เงาพิศวาสซ่อน

ตอนที่ 12: จุดสูงสุดแห่งความปรารถนา

---### **ตอนที่ 12: จุดสูงสุดแห่งความปรารถนา**

ความตึงเครียดที่มองไม่เห็นในบ้านทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะจิต หลังจากเหตุการณ์สัมผัสต่างๆ และความห่วงใยที่แฝงด้วยนัยยะในแต่ละวัน **ภากร** พยายามควบคุมตัวเองอย่างหนัก แต่ภาพของ **อริน** กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเธอ ทุกสัมผัสที่ผ่านมา ล้วนหลอกหลอนเขาอยู่ทุกขณะจิต มันบีบคั้นจนความต้องการที่มีต่ออรินพุ่งสูงขึ้นถึงขีดสุด **เขาอยากดูแลแม่คนนี้ อยากอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป**

คืนนั้น...ฝนกระหน่ำลงมาอย่างหนัก เสียงฟ้าคำรามก้องเป็นระยะ ทำให้บ้านทั้งหลังจมดิ่งอยู่ในความมืดสลัว ผมนั่งอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่น แสงสลัวๆ จากโคมไฟข้างมุมห้องทอดเงาเป็นทางยาว ความเหงาที่เกาะกินใจพลันหนักอึ้งขึ้นเมื่อต้องอยู่ท่ามกลางความเงียบงันที่แสนวังเวงเช่นนี้ ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบา...อรินเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

เธอสวมเพียง **ชุดนอนผ้าไหมลื่นบางเบา** ที่แนบไปกับเรือนร่าง เผยให้เห็น **เส้นสายที่อ่อนช้อยและส่วนเว้าส่วนโค้งที่เย้ายวนวิจิตร** ผมไม่แน่ใจว่าเธอออกมาดื่มน้ำ หรือเพราะนอนไม่หลับเช่นกัน แสงสลัวอาบไล้ผิวขาวเนียนของเธอให้ดูเรืองรองจับตา แววตาของอรินดูเหม่อลอยและเต็มไปด้วยความโดดเดี่ยวที่มองเห็นได้ชัดเจน เธอทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาอีกฝั่งที่ห่างจากผมเล็กน้อย

ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง แต่คราวนี้มันเป็นความเงียบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่อัดแน่น อากาศในห้องพลันหนาแน่นขึ้นด้วย **ความตึงเครียดทางเพศที่มองไม่เห็น** สายตาของเราสบกัน แววตาของอรินเต็มไปด้วยความสับสน ความเหงา และความปรารถนาบางอย่างที่คล้ายจะเชื้อเชิญ ส่วนดวงตาของผมก็ฉายแววความต้องการที่ไม่อาจปกปิดได้

ผมขยับตัวเข้าใกล้อรินมากขึ้นเพียงเล็กน้อย หัวเข่าของผมสัมผัสกับผ้าถุงชุดนอนของเธออย่างแผ่วเบา อรินไม่ได้ขยับหนี เธอเพียงแต่จ้องมองมาที่ผมอย่างเงียบงัน ดวงตาของเธอเหมือนกับบ่อน้ำลึกที่ดึงดูดให้ผมกระโดดลงไป **ความปรารถนาที่จะสัมผัสแม่คนนี้ ปลอบโยนเธอ และรับรู้ถึงไออุ่นจากกายของเธอถาโถมเข้าใส่ผมอย่างรุนแรง**

ผมค่อยๆ ยกมือขึ้นอย่างเชื่องช้า ราวกับถูกสะกด ปลายนิ้วของผมเลื่อนเข้าไปใกล้ใบหน้าของอรินอย่างแผ่วเบา ราวกับจะสัมผัสความอบอุ่นนั้น อรินไม่ได้หลบ เธอเพียงแต่หลับตาลงอย่างแผ่วเบา สื่อถึงการยอมรับและรอคอย **ลมหายใจของทั้งคู่เริ่มติดขัดและถี่รัวขึ้น**

