดลจิตดลใจให้เธอพูดคำนั้นออกมา ปลายสายฉีกยิ้มออกมา นี่คงเป็นสัญญาณที่ดีของการเริ่มต้น
"ครับ"
"เยสสสสสส" หมอลีอองล้มตัวลงนอนบนที่นอนคิงไซต์สุดหรู นานมากแล้วที่เขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนจนต้องออกตัวขนาดนี้ เธอคนนี้มีอะไรให้เขาอยากทำความรู้จักเธอให้มากกว่านี้
.............................................
1 อาทิตย์ต่อมา
- Writer
