MEN IN BLACK 1: REGOR CRANE (ON-GOING)

CHAPTER 2

CHAPTER 2

I WAS BLINDFOLDED. This feeling is very familiar.

The darkness- that feels like an everlasting one.

It’s been four years since I was freed from the dark. Nakakapanibago rin pala.

May tali rin ang aking kamay at pati ang aking bibig ay may takip rin. Nasisiguro kong kahit anong sigaw ang gawin ko ay hindi pa rin ako magtatagumpay. Gayunpaman ay hindi naging maingay ang biyahe at kahit ganoon ang naging tagpo ay hindi ko maiwasang kabahan. Sapat na ang nakita kong mga naglalakihang baril kanina para manginig ang tuhod ko at tumahimik na lang.

This is kidnapping and illegal!

Sa tanang buhay ko ay ngayon lang ito nangyari sa akin kahit pa man may maraming kaaway si Papa sa negosiyo. If my instinct is right, we are traveling for almost an hour now. I tried to sway my body to my right side but I was only halted when I bumped into something.

“Don’t move, my Lady. Malapit na tayo.” I heard Mocha’s deep voice talked with me.

Gusto kong magmakaawa sa kanya pero nang maalala ko kung ano ang katayuan ko sa sitwasiyong ito ay hindi na ako nag-abala pa dahil alam kong walang mangyayari. Mocha is not kind of a man who will just listen to anyone. He was always quiet and his loyalty resides on his boss and that’s Regor.

Nahahapo akong napasandal sa backset.

Anong klaseng buhay ang maghihintay sa akin? Iniisip ko pa lang na makikita ko ulit si Regor ay naghuhumirantado na ang puso ko sa takot at kaba. Ang banggitin nga lamang ang pangalan niya ay nanginginig na ako. Dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin malimot ang lahat. Ang paglaki ko ay hindi isang normal lamang na karanasan katulad ng iba.

I was born blind.

At wala akong planong balikan ang nakaraang iyon. Lalo na’t ngayon ay wala na si Mommy.

Huminga ako ng malalim.

Bigla ay naramdaman kong tumigil ang sasakyan. I then suddenly felt someone tugged me in my arms and gently pulled me out of the car. From the scent, I know that it is Mocha.

“Lower down you head.” Matiim na utos niya sa akin na sinunod ko. I sensed the danger in his voice. Wala nang paggalang. Bigla bigla ay naramdamn kong itinulak niya ako.

Sa bilis nang pangyayari ay hindi ko na nasunuran. I was never been able to utter a scream.

“Sa lahat ng itinali natin, ito lang ata ang pinakatahimik sa lahat, Boss Mocha. Wala tayong sabit at hindi pa masiyadong pabigat.” Narinig kong saad ng isa sa mga tauhan niya at humalakhak pa.

Nagtawanan silang lahat. Halong may pang-iinsulto. Natahimik ako at mas lalong naawa sa sarili.

“Tama na iyan. Ihatid niyo na siya sa kulungan. Maya’t maya pa ay dadating na si Boss Regor.” Malamig na utos ni Mocha sa kanila.

Wala akong nagawa ng may humawak sa braso ko at malakas akong hinila sa kung saan man kami patungo. Madilim ang paningin ko dahil sa nakalagay na piring sa aking mga mata. Gusto kong magprotesta ng walang ingat akong dinala ng mga tauhan niya. Magaspang ang mga kamay nitong nakahawak sa akin at nang mapahinto ako dahil tumama ang paa ko sa isang matigas na bagay ay padaskol lang akong hinila nito.

“Huwag kang mag-inarte, babae! Kung hindi ka lang maganda ay baka binugbog na kita.” Singhal sa akin ng lalaki.

Nanghina ako sa sinabi niya. Masiyadong marahas at bigla ay naramdaman ko ang pag-iinit ng mata ko. I was never been treated this harshly in my whole life.

