เงาพิศวาสซ่อน

ตอนที่ 7: ภาพหลอนยามหลับใหล

ตอนที่ 7: ภาพหลอนยามหลับใหล

หลังจากเหตุการณ์ในห้องเก็บของ ความรู้สึกของภากรยิ่งปั่นป่วนเมื่อเขาต้องอยู่คนเดียว ความร้อนผ่าวจากสัมผัสที่แผ่วเบาแต่เร่าร้อนยังคงติดตรึงอยู่ในกาย ไม่ว่าจะพยายามสลัดมันออกไปเท่าไหร่ ภาพของอริน กลิ่นกายของเธอ ทุกสัมผัสที่ผ่านมา ล้วนหลอกหลอนเขาอยู่ทุกขณะจิต

เขาเริ่มฝันถึงอรินบ่อยขึ้น ฝันถึงภาพเรือนร่างของเธอที่เห็นเพียงเสี้ยววินาทีในคืนไฟดับ ภาพที่ชัดเจนจนเขาสัมผัสได้ถึงความอ่อนนุ่มที่ปะทะกับใบหน้าในความฝัน บางครั้งเขาฝันว่ามือของเขากำลังลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของเธออย่างเปิดเผย หรือฝันว่าริมฝีปากของเขากำลังจรดลงบนกลีบปากอิ่มของเธอ ความฝันเหล่านั้นช่างสมจริงจนกระทั่งเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยหัวใจที่เต้นรัวโครมคราม และร่างกายที่ร้อนรุ่มไปด้วยไฟปรารถนาที่ไม่อาจควบคุมได้ ความคิดเกี่ยวกับ อวัยวะเพศของเขา ที่ตอบสนองต่อจินตนาการเหล่านี้อย่างไม่อาจควบคุมได้ ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดและสับสน

ภากรเริ่มเปลี่ยนพฤติกรรม เขามักจะแอบมองอรินในสถานการณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน ไม่ใช่แค่การมองผ่านๆ เหมือนเมื่อก่อน แต่เป็นการจ้องมองที่เต็มไปด้วยความใคร่รู้และความปรารถนาที่ซ่อนเร้น เขาอาจจะเห็นเธอตอนเผลอในสวนยามเช้าที่เสื้อผ้าบางเบาแนบติดกับกายเพราะละอองน้ำค้าง หรือตอนที่เธอกำลังยืดเส้นยืดสายเบาๆ หลังตื่นนอน เผยให้เห็นเส้นสายและส่วนโค้งเว้าของร่างกายที่อ่อนช้อยเย้ายวนทุกสายตา

เขาบรรยายถึง ความงดงามที่เย้ายวนของเธอ รูปร่างที่อ่อนช้อย และเส้นสายที่ชวนมอง ที่ทำให้เขารู้สึกร้อนรุ่มในใจอยู่เสมอ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด เสน่ห์ที่มองไม่เห็นจากตัวอรินก็สามารถดึงดูดสายตาและความรู้สึกของภากรได้อย่างน่าประหลาด ความปรารถนาทางกายที่เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ กัดกินอยู่ในใจเขา เขาอยากสัมผัสเธอ อยากโอบกอดเธอไว้แน่น อยากรับรู้ถึงความอบอุ่นจากกายเธอให้มากกว่านี้ ความคิดเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวเขาทุกวัน สร้างความทรมานจากการต่อสู้กับจิตใจตัวเองอย่างหนัก

ภากรตระหนักว่าความรู้สึกที่เขามีต่ออรินนั้นมันรุนแรงและอันตรายเพียงใด เขากลัวว่าสักวันหนึ่ง เขาอาจจะควบคุมตัวเองไม่ได้ และก้าวข้ามเส้นแบ่งที่ไม่อาจหวนคืนไปอย่างสมบูรณ์ ความคิดนี้ทำให้เขาว้าวุ่นใจอยู่ตลอดเวลา แต่ในขณะเดียวกัน ก็เป็นสิ่งที่เชื้อเชิญให้เขาก้าวไปข้างหน้า