นที (โปรด) รัก

บทที่ 10 ไฟสุมอก

“ส่วนเอกสารโอเคแล้วนะ แต่เพราะเรามีนางแบบมาแทนวันนี้... เช็กสัญญาจ้างให้ชัดเจนด้วย โดยเฉพาะข้อใช้ภาพ อย่าให้พลาดเรื่อง NDA ทีหลัง เดี๋ยวมันเรื่องใหญ่”

นทีตรวจสอบเอกสารสัญญาต่าง ๆ ตรงหน้าผ่านสายตาคู่เฉียบอย่างคล่องแคล่ว ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี จนไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงในสายตาทนายความอย่างเขาแล้ว ชายหนุ่มก็วางกระดาษแผ่นสุดท้ายลงในที่สุด ทุกท่วงท่าของเขาแม้จะเป็นการขยับเพียงแค่เล็กน้อย แต่ก็ยังคงดูสง่างามสมศักดิ์ศรี แววตาส่งประกายความเฉลียวฉลาดอย่างน่าจับตามอง

“อืม... โอเคค่ะ งั้นปรับนิดเดียว ไม่มีอะไรต้องแก้มาก สมกับที่ไว้ใจทีมกฎหมายจาก L&T งานดีจริง ๆ ค่ะ” ณดาวว่า ริมฝีปากคลี่ยิ้มประดับดวงหน้าหวาน พลางลงมือเก็บเอกสารเข้าแฟ้ม ก่อนที่จะเอนหลังพิงโซฟาอย่างสบายอารมณ์

นทีเองก็เช่นกัน ชายหนุ่มยอมปล่อยให้ตัวเองผ่อนคลายลงบ้างหลังจากใช้เวลากับงานเอกสารไปเกือบชั่วโมง เขาเอนหลังพิงโซฟาคนละตัวกับน้องสาว ขาข้างหนึ่งยกขึ้นไขว่ห้าง แขนแกร่งยกขึ้นกอดอก แม้จะอยู่ในท่วงท่าที่ผ่อนคลายแต่กลับไม่สามารถที่จะทำลายรังสีที่เต็มไปด้วยอำนาจของเขาลงได้เลย

สายตาคู่คมกวาดมองไปรอบสตูดิโอพลาง ๆ ขณะที่ทุกคนอยู่ในช่วงพักเบรกกัน สีหน้าของนทีราบเรียบจนดูไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ จนกระทั่งประตูห้องแต่งตัวเปิดออก พร้อมกับร่างระหงของคนคุ้นตาที่ปรากฏตัวออกมาให้เห็น แววตาที่คาดเดาไม่ได้เลยในตอนแรกก็พลันลุกวาวด้วยความรู้สึกเหมือนถูกดึงดูดให้มองอย่างไม่อาจละสายตาได้

หัวใจของชายหนุ่มเต้นผิดจังหวะ คิ้วเข้มขมวดอย่างลืมตัว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงควบคุมมันเอาไว้ได้ดี แม้ร่างของคนที่เห็นตรงหน้าจะทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ ก็ตาม มันเป็นอารมณ์ที่อธิบายไม่ได้ รู้สึกชื่นชม แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกร้อนใจอย่างประหลาด... เป็นความรู้สึกที่สามารถสั่นคลอนหัวใจน้ำแข็งได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รุนแรงยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ

“ชุดบ้าอะไรของมัน...” เสียงทุ้มพึมพำออกมากับตัวเอง ขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังร่างระหงในชุดสไบกรีกสีเงินไม่วางตา เขาเผลอกลืนน้ำลายตัวเองเบา ๆ อย่างไม่รู้ตัว แต่ก็ชัดเจนพอที่จะทำให้คนที่คอยจับตามองอยู่อย่างน้องสาวตัวแสบของเขาสังเกตเห็น

