ONE NIGHT STAND WITH BILLIONAIRIO

CHAPTER 15

"SHAINE POV"

Nang matapos kaming kumain ay kaagad na akong nagyayang umuwi. Pakiramdam ko kasi ay pagod na pagod ako. Baka dahil iyon sa paghihintay ko kay Lane sa book store sa subra tagal niya at paglalakad. Hindi rin biro ang laki ng mall. Kung ako ang tata nungin magpapa buhat na lang ako kay Lane pag labas. Kaya lang di naman pwede. Baka isipin ng ibang tao na napa kaarte ko.

Habang nasa biyahe ay hindi pa rin maalis sa isip ko ang mga librong binili ni Lane. bakit kaylangan pa niya bumili na ganun? Until now, I can feel the awkwardness between us.

Lane told me, he'll return the books. Pero sabi ko 'wag na lang. Ako na lamang ang magbabasa. Except doon sa isang libro.

Napa hinga ako nang maluwag nang mapansin kong malapit na kami sa condo. Makaka pag pa hinga na rin ako sa wakas.

"You go first, magpa-park lang ako hintay mo ako dito." Utos sa akin ni

Lane pag ka baba kong kotse niya.

I just nodded and went straight to the elevator. Pangiti-ngiti pa ako habang nasa loob. Pag kalabas ko'y awtomatikong sinakop ng kaba ang aking dibdib. I saw si Jerald outside my condo. Mabilis na muting pinindot ko ang open button ng elevator. Natatakot akong may gawin na namang masama sakin si Jerald. Ayaw kong malagay na naman sa panganib ang buhay ko at ng anak ko.

Saktong bumukas ang pinto ng elevator nang

malakas akong tawagin ni Jerald. "s**t!" Nanginginig ang kamay na pinindot ko nang mabilis ang button pa baba sa ground floor.

Sana naroon pa si Lane natatakot ako.

Nakita ko ang galit na mukha ni Jerald habang papasara ang elevator. I get my phone and tried to call Lane. Pero bigla na lang akong napa iyak sa subra takot ko. nang hindi iyon magbukas.

"Calm down Shaine. Hindi ka maabutan ni Jerald." Sabi ko sa isip ko habang kagat-kagat ang aking daliri.

llang sandali lang ay nasa ground floor na ako. Mabilis akong lumabas ng elevator. Nakahinga ako ng maluwag nang makita ko si Lane na nag lalakad bitbit ang ilan naming pinamili sa mall.

Mabilis akong lumapit sa kaniya. at yumakap bago ko Mahigpit kong hinawakan ang kaniyang braso.

"Are you okay?" Kunot ang noong tanong sa akin ni Lane. "Balik muna tayo sa kotse mo please." Naiiyak kong sabi.

Kahit pala kasama ko siya ay hindi pa rin mawala ang kaba ko sa kaalamang nasa building pa rin si Jerald.

"May nakalimutan ka ba?" Takang tanong ni Lane. sa akin Inakay niya naman ako pabalik sa sasakyan niyang naka park nasa gilid. "Wala, gus-"

"Shaine" Malakas na tawag sa akin ni Jerald. Mas lalong humigpit ang pag kakahawak ko sa

braso ni Lane.

Mariin kong kinagat ang labi ko para pigilan ang pag-iyak. Unti-unti ko na namang nararamdaman ang panginginig ng aking mga kamay at tuhod.

"Sir?" Takang tanong ni Jerald nang makita niya

kami ni Lane.

Wala na akong pakialam kung malaman pa man ni Jerald ang kalagayan ko. Wala na rin akong pakialam kung malaman man niya ang tungkol sa amin ni Lane. Ang gusto ko lang ay makalayo sa rito!

"Jerald Floreters , what are you doing here?" Tiim bagang na tanong ni Lane kay Jerald.

"Lalabas po sana kami ng girlfriend ko, kaya lang tinak buhan ako ni Shaine." Nakangiting sagot ni Jerald habang hindi inaalis ang tingin sa pag kaka hawak ko sa braso ni Lane.

"Your girlfriend?" Nakangising tanong ni Lane. Ano ba Law?! Paalisin mona lang kaya si Jerald?! "Yes, Sir." Naka ngisi ring sagot ni Jerald kay Lane. Hindi ko nagugustuhan ang nararamdaman ko sa

mga oras na ito. Mas lalo akong dinaluhong ng takot nang hilahin ako ni Jerald palapit sa kanya.

"Lane." Naiiyak na tawag ko sa kaniya. "Lane?'' Taas ang kilay na tanong ni Jerald. Kita ko ang mapanuring tingin ni Jerald sa akin.