Mabilis akong tumango dahil sa takot. Naramdam ko ang pagbaba namin sa isang hagdanan at maya maya ay huminto kami.

“Stay here.” Malamig niyang utos sa akin. “Huwag mong subukang tumakbo kundi ay babarilin kita. Do you understand?”

 Tumango ako ulit sa sinabi niya. Takot na takot at halos manlamig ang buong katawan. I then heard the clinging sounds of keys and a clanging of a metal bar. Mas lalo akong natulos sa kinatatayuan ko ng marinig ang paglikha ng ingay na iyon dahil sa pagbukas niya.

Kahit hindi ko nakikita ang kulungang paglalagyan sa akin ay alam kong nakakapanindig balahibo ang lugar na ito.

Sa muli ay naramdaman ko ang marahas na hila sa akin.

“Pasok!” He shouted at me. Tinulak niya ako doon at wala akong nagawa ng matumba ako at napasalampak sa basang sahig. Halos masuka ako nang makaamoy ng masangsang. Kumibot ng ilang beses ang ilong ko ng hindi iyon mawala at halos maubo ubo ako.

Oh Lord God! What is this cage?

Kaagad akong tumayo at nangapa ng marinig ang tunog ng pagsirado ng kulungan.

“Don’t you even dare to take off that blindfold of yours or you’ll see something you don’t want to see, woman.” Tapos ay humahalakhak siya ng malakas.

Napalunok ako sa sinabi niya at narinig ko kaagad ang papaalis niyang yabag. Nanginginig akong nangapa sa dilim at nanginginig na naghahanap ng kama o mauupuan. Sobra na akong nanghihina. Masakit na masakit na ang ilong at lalamunan ko.

Gusto kong masuka dahil sa mabahong kulungang ito. I felt very suffocated.

Pathetic…

I screamed despite the barrier I had in my mouth. Suminghap ako kahit nahihirapan na akong huminga.

My hands were tied up and even if it is very hopeless, I still tried to reach for something. Gladly, I was able to reach for a chair. Kinapa ko ito at nang masigurong maayos ay umupo ako roon.

Pagkatapos ay itinakip ko sa aking ilong ang aking mga kamay.

Diyos ko! Mamatay ako sa napakabahong kulungan na ito. Kahit pa umiyak ako ay walang magagawa ang mga luha ko para maibsan lahat ng pinagdaanan ko ngayon. Unti unti ay nararamdaman ko ang awa sa aking sarili. Ito na ba ang kapalit sa lahat ng naging kahilingan ko?

Ilang oras pa ang binilang ko at kahit inaantok ako ay hindi ko kayang matulog dahil sa amoy. Ilang beses akong napaubo at sumigaw pero wala pa ring taong napagawi dito. Kumakalam na rin ang tiyan ko dahil sa gutom. I never had breakfast earlier because I’m not feeling well.

Nang sa wakas ay may narinig akong ilang yabag ng sapatos ay napatuwid ako ng upo. Pawang mabibigat at malalakas ang yabag kaya agad nanumbalik ang kaba sa aking dibdib.

“Get her out.” I heard Mocha ordered.

I heard a man’s groaned. “f**k! Who the hell ordered to put her here? This place is hell.”

“Regor.” Malamig na sagot ni Mocha dito. Mapait akong ngumiti. Regor really wants me dead.

Narinig ko ang pagpalatak ng lalaking kasama niya.

“Is he f*****g insane?” Hindi makapaniwalang tanong nito.

Kaagad ay naramdaman kong may humawak sa braso ko.

“Hey.” Malumanay na tawag sa akin ng lalaki. Ibang iba sa mga kalalakihan kanina na kumuha sa akin.

Nilingon ko siya kahit hindi ko siya nakikita. I heard him muttered some soft curses.

“Damn it! Her nose is bleeding, Mocha.” Saad nang lalaki na ikinagulat ko.