“ไม้แขวนเสื้อธรรมดา ๆ แต่ดัน... ใส่ชุดของณะขึ้นมากเลยนะคะ” ณดาวเอ่ยประโยคด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ รอยยิ้มแตะมุมปากอย่างพอใจ ก่อนที่หล่อนจะอยู่ให้โดนดุ หญิงสาวก็รีบลุกออกจากโซฟาและเข้าไปประกบหน้าจอแสดงผลภาพถ่ายทันที

นทีกระตุกยิ้มมุมปากเบา ๆ เขามองน้องสาวที่โยนระเบิดและรีบชิ่งหนีไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู ครั้งนี้กลับไม่รู้สึกที่อยากจะตำหนิหล่อนที่กล้าแซวเขาเลยสักนิด มิหนำซ้ำสายตาของเขายังหยุดมองตัวต้นเหตุไม่ได้อีกต่างหาก ‘อัจฉรา’ คนที่เคยเปรียบเทียบว่าเป็นห่าน บัดนี้หล่อนถีบตัวเองจนกลายมาเป็นหงส์ได้อย่างไร้ที่ติ

ดวงตาคู่คมไล่มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเปิดเผย ไม่เหมือนกับคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้กล้าขนาดที่จะจ้องมองเรือนร่างอ้อนแอ้นของหล่อนเช่นเขา ภาพของอัจฉราในชุดที่แทบไม่เหลืออะไรให้จินตนาการถึง ทำให้นทีรู้สึกคอแห้งผากอย่างบอกไม่ถูก แววตาของเขาฉายประกายบางอย่างที่ยากจะหยั่งถึง คล้ายความพึงพอใจ

แต่ในขณะเดียวกันก็ยังรู้สึกไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไหร่นักด้วย แม้จะไม่อยากสนใจ แต่ส่วนลึกในหัวมันส่งเสียงว่าไม่ชอบ... ไม่ชอบสายตาที่คนอื่นเห็นในสิ่งเดียวกับที่เขาเห็น

“สวยมากเลย!... โอ๊ย ทำไมหุ่นดีแบบนี้นะ!” เฟียสเอ่ยปากชมไม่ขาด ขณะที่เขาพาอัจฉราเข้าไปในฉาก รอยยิ้มและสายตาเป็นประกายด้วยความชื่นชม ขณะที่หญิงสาวเพียงแค่ยิ้มตอบเท่านั้น แม้จะถูกชมแต่ก็ยังรู้สึกเขินอยู่ลึก ๆ ชอบแต่งตัวก็จริง แต่ทุกครั้งก็แค่สวยอยู่แค่ในห้องนอน ไม่ได้กล้าใส่โชว์ใครขนาดนั้น... โดยเฉพาะชุดที่แทบจะเปิดเปลือยแบบนี้

หัวใจของอัจฉราเต้นไม่เป็นส่ำ ทว่าเมื่อเฟียสเดินออกจากฉากไป ปล่อยให้หล่อนยืนอยู่หลังกล้องคนเดียว ความรู้สึกว่างเปล่าทำให้อัจฉราสังเกตเห็นสายคู่หนึ่งที่มองมา ดวงตาคู่สวยของเธอบังเอิญปะทะกับสายตาของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ทำเอาหัวใจเต้นผิดจังหวะ พร้อมกับความรู้สึกเห่อร้อนขึ้นหน้าแทบจะทันที... นทีกำลังมองอยู่

ไม่ใช่แค่มอง... แต่จ้องมอง ไม่ใช่สายตาแบบที่อัจฉราปรารถนาเสียทีเดียว เขาแค่มองนิ่ง ๆ เท่านั้นแต่ก็เพียงพอที่จะเขย่าใจทั้งดวงของเธอแล้ว อัจฉรากัดริมฝีปากล่างเบา ๆ ด้วยความประหม่าปะปนกับความหวั่นไหวอย่างมาก

“คุณเนย เริ่มโพสต์ได้เลยนะครับ ครั้งนี้ลองเล่นกับผ้าดูได้นะ”

