เงาพิศวาสซ่อน

ตอนที่ 6: อ้อมกอดแห่งแรงกระตุ้น

ตอนที่ 6: อ้อมกอดแห่งแรงกระตุ้น

สามวันผ่านไปหลังจากเหตุการณ์ซ่อมปลั๊กไฟ บรรยากาศในบ้านก็ยังคงเต็มไปด้วยความอึดอัดที่ไม่อาจเอ่ย ภากรพยายามหลบหน้าอริน แต่ภาพแผ่นหลังที่สัมผัสกับหน้าอกนุ่มหยุ่นในคืนนั้นยังคงตามหลอกหลอน ความร้อนผ่าวจากสัมผัสที่คาดไม่ถึงยังคงตรึงตราอยู่ในกายเขา

ความปรารถนาที่ทวีคูณ กัดกินอยู่ในใจภากร เขาพยายามควบคุมตัวเองอย่างหนัก แต่ภาพของอริน กลิ่นหอมจางๆ จากตัวเธอ ทุกสัมผัสที่ผ่านมา ล้วนหลอกหลอนจนแทบคลั่งไคล้ ความต้องการของเขาพุ่งสูงขึ้นถึงขีดสุด ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน ภาพอรินในชุดนอนบางเบาในคืนไฟดับ ภาพเรือนร่างของเธอที่เขาเคยเห็นเพียงเสี้ยววินาที...มันชัดเจนเสียจนเขารู้สึกได้ถึงความปวดร้าวที่ช่องท้อง ความคิดของเขาเต็มไปด้วยภาพที่เร้าใจ ปลุกเร้าให้ ส่วนที่แข็งขืนของร่างกาย ตื่นตัวอย่างไม่อาจควบคุมได้ ภากรรู้สึกผิด แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้

ช่วงเย็นวันนั้น อากาศอบอ้าวผิดปกติ อรินกำลังง่วนอยู่กับการจัดเก็บของในห้องเก็บของที่อยู่ด้านในสุดของบ้าน เป็นห้องแคบๆ ที่ไม่ค่อยมีคนเข้าออกนัก ผมเดินผ่านไปพอดี เห็นเธอพยายามยกกล่องไม้เก่าๆ ที่ค่อนข้างหนัก เธอมีท่าทางเหนื่อยหอบ เสื้อผ้าที่สวมอยู่แนบชิดกับผิวหนังที่ชุ่มเหงื่อบางๆ เผยให้เห็นเส้นสายของเรือนร่างที่เย้ายวนยิ่งขึ้น

ผมรู้สึกเป็นห่วงในทันที แต่อีกใจหนึ่ง แรงปรารถนาก็พลันพุ่งพล่านขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

"ให้ผมช่วยไหมครับแม่" ผมเอ่ยออกไป เสียงของตัวเองยังคงแหบพร่าเล็กน้อย

อรินหันมามอง ยิ้มบางๆ ที่มุมปาก "ไม่เป็นไรหรอกภากร เดี๋ยวแม่จัดการเอง" เธอตอบ แต่น้ำเสียงก็บ่งบอกถึงความอ่อนล้า

"ไม่เป็นไรครับ มันหนักน่าดู" ผมเดินเข้าไปหาโดยไม่รอคำตอบ ร่างกายของอรินอยู่ใกล้จนผมสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่แผ่ออกมา กลิ่นกายของเธอที่ผสมกับเหงื่อบางๆ ยิ่งปลุกเร้าโสตประสาทของผม ทำให้ผมรู้สึกราวกับถูกมอมเมา ผมก้มตัวลงช่วยยกกล่องไม้ขึ้นพร้อมกัน

ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แขนของผมโอบรัดเอวอรินอย่างช่วยไม่ได้ขณะช่วยประคองกล่องให้ลอยขึ้น มือของผมพลันสัมผัสโดนบั้นท้ายของเธอโดยบังเอิญอย่างแผ่วเบาในจังหวะที่ยันกล่อง ความนุ่มหยุ่นที่รับรู้ได้จากปลายนิ้วสร้างความรู้สึกวาบหวามไปทั้งกาย

"หนึ่ง...สอง...ฮึบ!" ผมออกแรงยกกล่องขึ้นช้าๆ ลมหายใจร้อนผ่าวของผมเป่ารดต้นคอของอริน ในขณะที่ผมโน้มตัวลงไปกระซิบถาม "แม่ไหวไหมครับ"

อรินพยักหน้าเบาๆ ใบหน้าของเธอหันมาใกล้จนผมเห็นหยาดเหงื่อเล็กๆ เกาะพราวอยู่ที่ไรผมของเธอ แววตาของเธอฉายแววแปลกใจระคนเขินอาย เล็กน้อยเมื่อรับรู้ถึงความใกล้ชิดที่เกินเลยนี้

ผมตระหนักถึงส่วนที่แข็งขืนของร่างกาย ที่เกิดขึ้นอย่างชัดเจนและไม่อาจควบคุมได้ภายใต้กางเกงที่แนบเนื้อ ผมกัดริมฝีปากแน่น พยายามควบคุมแรงปรารถนาที่พุ่งพล่าน มือของผมที่สัมผัสร่างกายของอรินอย่างแนบชิด พยายามจะควบคุมตัวเองไม่ให้เกินเลยไปมากกว่านี้ ผมรู้สึกทรมานกับการต่อสู้กับแรงกระตุ้นจากร่างกายตัวเองอย่างหนัก

ทั้งคู่ทำงานร่วมกันในความเงียบงันที่แสนร้อนระอุ บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดทางเพศที่รุนแรง อรินเองก็อาจจะรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่ผิดปกติจากผม แต่เธอก็ไม่กล้าพูดหรือขยับตัวออกไปจากอ้อมกอดที่ไม่ได้ตั้งใจนั้น