เงาพิศวาสซ่อน

ตอนที่ 10: กามเทพบาป

ตอนที่ 10: กามเทพบาป

บ่ายวันหนึ่งหลังจากเหตุการณ์เค้กช็อกโกแลต ความรู้สึกแปลกประหลาดที่อรินเลียนิ้วมือผมยังคงอบอวลอยู่ในใจ ผมพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้คิดถึงมันมากนัก แต่ทุกครั้งที่เผลอสบตาเธอ ความร้อนผ่าวก็แล่นขึ้นมาที่ใบหน้าเสมอ **เหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ไหลวนอยู่ระหว่างเราสองคน**

เย็นวันนั้น อรินกำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารเย็นในครัว กลิ่นหอมกรุ่นของแกงส้มที่เธอปรุงเองลอยอบอวลไปทั่วบ้าน ทำให้บรรยากาศดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาเล็กน้อย ห้องครัวในบ้านไม้หลังนี้ค่อนข้างแคบ อุปกรณ์ต่างๆ วางอยู่ใกล้กันจนแทบไม่มีพื้นที่ให้เดินสวนกัน ผมก้าวเข้ามาในครัวเพื่อจะหยิบจานที่วางอยู่บนชั้นเหนือหัวอรินพอดี

อรินกำลังยืนหันหลังให้ผมเล็กน้อย เอนตัวไปทางเคาน์เตอร์เพื่อตักแกงใส่หม้อ ชุดลำลองที่เธอสวมอยู่แนบติดกับแผ่นหลังและ **ส่วนโค้งเว้าของสะโพกที่ผายออกอย่างอ่อนช้อย** ผมเห็นว่าทางเดินข้างหลังเธอนั้นแคบมาก แทบจะเบียดกันไปไม่ได้ **แรงดึงดูดบางอย่างทำให้ผมตัดสินใจที่จะแทรกตัวผ่านไปข้างหลังเธออย่างระมัดระวังที่สุด**

ผมเอื้อมมือไปข้างหน้าเพื่อหยิบจานที่อยู่เหนือศีรษะของอริน ในจังหวะที่อรินขยับตัวเล็กน้อยเพื่อหมุนตัว **พลันผมก็สัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลและอุ่นร้อนที่ปะทะเข้ากับส่วนกลางลำตัวด้านหน้าของผมอย่างจัง!** **มันเป็นเพียงเสี้ยววินาทีเดียวที่โลกทั้งใบหยุดหมุน** แต่ความรู้สึกที่แล่นผ่านเนื้อผ้าบางๆ ของทั้งสองก็ชัดเจนจนน่าตกใจ

**ผมรู้สึกได้ถึงส่วนที่แข็งขืนของตัวเองสัมผัสไปโดนบริเวณก้นของอรินโดยบังเอิญอย่างจัง!**

ผมถึงกับ **แข็งทื่อไปทั้งร่างราวกับถูกแช่แข็ง** เลือดในกายพุ่งพล่านขึ้นใบหน้าจนเห่อร้อน ผมรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะทะลุอกออกมา **ความนุ่มหยุ่นที่สัมผัสได้จากก้นของเธอ** สร้างแรงกระแทกทางความรู้สึกที่รุนแรง ทำให้หัวใจของผมเต้นรัวแรงจนแทบจะควบคุมไม่ได้ **ความตกใจระคนประหลาดใจและปรารถนา** แล่นปราดไปทั่วสรรพางค์กาย ผมชักตัวและมือกลับอย่างรวดเร็วราวกับถูกไฟช็อต

อรินเองก็สะดุ้งเฮือก ร่างกายเกร็งค้าง เธอรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น แม้จะไม่ได้เห็น แต่สัมผัสที่ปะทะจากด้านหลังนั้นชัดเจนจนไม่อาจปฏิเสธได้ **ความรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่แข็งและอุ่นร้อนกว่าปกติ ดันเข้าที่ก้นของเธออย่างจัง** เธอรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นปราดไปทั่วร่าง **ใบหน้าของเธอเห่อแดงก่ำขึ้นมาทันที** ร้อนผ่าวไปจนถึงใบหู **ดวงตาคู่สวยของเธอเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก แต่ก็แฝงแววบางอย่างที่อ่านไม่ออก** เธอไม่ได้หันกลับมามองผม เพียงแต่ยืนนิ่งค้างไปชั่วขณะหนึ่ง

"ผม...ผมขอโทษครับแม่! ผม...ผมไม่ได้ตั้งใจ" ผมรีบเอ่ยปากขอโทษอย่างตะกุกตะกัก เสียงสั่นพร่าด้วยความอับอายและความรู้สึกที่ไม่อาจระบุได้ **ความร้อนผ่าวจากใบหน้าบ่งบอกถึงความว้าวุ่นในใจผม** ผมไม่รอคำตอบ รีบเดินกึ่งวิ่งออกจากครัวไปอย่างรวดเร็วราวกับจะหนีจากความรู้สึกที่ท่วมท้นนั้น

อรินยังคงยืนอยู่ที่เดิม เกร็งตัวไปทั้งร่าง **หัวใจของเธอเต้นรัวแรงไม่แพ้ผม ความร้อนผ่าวแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าและลำคอ** สัมผัสจากเมื่อครู่ยังคงตรึงตราอยู่บนผิวเนื้อ เธอไม่ได้โกรธ ไม่ได้รังเกียจ หากแต่ความรู้สึกที่ปะปนกันระหว่าง **ความตกใจ ความเขินอาย และความรู้สึกประหลาดบางอย่างที่เพิ่งถูกจุดให้ตื่นขึ้น** ทำให้เธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ดวงตาของเธอทอดมองออกไปนอกหน้าต่างครัวที่มืดมิด **ภายในใจของเธอมีคำถามมากมายที่ผุดขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน** เธอไม่ได้คิดถึงเรื่องที่ไม่เหมาะสม แต่กลับรู้สึก **ใจหวิวอย่างประหลาด** ราวกับมีผีเสื้อนับพันโบยบินอยู่ในท้อง **ความสัมพันธ์ที่เคยเรียบง่าย บริสุทธิ์ กำลังถูกฉีกกระชากออกจากเส้นทางเดิม** กำลังค่อยๆ ก่อร่างสร้างตัวไปในทิศทางที่เธอเองก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อน