ทันที่รถเคลื่อนที่มาถึงจุดหมายปลายทาง แพทตี้ก็ถูกเขาลากลงมาจากรถทันที...
" เจ็บค่ะ... เบาๆหน่อยได้ไหมคะฉันเจ็บ" แพทตี้ทำได้แค่ร้องขอแต่เขาจะทำตามรึเปล่า.... เธอก็ไม่อาจรู้ได้...
" เรื่องมาก..." เอกดนัยตะคอกออกไปเสียงดังพร้อมกับคว้าร่างเล็กของยังผู้หญิงหน้าเงินคนนี้.... เขาเห็นท่าทางที่ยัยนี้เดินแล้วก็หงุดหงิดดังนั้นการแบกคงจะเป็นทางเดียวที่เขาต้องทำ...
หมับ!!! ว๊ายยยย
แพทตี้ถึงกับหลุดอุทานออกมาเพราะความตกใจ ตอนแรกเขาฉุดกระชากเธออย่างบ้าคลั่ง แต่ตอนนี้อยู่ๆเขาก็แบกเธอพาดไว้ที่บ่าหนาและแข็งแกร่งของเขา...
"ปล่อยนะ... ปล่อยฉันนะคุณเอกดนัย ฉันอยากกลับบ้าน... พาฉันกลับไปบ้านที...." น้ำเสียงที่เปร่งออกมาเชิงร้องขอและขอความเห็นใจถูกใช้ออกมาเธอต้องทำทุกอย่างเพื่อให้เขาเห็นใจและสงสารเธอให้ได้... เธอไม่อยากอยู่ที่นี่....
" หุบปากของเธอซะก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวแล้วจับเธอโยนลงน้ำ...." น้ำเสียที่เรีย