Hanggang sa bumaba ang tingin nito sa aking tiyan. Kahit malaki ang suot kong damit ay medyo nahahalata na ang umbok niyon. "You two did it, didn't you?"

Nakaramdam ako ng kilabot sa boses ni Jerald. Sasagot na sana ako nang hilahin ako pabalik ni Lane. Marahan niya akong itinago sa kaniyang likuran. "Leave, Jerald." Sabi ni Lane na madilim ang mukha. Nakatiim rin ang kaniyang mga bagang. Marahil ay naalala niya ang isinumbong ko sa kaniya noon.

"I didn't know nasa isang katulad ni Sir Lane ka mag papa galaw. I am your boyfriend Shaine, pinagpalit mo ako sa boss nating. ang tagal nagin tayo Shaine, ang tagal ko nag antay Shaine iyon pala sa kanya mo lang ibibigay hahhh!!!! "Sigaw na sabi ko kay Shaine?

"Pwede ba Jerald umalis kana!" wala na ako pakikialam pa sayo"! Galit na sigaw ko. "Did he f**k you so great? Did you enjoy it? Shaine

I can give you more than that." Galit na sabi niya sa akin. Nakita ko ang akmang pag lapit ni Lane kay Jerald, pero mabilis ko siyang pinigil at ako mismo ang humarap kay Jerald. Dalawang malutong na sampal ang binigay ko sa kaniya.

"Don't talk as if you didn't do the same thing with my best friend! Yes, I enjoyed it, ano namang pakialam mo?!" Galit na sabi ko kay Jerald. I felt Lane's hand on my waist.

"Shaine, that's enough. Makakasama sayo at sa baby." Bulong sa akin ni Lane. Ramdam ko ang pag pipigil niya ng kaniyang galit. Siguro nga kanina pa niya gustong sapakin si Jerald. "f**k, Shaine!

Ako yung boyfriend mo pero hindi mo nagawang ibigay sa akin ang gusto ko! Tapos ngayon malalaman ko na lang na buntis ka dahil nag pagalaw ka sa isang CEO kumpanya?! Nakakadiri kayo." Galit na sigaw ni Jerald.

Mas lalong nag panting ang tainga ko dahil sa inulit pa niya sinabi niya kanina,. "Wow, akala mo kung sino kang malinis! Mas nakakadiri ka Jerald."

"Alright, I admit I f****d a lot of girls behind your back. Pero hindi mo ako katulad Shaine, nakakababa- "

Natigil sa pagsasalita si Jerald nang malakas siyang kwelyuhan ni Lane. Wala akong ibang nagawa kundi ang mapatulala. Hindi ko alam na ganoon pala ang mga ginagawa ni Jerald. Wala akong alam.

"For your information Mr. Floreters, you are the reason why she ended up with me. Now leave, before I forgot that I was once your CEO kumpanya!" Nagtatagis ang bagang na sabi ni Lane bago malakas na binitawan si Jerald.

Madilim ang ekspresiyong hinila ako ni Lane paalis. Ramdam ko ang galit niya. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa aking mga kamay. Hindi ko tuloy maiwasan ang mapaiyak. at nang hihina ang mga tuhod ko.

"Hindi pa tayo tapos Shaine. Gaya nang sabi ko, babalik ako." Banta ni Jerald sa amin.

"f****d off Jerald." Mariing pagka sabi ni Lane bago kami tuluyang maka pasok sa loob ng elevator.

Hindi na ako nagulat nang marahan akong kabigin ni Lane. Masuyo niya akong niyakap. Pag katapos ay pinahid niya ang aking mga luha.

"Huwag mo nang pansinin ang sinabi ni Jerald. Makakasama lang iyon sa lagay mo." Malamig na sabi ni Lane bago niya ako hinalikan sa noo. "Babalik siya..."

"I already told you, hindi ko hahayaang may gawin siyang masama sayo."

"Pero..." "Hey, look at me..." mahinang sabi ni Lane. Hinawakan niya ang aking pisngi para masalubong ko ang kaniyang titig.

Muting pinunasan ni Lane ang aking mga luha. Kagat-labing tumitig ako sa kaniya.

"Wala kang dapat ikatakot. Nandito ako para sayo, Shaine." Tipid akong napangiti sa sinabi ni Lane. Tumango na lang ako bago siya niyakap nang mahigpit.

Nick, I'm fine. Hindi niya na ako malalapitan." Sabi ko kay Nick. Tumawag kasi ito sa akin nang malaman niyang pumunta na naman si Jerald sa condo ko. nag alala daw siya kaya tumawag daw siya agad sakin.

Hindi ko alam kung saan niya nalaman ang tungkol

doon. Pero natutuwa ako't maliban kay Lane ay meron pang ibang taong nag-aalala para sa akin.

