เงาพิศวาสซ่อน

ตอนที่ 13: คืนแห่งการใคร่ครวญและยอมจำนน

### **ตอนที่ 13: คืนแห่งการใคร่ครวญและยอมจำนน**

หลังจากเหตุการณ์เกือบจะเกินเลยในห้องนั่งเล่น อรินกลับมาที่ห้องของตัวเองด้วยหัวใจที่เต้นรัวโครมครามราวกับกลองศึก เลือดในกายร้อนผ่าวไปทั่วทั้งร่าง ความรู้สึกสับสนปั่นป่วนยิ่งกว่าครั้งใดในชีวิต ภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ยังคงฉายชัดในมโนสำนึก ใบหน้าที่เกือบจะจรดกัน ลมหายใจอุ่นร้อนที่ปะทะผิว และแววตาของภากรที่เต็มไปด้วยความปรารถนา...และเธอก็รู้ว่าเธอเองก็มีมันเช่นกัน

เธอทรุดตัวลงบนขอบเตียง พยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ความรู้สึกที่ภากรมีต่อเธอ และที่สำคัญคือ **ความรู้สึกของตัวเธอเอง** ที่เริ่มเปลี่ยนไปอย่างน่าตกใจ เธอเริ่มย้อนคิดถึงสัมผัสที่ผ่านมาทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นมือภากรที่พลาดไปจับหน้าอกเธอโดยไม่ตั้งใจเมื่อครั้งก่อน แผ่นหลังที่เบียดชิดกับหน้าอกของเธอในคืนที่ซ่อมปลั๊กไฟ หรือแม้แต่จังหวะที่เขาเกือบจะจูบเธอในคืนฝนตก

**ทุกสัมผัสหวนกลับมา...เร่าร้อนและชัดเจนยิ่งกว่าที่เคยเป็น** เธอยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองอย่างแผ่วเบา ราวกับยังรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อนของภากรที่รดรินอยู่ตรงนั้น ความร้อนผ่าวที่แล่นไปทั่วร่างกาย ความรู้สึกใจหวิวที่เกิดขึ้นเมื่อนึกถึงสัมผัสเหล่านั้น ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาเป็น **กระแสแห่งความปรารถนาที่เริ่มคุกรุ่นในส่วนลึกของร่างกายเธอ** อรินไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานแล้ว...นานจนแทบลืมไปแล้วว่าความรู้สึกเช่นนี้มันเป็นอย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นความรู้สึกที่รุนแรงและเร่งเร้าในแบบที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนกับใคร แม้กระทั่งกับพ่อของภากรผู้ล่วงลับ

**ร่างกายของอรินเริ่มตอบสนองอย่างเชื่องช้า...แต่ชัดเจน** เธอรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่จากภายใน สู่ผิวกายที่เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา ปลายนิ้วเท้าของเธองอเกร็งเล็กน้อย ราวกับต้องการปลดปล่อยกระแสบางอย่างที่กำลังก่อตัวขึ้น **ความรู้สึกซ่านเสียว** ที่เริ่มแล่นริ้วขึ้นมาอย่างช้าๆ จากส่วนลึกของช่องท้อง แผ่กระจายไปทั่วสรรพางค์กาย ทำให้เธอต้องกัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่นเพื่อสะกดกลั้นเสียงครางที่เกือบจะหลุดออกมา **อรินสับสนและหวาดกลัวกับความรู้สึกนี้** แต่มันก็ยากที่จะควบคุม ยิ่งเธอพยายามกดทับมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรงมากเท่านั้น

ความเหงาที่เธอแบกรับมานานนับตั้งแต่สามีจากไป กลับกลายเป็นช่องโหว่ขนาดใหญ่ที่ทำให้ความรู้สึกเหล่านี้แทรกซึมเข้ามาอย่างง่ายดาย เธอรู้สึกโดดเดี่ยว และภากรคือคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเธอมาตลอด เป็นคนที่คอยปลอบประโลมและมอบความอบอุ่นให้โดยไม่รู้ตัว และตอนนี้...เขาคือคนที่ปลุกเร้าความปรารถนาที่หลับใหลให้ตื่นขึ้น