ยามเฉิน(9.00) ณ.จวนสกุลไป่
ไป่เยว่ชิงสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมาก็ตะโกนเรียกหาสาวใช้ประจำตัวทันที “ซือโถว”
เสียงเปิดประตูเข้ามาอย่างรวดเร็วของสาวใช้ “เจ้าค่ะ คุณหนู"
“ข้าปวดหัวมาก” หันซ้ายหันขวา “ข้าอยู่ที่จวนสกุลจูมิใช่รึแล้วกลับมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?” มองหน้าสาวใช้
“เอ่อ..คุณหนูเมาสุราดอกท้อแล้ว..เอ่อ..แล้ว" ซือโถวไม่กล้าพูดเรื่องหน้าอาย
“แล้วอันใดเล่า พูดมาให้จบ” เริ่มโมโห
"แล้ววิ่งไล่กอดบ่าวชายในเรือนสกุลจูเข้าค่ะ” ก้มหน้าตอบ
“อะ…อะ..อะไรนะ!!!!เหตุใดข้าจึงทำเรื่องน่าอายเช่นนั้น"
“บ่าวก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ แต่คุณหนูเมามากนะเจ้าคะ” ตอบเสียงอ่อย
“องค์ชายรองเห็นหรือไม่??” หน้าตาเริ่มเคร่งเครียด
“เห็นเจ้าค่ะ…บ่าวยังเห็นคุณหนูโผเข้าไปจะซบองค์ชายแต่องค์ชายขยับถอยหนีออกไป ไม่นานก็เกิดเรื่องวุ่นวายองค์ชายสามอุ้มคุณหนูจูเข้าไปในเรือนโดยมีองค์ชายรองเดินตามเจ้าค่ะ…คุณหนูจูคงจะเมามากเช่นก