My nose is bleeding? Akala ko sipon lang iyon dahil sa pag-iyak ko. Agad kung inabot ang kamay niya kahit nakatali ang mga kamay ko. Nang maramdaman niyang may sasabihin siguro ako ay mabilis niyang kinuha ang nakatakip na tela sa aking bibig.

“W—water.” I asked him despite the soreness of my throat.

“I will get it for you but first, I must take you out here.”

Masaya akong tumango sa kanya. Hinuli niya ang mga kamay ko at tinanggal ang tali mula roon. Hindi na ako nagprotesta pa ng binuhat niya ako. I’m too weak to protest and stand. I was scared and it’s getting worse every minute.

“Regor will not like this, Linus.” I heard Mocha’s firmed voice.

Napahawak ako ng mahigpit sa lalaking may buhat sa akin.

“She’s a woman, Mocha. Hindi siya dapat tinatrato ng ganito kahit gaano pa man kabigat ang kasalanan niya.”

“Hindi ikaw ang magdesisiyon para diyan.”

I heard the man sigh. “I’m sorry but I already did.”

Buhat niya ako habang naglalakad siya. At kahit na nakapiring pa din ang mga mata ko ay mas lalo lang humigpit ang kapit ko sa kanyang damit ng marinig ang ilang tawanan ng mga kalalakihan hindi kalayuan sa amin.

“Why are you carrying her, Linus?” Ramdam ko ang tensiyon ng marinig ang tanong na iyon ng isang lalaki.

Naramdam ko ang pagbaba ng lalaking may buhat sa akin sa isang may kutson na upuan. It must be a sofa.

“You can take your blindfold now, Lolita.”

Hindi agad ako nakakilos. I felt the man named Linus kneeled in front of me. Unti unti ay naramdaman ko ang pagkawala ng piring ng mata ko.

“Open your eyes now.”

A lone tear escape through my eyes. Nanginginig akong tumango sa sinabi niya.

Ang una kong nakita ay ang mga mata niyang deritsong nakatingin sa akin. He was handsome. Ang kanyang mabuting loob ay bumagay sa kanyang pagiging matikas at maginoo. He has a very breathtaking gorgeous face. Sharp squared jaw, a prominent pointed nose and a black jet eyebrow. I smiled inspite the pain I had feeling. Tears continued flew in my eyes like a rain.

“S-salamat.” Napayuko at pinunasan ang luha ko. Sumakit iyon ng masinagan ulit ako ng liwanag. Hindi pa kasi tuluyang gumagaling ang mga sugat ko dahil sa operasiyon. At kahit bawal sa akin ang umiyak ay wala akong nagawa ng kusang tumulo iyon.

Natigilan lamang ako ng makitang may malinis siyang panyong inilahad sa akin.

“Use it.”

Walang pag-alinlangan ko iyong tinanggap at nagpunas ng luha.

“Regor is waiting, Linus.” Nilingon ko ang nagsalita. Pamilyar sa akin ang tinig niya.

Kinabahan ako ng makompirmang siya ang naghatid sa akin sa kulungan kanina. He was so harsh with his words.

He has a weird tattoo on his face. He has a lot of piercing too in his ears. He’s leaning on a bar counter while his hands were on his pocket. Maangas niya akong tiningnan pabalik kaya napayuko ako sa huli. He looks very dangerous. Marami pa siyang kasama pero hindi na ako nag-abala pang tumingin dahil hindi ko kaya. Natatakot ako.

“She’s expected upstairs. Total ay ikaw naman ang nagbuhat sa kanya dito kaya panindigan mo na.” He coldly said.

Napaangat ang tingin ko kay Linus.

“Let’s go?” Anyaya niya sa akin.

Matapos makainom ng tubig ay tumayo ako habang ramdam ko ang maaanghang na titig sa akin ng mga kalalakihan sa harap. Ni isang tingin ay hindi ko na sila pinaunlakan pa dahil parang kakatayin na ako nila sa titig pa lamang.

