เงาพิศวาสซ่อน

ตอนที่ 4: ความเงียบที่เปลี่ยนไป

ตอนที่ 4: ความเงียบที่เปลี่ยนไป

สามปีผ่านไปนับจากวันที่พ่อจากโลกนี้ไป ความเงียบในบ้านก็ยิ่งหนาแน่นขึ้นกว่าเดิม มันไม่ใช่ความเงียบสงบที่เคยมี หากแต่เป็น ความเงียบงันที่แผ่ซ่านความอ้างว้าง ราวกับบ้านหลังนี้ได้กลายเป็นภาพสะท้อนของใจเราสองคน ภากร ในวัยสิบเก้า กำลังเผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงในตัวเอง ความเหงาที่เคยเป็นเพื่อนสนิท บัดนี้กลับกลายเป็นแรงผลักดันให้เขายิ่งโหยหาบางสิ่งบางอย่างที่ขาดหายไปในชีวิต

อริน เองก็ไม่ต่างกัน เธอผู้เคยนำพาเสียงหัวเราะและความสดใสมาสู่บ้าน บัดนี้กลับกลายเป็นเงาที่โศกเศร้า ดวงตาของเธอที่เคยเปล่งประกายกลับหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด เธอใช้ชีวิตอย่างเงียบขรึมมากขึ้น แต่ทุกการกระทำของเธอก็ยังคงเปี่ยมไปด้วยความเอาใจใส่ที่เคยมีให้ผมเสมอ เธอทำกับข้าว จัดการงานบ้านทุกอย่างอย่างไม่เคยบกพร่อง ราวกับเป็นเสาหลักที่มองไม่เห็น คอยค้ำจุนบ้านหลังนี้ไว้ไม่ให้พังทลายไปพร้อมกับความเศร้า

ความเหงาที่ทั้งคู่ต่างแบกรับมานาน ค่อยๆ กลายเป็นเชื้อเพลิงที่เร่งเร้าความรู้สึกบางอย่างที่ซับซ้อนให้ปะทุขึ้น ภากรเริ่มสังเกตเห็นอรินมากขึ้นกว่าที่เคย เขาไม่ได้มองเธอแค่ในฐานะ "แม่เลี้ยง" ที่ดูแลเขาอีกต่อไป แต่เริ่มเห็นความเปราะบางที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทีที่เข้มแข็งของเธอ ความเหงาที่เขาสัมผัสได้จากตัวเธอ ช่างคล้ายคลึงกับความเหงาของเขาเองอย่างน่าประหลาดใจ

ในทางกลับกัน อรินเองก็เริ่มรับรู้ถึงการเติบโตของภากร เขาไม่ใช่เด็กชายตัวเล็กๆ ที่เธอเคยอุ้มเช็ดตัวให้อีกแล้ว หากแต่เป็นชายหนุ่มที่สูงใหญ่ ไหล่กว้าง และมีแววตาที่ฉายแววความมุ่งมั่น แต่ก็ยังซ่อนความอ่อนไหวไว้ภายใน เธอเห็นความเงียบในตัวเขา ซึ่งเป็นความเงียบแบบเดียวกับที่เธอเองก็โอบกอดไว้

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ ภายใต้ความเงียบงัน ทุกครั้งที่บังเอิญเดินสวนกันในทางเดินแคบๆ หรือต้องอยู่ร่วมกันในห้องครัวที่เงียบสงัด บรรยากาศก็พลันหนาแน่นขึ้นมาด้วย ความอึดอัดที่มองไม่เห็น สายตาที่เผลอสบกันเพียงชั่วครู่ ล้วนเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ไม่อาจเอ่ยคำใดๆ ออกมาได้ มันคือคลื่นใต้น้ำของความรู้สึกที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างเงียบเชียบ พร้อมที่จะแปรเปลี่ยนความสัมพันธ์ที่เคยเรียบง่าย ให้ซับซ้อนเกินกว่าที่ใครจะคาดเดา