Right now, I am busy browsing online for my baby's stuffs. Mas mabilis kasi kapag sa online ako bumili, at saka hindi nakakapagod pumili, di tulad sa mall na kailangan ko pang maglibot. Actually it was Lane's idea. Para raw hindi ako mapagod.

Ang sweet ahh ano? Kaya hulog na hulog Ng ako sa kanya eh. But until now, wala pa rin siyang sinasabi sa akin tungkol sa usaping pag-ibig.

"I want to see you, are you free today?" Nabalik ang isip ko sa kausap sa cellphone. Bakit ba nakalimutan kong may kausap pa pala ako?

"Wala ka bang pasok ngayon?" Takang tanong ko sa kaniya.

Napatingin ako sa pintuan ng condo ko nang pumasok si Lace na may dalang mga prutas. Awtomatikong kumunot ang noo nito nang makitang may kausap ako sa cellphone.

"Sinong kausap mo?" Tanong sa akin ni Lace. "Wala, doon ka muna." Sabi ko sa mahinang boses.

sumunod naman kaagad ito at tumungo sa kusina.

Wala pang dalawang minuto ay bumalik kaagad si Lane. Baka inilagay lang nito ang mga dala sa lamesa. Hinayaan ko itong kunin ang laptop na nasa kandungan ko. Napapakamot sa noong binalikan ko na lang ang kausap sa cellphone.

"Wala, kaya nga niyayaya kita diba?" Sagot sa akin ni Nick. Dahil medyo may kalakasan ang volume ng cellphone ko, napatingin sa akin si Lane nang marinig ang sinabi ni Nick.

"What?" Mataray na tanong ko kay Lane at muting binalik ang atensiyon sa kausap.

"Sur-." Naputol ang sasabihin ko nang agawin ni Lane ang cellphone sa akin. "Shaine not available." Sabi niya bago kunot ang noong pinatay ang tawag at inihagis sa akin ang cellphone. Ngali-ngaling sapakin ko si Lane sa sobrang inis ko. Nakakabwisit! Gusto kong makita si Nick! "Fix yourself, we're leaving." Masungit na utos sa

akin ni Lane. Pagkatapos ay naglakad na siya palabas ng condo.

"Bwisit ka! Kung hindi lang kita mahal baka tinadyakan na kita!" Mariing bulong ko nang tuluyan na siyang makalabas. Pagkatapos kong magbihis ay kaagad na rin akong lumabas nang kwarto. Baka masungitan na naman ako ni Lane.

Pero hindi ko maiwasang mapangiti. Nagseselos ba siya? Galit ba siya kasi niyaya ako ni Nick na

lumabas? Ang totoo'y sasabihin ko sana kay Nick na magkita na lang kami sa restaurant sa harap nitong condominium. Para hindi ako mahirapan.

Pagbukas kong pinto'y bigla akong natilihan.

Awtomatikong umawang ang bibig ko sa nasaksihang tagpo. I saw her. I saw them. Kissing.

Parang may kung anong tumusok sa dibdib ko nang masaksihan ko ang tagpong iyon sa harap ng elevator. Babalik na sana ako sa loob nang marinig ko ang sinabi ni Lyka.

"Akala ko ayos lang na pakawalan kita. Pero Lane, hindi ko pala kaya. Mahal pa rin kita. Kaya gagawin ko lahat mabawi ka lang." Umiiyak na sabi ni Lyka kay Lane. Bigla akong napatingin kay Lane, gusto kong marinig kung anong isasagot niya. But my tears started to fall when Lane hugged Lyka.

Akala ko ba okay na kami? Akala ko ba susubukan niya akong mahalin? Bakit isang halik lang ni Kyla parang bigla na lamang nawala sa isip niya ang mga sinabi niya?

I went back to my condo and walked straight to my room. Marahan akong naupo sa kama bago hinimas ang aking tiyan.

"Baby, I don't think I can give you the perfect family that I promised. Mang-aagaw kasi tayo. lnaagaw natin yung kasiyahang hindi naman para sa atin." Sabi kong pilit na pinipigilan ang mapahagulgol. Ayaw kong umiyak nang malakas. Natatakot akong baka bumalik si Lane at marinig ang hagulgol ko.

Ayaw kong isuko si Lane. Pero pilit ipinamumukha sa akin ng tadhana na hindi talaga kami para sa isa 't isa.

"Anak, alam ko pagiging makasarili ang gagawin ko, pero, subukan ulit natin. Huli na 'to. Kung hindi talaga mag-wo-work out, titigil nasi Mommy. Basta, mangako ka na hindi ka bibitaw ah. Kasi ikaw na lang ang pinanghahawakan ko."