Pasimple akong dumikit kay Linus.

“A---are they mad at me?” Hindi ko mapigilang tanong sa kanya sa mahinang boses.

Linus smiled at me. “Don’t mind them. They’re just some bunch of psychos.”

Narinig ata kami ng isa sa kanila dahilan upang mapalingon muli ang lalaking may tattoo sa mukha sa gawi namin.

“I heard that.” He glared at Linus.

But Linus just rolled his eyes before dragging me out there. “You always f*****g heard everything, Rusk.”

Narinig ko ang tawanan nila.

“She’s so beautiful. No wonder why Regor is still hung up with her, eh?” Rinig kong saad ng boses ng isang lalaking hindi ko na nakita dahil lumalayo na kami sa kanila.

Saglit akong natigilan ng maabot namin ang pasilyong masiyadong madilim. Without the dim chandelier-like lights, I might not see everything. Masiyadong makaluma ang disenyo ng bahay o mas sabihing mansiyon. Napapikit pa ako ng aking mata ng maramdamang lumabo iyon. Kaagad akong nakaramdam ng kaba pero agad din iyong nawala ng bumalik sa tamang linaw ang paningin ko.

“Are you okay?” Tanong ni Linus sa akin.

“I’m good.” I then smiled.

Bumuntong hininga siya at iginiya ako sa palikong hallway.

“Hindi ko ugaling makisawsaw sa problema nang iba, Lolita.” Biglang saad niya sa akin. Natahimik ako sa halip na tanungin siya kung bakit niya alam ang pangalan ko. “Regor is a devil man. Kailanman ay hindi siya nagpapasok ng babae sa buhay niya kung hindi man niya ito magagamit sa gusto niyang paraan. Which also makes me wonder…” He trailed off. “… of how are you specially related to him?”

Napalunok ako ng sarili kong laway at mahigpit na nakakapit ang aking mga kamay sa aking damit.

“I---I’m indebted with him. Malaki ang pagkakautang nang pamilya ko sa kanya.”

He arched his brows on me. Tila hindi kumbinsido sa naging sagot ko. Akala ko ay may itatanong pa siya sa akin pero wala na akong narinig mula sa kanya.

“Hanggang dito na lamang kita masasamahan.” Sabi niya at itinuro ang malaking pinto. Natatakot ang mata kong tumingin sa kanya pero tumalikod na siya sa akin. “Goodbye, Lolita.” He said and waved his hands on me.

Napahawak ako sa aking dibdib ng kumabog ito ng mabilis pa sa inaasahan kong bilis. Naninidig ang balahibo kong napatingin ulit sa malaking pintong naroon sa aking harap. I felt like this is my last judgment.

“Papasok ka ba o titigan mo lang ang pintong iyan?” Napaigtad ako ng marinig ang malalim sa boses na iyon.

I bite my lips nervously when I saw a man holding a gun.

“P—papasok.” I stuttered.

At kahit labag sa kalooban ko ang buksan ang pinto ay wala akong nagawa. Labis na labis ang kaba ko at kahit nanginginig ang tuhod ko ay pinilit ko pa ring inihakbang ang mga paa ko.

“She’s here, Boss.” The man behind me declared my arrival.

Ilang ulit kong hinabol ang paghinga ko dahil sa kaba.

“Ha!” I gasped again to ease the panic attack I have right now. Lumingon ang lalaki sa akin at tiningnan ako na parang nababaliw.

Mapait akong napayuko at kahit nahihirapang huminga ay pinilit ko pa rin ang sarili ko. Pinaypayan ko na lang ang sarili ko ng magsimulang sumikip ang paghinga ko. Nag-iinit ang pakiramdam ko at namamawis na rin ang mukha at palad ko.

I tried to calm myself down but I’m not calming down.

“My Lolita….” A familiar dangerous voice echoed across the room.