เสียงของตากล้องดังขึ้น ฉุดอัจฉราให้หวนคืนกลับมาสู่ความเป็นจริง หล่อนสะดุ้งเบา ๆ พร้อมกับคลี่ยิ้มออกมา พยายามเตือนตัวเองให้ใจเย็น ๆ เข้าไว้และทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด หายใจเข้าลึกเรียกขวัญ ก่อนที่จะเริ่มโพสต์ พร้อมกับเสียงชัตเตอร์ที่ดังตามมาในที่สุด

“ดีครับ... เออ เดี๋ยวคุณเนยนั่งลงนะ แบบสวยจัด ๆ เลย... ไม่ต้องกั๊กนะ”

มุมปากกระตุกยิ้ม สายตาของเขาไม่เคยละไปจากอัจฉราเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขากำลังสนุกกับปฏิกิริยาของหล่อนอย่างปฏิเสธไม่ลง สังเกตเห็นสายตาที่มองมาและก็รีบหลบไปอย่างรวดเร็วของหล่อน มองเห็นความประหม่าผ่านท่าทางที่เธอกัดริมฝีปาก ก่อนที่จะเปลี่ยนไปในพริบตาได้อย่างเป็นมืออาชีพ นทีรู้สึกชื่นชมในความสงบของเธอ

แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ยิ่งรู้สึกร้อนใจมากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเห็นเธอพยายามเล่นกับชุดที่สวมใส่ ยิ่งเห็นเธอพยายามวาดลวดลายให้เป็นไปตามคำสั่งและให้เขาถึงอารมณ์แค่ไหน เขาก็ยิ่งไม่สบอารมณ์มากขึ้นเท่านั้น ยิ่งเห็นสายตาของทีมงานก็ยิ่งเหมือนตอกย้ำ หัวใจของชายหนุ่มกำลังเต้นระส่ำ แววตาวาวโรจน์ รอยยิ้มเลือนหายไป แต่เขาก็ยังคงเก็บอารมณ์ได้ดีอย่างน่ากลัว

“คิดจะทำตัวต่ำต้อยกว่าที่เป็นอยู่หรือไง...” เสียงทุ้มพึมพำออกมากับตัวเอง ปลายเท้าข้างหนึ่งเริ่มกระดิกไปมา รู้สึกเหมือนตัวเองเริ่มจะนั่งไม่ติดมากขึ้นทุกที ๆ ทั้งที่ความเป็นจริงเขายังคงรักษาความสงบเอาไว้ได้อย่างเด็ดเดี่ยว

“ดีมาก! นั่นแหละครับ!” เสียงร้องเชียร์ดังขึ้นโดยไม่ได้นัดหมาย ชัตเตอร์กดรัว ๆ อย่างชำนาญ จับภาพหญิงสาวหน้ากล้องที่ทำให้ใครต่อใครเริ่มหวั่นไหวขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ

ในขณะเดียวกันเสียงนั้นก็เติมเต็มห้องที่เคยเงียบสงบก็ให้ควาทรู้สึกราวกับเจอเรื่องตื่นใจกัน ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ นัยน์ตาสีเข้มราวกับรัตติกาลกระตุกไหว กรามขบแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว สายตาของเขาตวัดมองไปยังหน้าจอที่พึ่งจะขึ้นภาพประมวลผลสดใหม่ทันที ชายหนุ่มทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาลุกขึ้นอย่างเงียบเชียบไปหยุดยืนอยู่ข้างหลังณดาวที่ยืนคุมงานอยู่

ตรงหน้าของทั้งคู่ปรากฏให้เห็นภาพของอัจฉราในท่วงท่าที่ดึงดูดอารมณ์ได้อย่างน่าใจหาย เรือนผมสีแดงคลอเคลียหัวไหล่ ดัดลอนเป็นคลื่นราวกับนางพรายน้ำ หรืออาจจะเทพีโรมัน... ไม่ว่าจะด้วยอะไรก็แล้วแต่ แค่ภาพนี้ถึงกับทำให้ผู้ชายอย่างนทีนั่งไม่ติดได้นั่นก็เพียงพอแล้ว มือทั้งสองข้างของเขาล้วงเข้าไปพักในกระเป๋ากางเกงอย่างสบาย ๆ ทว่าสายตาที่มองดวงตาคู่สวยของคนในภาพกลับเผยให้เห็นความรู้สึกที่หลากหลาย