Tuluyan na akong napahagulgol sa mga sinabi ko. Kahit mag mukha akong desperada'y wala akong pakialam. Kahit mag mukha akong tanga sa harap ni Lane, ipag papatuloy ko ang pangako ko sa anak namin. Unless, si Lane na mismo ang makiusap na huwag ko na siyang mahalin.

Maya-maya'y narinig ko ang mahinang pag katok sa pinto ng aking kwarto. Mabilis akong humiga at nagtalukbong ng kumot.

"Shaine, kanina pa kita hinihintay sa labas." Narinig kong sabi nang papalapit nasi Lane. Hindi ako sumagot at pinigilan ang sariling mag pakawala ng hikbi. "Ayos ka lang ba? Ayaw mo bang lumabas tayo?" Tanong niya sa akin.

"I'm okay, medyo sumakit lang ulo ko. lkaw na lang muna ang lumabas." Mahinang sagot ko sa kaniya. at isa muna iyon girlfriend mo at mag sama na kayo huwag kana babalik pa dito.

Shaine please ayaw ko makipag away pa saiyo baka mapaano baby nating, "Sige, maiwan na muna kita. May pupuntahan lang ako." Sabi sa akin ni Lane.

Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto. Kaya pinakawalan ko na ang hagulgol na kanina ko pa pinipigilan.

Pupuntahan niya basi Lyka? lbinaon ko ang mukha sa aking unan. Wala akong tigil sa pag-iyak. Alam kong baka makasama iyon sa dinadala ko. Pero hindi ko talaga mapigilan. Asang-asa na ako eh. Pero hindi talaga pinapayagan ng tadhana.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na umiyak. Nakatulugan ko na nga ang paghagulgol. Nagising nalang akong madilim nasa labas.

Noon ko naramdaman ang pagkalam ng aking sikmura. Maingat akong bumangon, pagkatapos ay tumungo ako sa banyo para saglit na umihi.

Hindi ko alam kung sino ang nagbukas ng mga ilaw. Basta pag labas kong kuwarto'y maliwanag na ang buong sala. Ayaw kong isiping si Lane dahil alam ko namang may pinuntahan siya. Ang mga magulang ko lang ang nasa isipan ko ngayon.

"Shaine!" Malakas na bati sa akin ni Karra mula sa kusina. Suot niya ang kulay itim na apron.

Awtomatikong kumunot ang noo ko. Matalim kong tinitigan si Karra. "Anong ginagawa mo rito?"

"Binibisita ka..." nakangiti niyang sabi bago ibinaba ang tingin sa aking tiyan. "...pumunta ako sa bahay nila Tita. Sabi niya sa akin na kailangan mo ng kasama."

Napapairap na kumuha ako ng gatas. "How did you know my password?"

"Your mom told me..."

Marahas akong napahinga. "Seriously karra, why are you here?" Malamig kong tanong.

Napansin ko ang pagkagat niya sa kaniyang ibabang labi. Saglit rin siyang napaiwas ng tingin bago huminga nang malalim. "Jerald told me everything."

"Oh, so nag kabalikan na kayo ng baliw nasi?

Jerald? " Sarkastiko kong sabi. "Shaine..."

"Hindi ko kailangan ng awa karra." "I saw Sir Lane..."Bigla akong natigilan sa sinabi ni Karra. Napaiwas

ako ng tingin. Pagkatapos ay dala ang gatas na nag lakad ako papunta sa terrace. Sumunod naman sa akin si Karra pagkatapos niyang patayin ang stove.

"Aren't you going to ask what I saw?"

"Wala akong pakialam kung anong nakita mo." lnis kong sabi.

Muli kong naalala ang nakita kanina. Napapikit na lang ako ng mariin nang muling maramdaman ang sakit sa aking dibdib. Parang gusto ko na naman sigurong mapaiyak.

"I saw him with his dad, I think..." Taas ang kilay na sabi ni Karra."So?"

"May kasama silang babaeng maganda."

"So?" Inis kong tanong. Alam ko naman kung sino ang babaeng iyon.

Magsama sila habambuhay. Pag buhulin ko pa silang dalawa.

"Hindi ka ba nagseselos?"

"Siyempre nagseselos ako! Pwede ba Karra, kung

iinisin mo lang ako, umuwi ka na lang." Mariin kong sabi bago muling pumasok sa akin kuwarto.

Nakakabwisit! Pagkataligod ko Narinig kuna din bumukas agad ang pinto nakita ko si Karra palabas na din, kaya pumasok na ako sa kuwarto ko. subra na ako na stress ngayon ahhhh.