Kahit masakit ang dibdib ko ay pinilit ko pa ring inaangat ang ulo ko sa taong iyon. Ngayon, mas lalo kong pinagsisihan ang panunumbalik ng aking paningin. For the first time in my life, I felt like I was staring at my own death.

“Leave us, Lucius.” He ordered coldly at the man behind me.

Sumunod ito sa kanya at ang tanging naiwan na lamang ay siya at ako. Mas lalo kong naramdaman ang lamig sa aking katawan nang mapag-isa kami.

“R---regor..” I called him.

Ang walang emosiyon niyang mukha ay nakatitig sa akin pabalik. Alam kong wala akong karapatang umasa na mababalik pa sa dati ang pagkikitungo namin sa isa’t isa dahil sa ginawa ko.

“You’re fully grown now, my Lolita.” Hindi ko mapigilang mangilabot sa sinabi niya.

My Lolita.

I never imagine him to be this beautiful in my eyes. Ang bulag kong sarili noon ay kontento nang denidepina siya sa utak ko pero hindi gaya nang ganito. He was so perfect. Umigting ng mahigpit ang kanyang mga pangang tila gatilyong nag-aapoy sa galit. His face was a beautiful symmetry. His complexion was neither white nor sallow but ruddy.  Regor’s rugged features make him more ruthless looking. Bagay na bagay na madilim niyang kaanyuan at halimaw na ugali.

“B---bakit mo ito ginagawa, Regor?”

Ngumisi siya sa tanong ko. The intensity of his stares on me never falters.

“You could me see now. Isn’t it fun?”

Napamaang ako sa sagot niya. “How this could be fun?” Hindi ko makapaniwalang tanong sa kanya. “Kung tungkol ito sa pagkakautang ng kapatid ko sa iyo ay baka pwede pa nating mapag-usapan?”

Madilim siyang umiling sa akin. I whimpered when I saw him stand up in his majestic chair. Naglakad siya patungo sa deriksiyon ko na ikinatigil ko sa paghinga.

“Walang pag-uusap na magaganap dahil mismong ang walang kwenta mong ama ay ibenenta ka sa akin.” Malamig niyang sabi sa akin.

Napakislot ako ng inisang hakbang niya muli ako at hinablot ang braso ko.

Napatitig ako sa kanya. Pilit pinigilan ang sariling umiyak pa.

“Wala akong kayang ibigay sa iyo, Regor. I have no money.” Nanghihina kong sabi sa kanya.

He smirked. “Offer your body, then.” Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. “Too bad, you’re not a virgin anymore.” He whispered evilly. “Pinagsawaan at inanakan ka na nga pala ng iba.”

I was speechless at what he said.

Parang hiniwa ang puso ko sa sinabi niya. Kahit kailan hinding hindi ako magsisi na dumating sa buhay ko ang anak ko.

“N—no.”

Humigpit ang hawak niya sa akin. I felt the pain in his grip but I choose to ignore it.

“You can’t say no. Hindi ikaw ang masusunod dito. If I want you naked, then you’ll do as what I say.” Mariing sabi niya sa akin.

Napatatda ako.

“Mas maganda ngang may karanasan ka na. In that way, you can please me more.” He added mercilessly.

Umiling ako pero agad niyang hinawakan ang panga ko. Para akong madudurog sa hawak niya. Napadaing ako ng mas humigpit ang hawak niya sa mukha ko. Iniwas ko iyon pero mas malakas siya.

“Stay the f**k up!” He shouted at me. “Baka maubos ang pasensiya ko sa iyo at ibigay kita sa mga tauhan ko.”

Namilog ang mata ko sa sinabi niya. Napahikbi ako ng walang ingay.

“P----please, no.” Pagmamakaawa ko sa kanya. Bumaba ang hawak niya sa leeg ko. His fingers trailed off slowly to my neck down to the middle of my breast. Pigil na pigil ko ang hininga ko nang sandaling lumikot ang kanyang kamay at hinawakan ang kaliwa kong dibdib.