ความตึงเครียดในอากาศหนาแน่นจนแทบจะระเบิดออก ผมเห็นริมฝีปากที่อิ่มเอิบของอรินที่เผยอขึ้นเล็กน้อยด้วยลมหายใจที่สั่นพร่า **ความคิดของผมชัดเจน...ผมต้องการจูบแม่!** **ผมรับรู้ถึงส่วนที่แข็งขืนของตัวเองที่ตื่นตัวอย่างเต็มที่** มันเด่นชัดและพร้อมที่จะตอบรับทุกความต้องการ ผมโน้มตัวเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น ใบหน้าของผมกับใบหน้าของเธอห่างกันเพียงไม่กี่นิ้ว ผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากตัวเธอ กลิ่นที่ปลุกเร้าทุกโสตประสาท **ผมรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากกายของเธอ** ราวกับเชื้อเชิญให้ผมจมดิ่งลงไป...

**ภายใต้แสงสลัวๆ ของโคมไฟที่ส่องคลอเคลียบรรยากาศให้ยิ่งเร้าอารมณ์** **ริมฝีปากของผมพลันประกบลงบนริมฝีปากอิ่มของอรินอย่างแผ่วเบา แต่หนักแน่น** อรินสะท้านเฮือก ร่างกายของเธอเกร็งเล็กน้อย แต่เพียงเสี้ยววินาทีเดียว เธอก็ไม่ได้ผลักไส **ทั้งคู่ต่างปล่อยอารมณ์เผลอใจไปตามแรงปรารถนาที่คุกรุ่น** ริมฝีปากของเราบดเบียดเข้าหากันอย่างรุนแรง ลิ้นร้อนของผมค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปภายในโพรงปากอุ่นชื้นของอริน ลิ้นของเธอก็พลันเกี่ยวพันตอบรับอย่างดูดดื่ม **รสจูบหอมหวานปนขมปร่าจากความปรารถนาที่ต้องห้าม** แผ่ซ่านไปทั่วโสตประสาท เสียงจูบดูดดื่มดังเคล้ากับเสียงหอบหายใจที่เริ่มถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ ราวกับจะปลุกเร้าให้ไฟราคะลุกโชนยิ่งกว่าเดิม

**มือของผมไม่รอช้า ค่อยๆ เลื่อนขึ้นไปสัมผัสต้นคอระหงของอริน แล้วไล้นิ้วเข้าไปใต้ปอยผมที่ปกคลุมต้นคออย่างแผ่วเบา** อรินครางในลำคอเบาๆ แขนเรียวของเธอโอบรัดรอบคอผมแน่นขึ้น ตอบรับสัมผัสร้อนแรงที่มอบให้ **เธอเองก็หลับตาพริ้ม ปล่อยใจไปตามแรงปรารถนาที่เพิ่งถูกปลุกขึ้น**

ในเสี้ยววินาทีนั้น... **เสียงฟ้าผ่าก็ดังสนั่นหวั่นไหวราวกับจะฉีกผ่าความเงียบนั้นออก!** ผมสะดุ้งเฮือกราวกับถูกปลุกให้ตื่นจากภวังค์ ผมชะงักค้างอยู่ตรงนั้น ห่างจากอรินเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด ความรู้สึกผิดและความสับสนถาโถมเข้าใส่จนผมต้องถอยร่นกลับมาอย่างรวดเร็ว อรินลืมตาขึ้นมองผมด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังระคนความโล่งใจที่ยากจะอธิบาย

ความเหงาและความเงียบได้พาเรามาถึงจุดที่ **เกือบจะทำอะไรเกินเลย** แต่เสียงฟ้าก็ดึงสติของผมให้กลับคืนมา เราทั้งคู่ยังคงอยู่ในความเงียบงัน แต่คราวนี้มันเป็นความเงียบที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนและหนักอึ้งเกินกว่าจะรับไหว ความสัมพันธ์ของเราได้ก้าวข้ามเส้นบางๆ ไปแล้วอย่างไม่อาจย้อนคืน แม้จะยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ได้ถูกจุดประกายขึ้นมาอย่างเต็มเปี่ยม