“พลิกตัวหน่อย”
เสียงทุ้มออกคำสั่ง ทั้งที่รู้ว่าคนนอนซมอยู่ไม่มีทางที่จะได้ยินเสียงของเขาก็ตาม นทีมองร่างเล็กที่แทบจะจมหายไปกับฟูกนุ่ม ขณะที่เขากำลังคลายความร้อนรุ่มให้กับเธอด้วยผ้าขนหนูชุบน้ำหมาด
“ตัวร้อนขนาดนี้ ไม่ชักก็ดีแค่ไหนแล้ว”
เขายังคงพูดกับตัวเอง ลากผ้าเนื้อนุ่มซับลงตามแนวกรามและลำคอระหง ก่อนที่จะตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ร่างโปร่งลุกขึ้นยืน โยนผ้าขนหนูลงในกะละมังใส่น้ำข้างเตียง แล้วถือวิสาสะพลิกร่างเล็กของให้นอนตะแคงหันหลังให้เขา พร้อมดึงหมอนมากันเอาให้อยู่ในท่าดังกล่าว
สายตาที่มองอัจฉราดูรำคาญชัดเจน แต่ว่าก็เยือกเย็นและควบคุมตัวเองได้ดี เมื่อหย่อนกายนั่งลงข้าง ๆ ร่างบางอีกครั้ง เขาก็หยิบผ้าผืนเก่าขึ้นมาบิดน้ำพอหมาด สอดใต้สาบเสื้อ เช็ดย้อนแนวรูขุมขน
ความเย็นที่ตัดกับผิวร้อนผ่าวอย่างกะทันหัน ทำให้หญิงสาวสะดุ้งและครางประท้วงออกมาเบา ๆ ตัวสั่นเทาจนนทีต้องหยุดมือ มองเสี้ยวหน้าที่ยังหล
