Sıkıldım. Yapacak bir şeyim yoktu. Bunalmıştım. Tek yaptığım müzik dinlemek ve modumu yükseltmeye çalışmaktı. Buna bir son verip modumu en aşağıya çekecek olan şarkılardan birini açtım ve en yakınlarımın öldüğünü düşünüp kendimi ağlamaya zorladım. Cildimin gözyaşına ihtiyacı vardı. Evet, biraz psikopat olabilirdim. Ama kendimi başka türlü de ağlatamazdım.
Şarkının sesini yükselttim. Hayat, sadece müzikle çekiliyor. Müzik olmasa ne yapardım, bilmiyorum. Sıkılıyorum, yemek yiyorum, tuvalete gidiyorum, banyo yapıyorum, yürüyüşe çıkıyorum, ağlıyorum, başım ağrıyor. Bunların hepsi olduğunda yaptığım tek şey müzik dinlemek. Müzik, ruhun gıdasıdır derler ya. Müzik tamamen benliğimi oluşturuyor artık. Müzik dinlemediğim bir güne uyandığımı hatırlamıyorum hiç. Rahatlıyorum. Hayal kuruyorum ya. Ha