“It looks bigger than before.” He cupped it and then slowly he massaged it. “Don’t you dare move.”

Mas umigting ang panga niyang nakatitig sa akin. He then gritted his teeth in annoyance. Fear hooked my stomach and pulled it toward my chest.

He doesn’t love you anymore, Lo. Embrace that reality and move on.

My sweet Regor is now gone. Hinding hindi na siya babalik pa. I’ve broke him and I should know that he’s going to break me too.

“Gagawin ko na ang lahat ng gusto mo.” Para sa anak ko.

I turned my head to him. Kumislot ako ng hinawi niya ang dress ko at pinaloob ang kanyang kamay sa akin.

“I said don’t move!” He shouted at me.

Napapikit ako at napaigtad ng wala sa oras. Sa isang iglap ay hinawakan niya ako sa batok ko at siniil ng nagbabagang halik ang aking labi. Namilog ang mata ko sa ginawa niya.

This is our first kiss!

Ang halik niya ay mapagparusa at tila bakal na inaangkin ang lahat ng bahagi ng aking labi. Tinukod ko ang aking mga kamay sa pagitan ng dibdib naming dalawa pero hinawi niya lang ito na parang wala lang at marahas na nilakumos ang aking labi ng panibagong halik.

Halos maiyak ako sa sakit ng walang ingat niyang inangat ang mukha ko at hinila ang aking buhok upang mas mahalikan niya ako ng maigi. Sumasakit ang anit ko dahil sa klase ng pagkakahila niya sa buhok ko. Ilang ulit niyang hinagod ang kanyang labi sa akin pero hindi ko siya masabayan. He was an expert in this kind of intimacy while I am still an immature.

He then stopped. “Kiss me back, woman!”

I was about to protest but he claimed my mouth once again. He will know the truth once I kiss him back. Kahit labag sa kalooban ko ay sinunod ko ang utos niya. Nang hindi ko masundan dahil sa bilis ay napadaing ako ng makagat niya ang ibabang labi ko. Nalasahan ko kaagad ang dugo ko mula doon.

Huminto siya ulit at hinihingal na tiningnan ako.

“You learned nothing from your past, Lolita.” He then smirked. “Tell me, what kind of f*****g does your past lover did to you? Is it rough, hard or he just simply slid his small d**k to you?” Tanong niyang parang wala lang.

Nawalan ako ng kulay sa tanong niya. Wala akong maisagot. Mapait akong ngumiti ulit.

Nanginginig ang mga kamay kong inabot ang pisngi niya. I saw him flinched at what I did. And in a split of a second, I saw emotions in his eyes.

“I love you, Regor.” I saw him stilled at what I said.

He gritted his teeth. “You are too late, Lo. Because I don’t love you anymore.”

Tumango ako sa sinabi niya. I expect that answer from him.

Lumunok ako ng panibagong pag-asa at hinarap siya ulit.

“K--kung ginagawa mo ito dahil sa galit mo sa akin noon… ay huwag mo na sanang ituloy pa. Dahil sa sandaling malaman mo ang dahilan ko ay pareho tayong mawawasak.” I tried to suppress everything and crying won’t save me now from this devil.

Nginisihan niya ako. “Do you think you are special just because I wanted you, don’t you?” He then chuckled mockingly at me. “You’re just a woman I wanted to f**k. Nagkataong may utang ang ama so akin kaya ikaw ang ginawang pambayad. I knew that you can’t offer me anything beside the service of your body can give.” Muli ay bumalik ang nakakakilabot na ekspresiyon niya.

Marahas niya akong binitawan at tinalikuran.

“How dare you f*****g question my decision, you lowly slut!” Sigaw niya sa akin. Napayuko at kusang sumuko ang pag-asang nakatakip sa dibdib ko. “Get out!” Muli ay sigaw niya sa akin at muli ay wala akong nagawa kundi ang sundin siya.