“ยังมีสติอยู่ใช่หรือไม่เหม่ยเอ๋อร์ พี่รู้ว่าเจ้าจิบสุราดอกท้อไปเพียงนิดมิเหมือนคุณหนูไป่” หย่งเจี้ยนที่ยืนพิงขอบโต๊ะน้ำชามองบทรักของสองหนุ่มสาวอยู่ครู่หนึ่งเอ่ยถามตาเหลือบมองหย่งเซิงที่ยืนอยู่ตรงหัวเตียงอย่างคาดโทษ หย่งเซิงหัวเราะในลำคอเบาๆ ‘หึหึหึ พี่บ้าขี้อิจฉา'
“เจ้าค่ะ เหม่ยเอ๋อร์ยังมีสติดี ตอนนี้แค่รู้สึกมึนงงเพียงนิดไม่ค่อยสบายตัว อ่อนเพลียเล็กน้อยและใจสั่นแปลกๆยามเอ่อ.'ที่จูบกับพี่หย่งเซิงเมื่อครู่’ เจ้าค่ะ”
“ใจสั่นอย่างไร ไหนพี่ดูหน่อยซิ” เดินเข้าไปนั่งข้างเตียงพร้อมฉุดเหม่ยเซียนให้ลุกขึ้นพิงหัวนอน เอามือวางลงบนหน้าผาก
“สั่นหรือไม่?” เหม่ยเซียนมีแววตาหลุกหลิกไม่มั่นคง
“อืม..ตัวไม่ร้อน” หย่งเจี้ยนส่งสัณญานให้หย่งเซิงอย่างรู้กัน หย่งเซิงมองออกไปนอกประตูที่เปิดอ้าไว้เล็กน้อยเห็นเสี่ยวถงยกอ่างน้ำอุ่นเดินตามท่านเสนาบดี และมีกงลี่อยู่หลังสุดห่างจากประตูไม่ถึงสี่ก้าว หย่งเซิงพยักหน้า
