เงาพิศวาสซ่อน

ตอนที่ 2: เงาในความเงียบอันคุ้นเคย

ตอนที่ 2: เงาในความเงียบอันคุ้นเคย

บ้านไม้เก่าแก่ริมชายป่ามักจะจมดิ่งอยู่ใน ความเงียบงันอันหนักอึ้ง ที่สุดแสนจะอ้างว้าง ผมไม่รู้ว่าความเงียบนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่กันแน่ อาจจะตั้งแต่เสียงหัวเราะและไออุ่นของพ่อเลือนหายไปจากชีวิตผมเมื่อสามปีก่อนกระมัง เสียงหัวใจตัวเองที่เต้นตุบๆ ในยามค่ำคืนยังดูจะกึกก้องกว่าเสียงใดๆ ในบ้านหลังนี้ ผม...ภากร ตอนนี้อายุ สิบเก้าปีเต็ม ใช้ชีวิตอยู่กับความอ้างว้างมาเนิ่นนานจนความเหงาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจ คล้ายกับเงามืดที่เกาะกินอยู่ข้างกายตลอดเวลา

และแล้ว...เงานั้นก็ไม่ได้มีแค่ผมเพียงคนเดียว

หกปีก่อน ตั้งแต่ผมยังเป็นเพียงเด็กชายอายุสิบสองปี อริน ผู้หญิงคนนั้น ก็ได้ก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้ในฐานะ ภรรยาคนใหม่ของพ่อ เธอคือ "แม่เลี้ยง" ของผมอย่างสมบูรณ์แบบ ตอนนั้นอรินเพิ่งจะยี่สิบกว่าๆ เท่านั้น และทันทีที่ผมเห็นเธอ ผมก็เหมือนถูกมนต์สะกด ดวงตาของเธอเปล่งประกายสดใส และรอยยิ้มของเธอนั้นงดงามราวกับแสงตะวันยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาในชีวิตที่มืดมิดของผม

อริน...ในความทรงจำของเด็กชายอายุสิบสองอย่างผม เธอคือภาพสะท้อนของคำว่า "งดงาม" ที่เปี่ยมด้วยเสน่ห์เย้ายวนอย่างแท้จริง ใบหน้าของเธอเรียวรูปไข่ รับกับคิ้วเรียวโก่งและดวงตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา ผิวพรรณของเธอขาวผ่องราวกับน้ำนม ละเอียดเนียนไร้ที่ติ และเมื่อแสงแดดยามเช้าสาดส่องกระทบผิว เธอก็จะดูเรืองรองจับตา ริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อของเธอนั้นมักจะแย้มยิ้มบางๆ ที่มอบความอบอุ่น แต่ก็แฝงไปด้วยความน่าค้นหาอย่างน่าประหลาดใจ

ส่วนรูปร่างของอรินนั้น เธอเป็นผู้หญิงร่างเล็กกะทัดรัด แต่มีส่วนเว้าส่วนโค้งที่อ่อนช้อยเย้ายวนทุกสายตา ทุกท่วงท่าของเธอดูละมุนละไมอ่อนโยน ราวกับมีมนต์สะกด เธอมีสะโพกที่ผายออกเล็กน้อย รับกับช่วงเอวที่คอดกิ่ว ทำให้เธอดูมีสรีระที่ชวนมองและน่าหลงใหลอย่างไม่น่าเชื่อ เพียงแค่เธอเดินผ่าน กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอก็จะโชยมาแตะจมูก ทำให้ผมรู้สึกใจเต้นอย่างประหลาด ในวัยเด็ก เธอดูเหมือนเจ้าหญิงในเทพนิยาย เป็นดั่ง "สาวในฝัน" ที่ผมไม่เคยคิดว่าจะมีอยู่จริง และความงามของเธอก็ตรึงตราอยู่ในใจผมตั้งแต่วันแรกที่พบเจอ

เธอเข้ามาในบ้านพร้อมกับเสียงหัวเราะที่อ่อนหวาน และความอบอุ่นที่แผ่ซ่านไปทั่วทุกมุมห้อง

อริน ไม่ได้เป็นเพียงแค่ภรรยาของพ่อ แต่เธอคือผู้ที่เข้ามาดูแลปรนนิบัติทั้งพ่อและผมอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เธอคือความอ่อนโยนที่เข้ามาเติมเต็มช่องว่างที่ขาดหายไป เธออยู่กับเรา...ดูแลเราสองพ่อลูก...นานถึงหกปีเต็ม เธอทำให้พ่อของผมกลับมามีความสุขอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และเธอก็ดูแลผมอย่างดีเยี่ยมเสมอมา ทุกวันเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและบรรยากาศที่สดใส