เขาลืมตัวกลืนน้ำลาย เผลอเลียริมฝีปากหยักเบา ๆ ยอมรับเลยว่าอัจฉราสวย... สวยสะกดด้วยซ้ำ ภาพที่หญิงสาวผมแดงที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้น สวมชุดแบรนด์ดีไซเนอร์สไตล์กรีกเผยให้เห็นอกอิ่มบางส่วนและหน้าท้องแบบราบที่พอจะทำให้สติแตกได้ง่าย ๆ แขนทั้งสองข้างอยู่ด้านหน้า โน้มตัวลงมาเล็กน้อย กลีบปากอิ่มคลี่ยิ้มอย่างอ่อนละมุน แต่สายตานั้นกลับแฝงไปด้วยความลุ่มลึกที่เย้ายวนใจ

ทว่าก่อนที่ทุกอย่างจะเกินควบคุมไปมากกว่านี้ ความเงียบที่เข้ามาแทนที่เสียงชัตเตอร์ก็เรียกสติให้กลับคืนมาเสียก่อน นทีกระแอมเบา ๆ ก่อนที่เขาจะละสายตาจากภาพไปมองตัวคนจริง ๆ แทน การปรากฏตัวในระยะใกล้ ทำให้ทีมงานและน้องสาวของเขาคาดไม่ถึง แต่นทีหาได้สนใจไม่... วันนี้อัจฉราเธอสามารถเรียกร้องความสนใจไปจากเขาได้สำเร็จแล้ว

ดวงตาคู่สวยวูบไหว สบตาเข้ากับเจ้าของดวงตาคู่คมอีกครั้ง แต่บางอย่างในสายตาที่เขามองมาครั้งนี้ กลับทำให้รู้สึกเย็นวาบไปตามแนวกระดูกสันหลังแปลก ๆ ทว่าครั้งนี้แทนที่อัจฉราจะหลบตา หล่อนกลับทำไม่ได้ เมื่อมีสายตาอีกหลายคู่มองอยู่ เธอจึงทำได้เพียงแค่กวาดสายตามองไปยังคนอื่นแทนเนียน ๆ ทั้งที่หัวใจเต้นแรงจนแน่นอกไปหมด

ขณะเดียวกันนั้นคนเป็นน้องอย่างณดาวที่จับสังเกตได้ถึงบางอย่างก็พลันนึกสนุกขึ้นมา เธอชำเลืองหางตามองนที แต่เลือกที่จะไม่เล่นกับเขา ด้วยรู้ดีว่าพี่ชายมีนิสัยอย่างไร จึงเลือกเป้าหมายที่ไม่ว่าจะอย่างไรเธอก็ต้องยอมให้แน่ ๆ อย่างอัจฉราแทน

“ฉันชอบไวป์เธอจัง...” เสียงหวานดังขึ้น พร้อมกับร่างของณดาวที่ก้าวเข้ามาในฉาก ความสวยของหญิงสาวทั้งสองแทบกินกันไม่ลง อีกคนหนึ่งหวานฉ่ำ อีกคนให้กลิ่นอายที่ลุ่มลึกมากกว่า แต่นั่นก็แค่ภาพลักษณ์เมื่อเทียบกับสถานะที่แตกต่างแล้ว “...ลบภาพก้นครัวซะไม่เหลือเลย”

ณดาวเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า จงใจยืนค้ำหัวชัดเจน ทำให้อัจฉราต้องเงยหน้ามองอย่างเสียไม่ได้ คำพูดของเธอทำให้คนที่ยังนั่งอยู่รู้สึกเหมือนถูกตบต่อหน้าคนนับสิบอีกแล้ว มือของอัจฉราสั่นระริก สัญญาณเล็กน้อยที่เผยให้เห็นถึงอารมณ์ที่พยายามจะกดกลั้นไว้ กลีบปากอิ่มขยับเหมือนจะพูดอะไร แต่แล้วก็ตัดสินใจที่จะไม่ตอบโต้

“ขอบคุณนะคะ... เนยพยายามเต็มที่ อยากให้ออกมาดีที่สุด” อัจฉราตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน ทั้งที่เหมือนมีไฟสุมอก หัวใจเต้นระรัวจนรู้สึกไม่ดีไปทั่วทั้งกาย พยายามหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนในที่สุด ทว่าลมหายใจก็พลันสะดุดทันทีเมื่อลุกขึ้นยืนได้ หญิงสาวนิ่งงันไปจนณดาวที่อยู่ใกล้ที่สุดสังเกตเห็นได้ รอยยิ้มกวนประสาทค่อย ๆ หายไปเมื่อสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ

“เนย!” แต่ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ ดวงตาคู่กลมเบิกกว้างทันที เมื่อร่างของอัจฉราที่พับลงไปอีกครั้งด้วยเสียงดัง ‘ตุ้บ’ ทำให้ทีมงานที่อยู่ในสถานการณ์แตกตื่นกับเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดนี้... รวมถึงนทีด้วยเช่นกัน

ดวงตาคู่คมเบิกกว้าง ก่อนจะหรี่ลงอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่รอช้า เขารีบปรี่เข้าไปในจังหวะที่ทีมงานคนหนึ่งกำลังเอายาดมไปจ่อจมูกของอัจฉรา ร่างสูงใหญ่เดินผ่านหน้าน้องสาวของเขาที่ยืนนิ่งทำตัวไม่ถูกลงไปคุกเข่าข้าง ๆ ร่างที่นอนนิ่งอยู่บนพื้นทันที ชุดของเธอเปิดเผยเกินไปจนนทีต้องถอดสูทตัวนอกออกไปคลุมทับร่างของอัจฉราเอาไว้

“พี่ที... ณะไม่รู้ว่าเนยป่วย” ณดาวพูดเสียงสั่น ขณะที่สายตายังไม่ละไปจากร่างบางของอัจฉรา และพี่ชายราวกับกลัวว่าจะถูกตำหนิ แต่วินาทีนั้นนทีไม่มีเวลาจะมาตำหนิใครอีกแล้ว

“ค่อยว่ากัน...” นทีว่าพลางยื่นมือไปอังหน้าผากมน จนทีมงานที่เอายาดมมาให้ต้องหลบไปเอง เขาไม่สนใจสายตาใครทั้งนั้นในตอนนี้ มือหนาแทบจะชักกลับไม่ทันราวกับถูกน้ำร้อนลวก... อัจฉราตัวร้อนอย่างกับไฟ

“เดี๋ยวพี่พาเนยไปโรงพยาบาลเอง...” นทีพูดโดยไม่หันไปมองน้องสาว จบประโยคเขาไม่รอช้า รีบอุ้มร่างร้อนจัดที่ยังไม่รู้สึกตัวขึ้นมาในท่าเจ้าสาวได้อย่างง่ายดาย เขาหันไปมองณดาวที่มีสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก รู้ว่าเธอก็คงตกใจไม่แพ้กัน เขาเลือกที่จะไม่ซ้ำเติม แต่กลับพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นแต่แฝงไปด้วยความเด็ดขาดแทนเพื่อเรียกสติอีกฝ่าย “ณะอยู่จัดการทางนี้... เอาให้อยู่แล้วเดี๋ยวค่อยตามพี่ไปนะ คนเก่ง”

พูดจบนทีก็อุ้มร่างของอัจฉราออกไปจากสตูดิโอทันที ท่ามกลางสายตาที่มองมาด้วยความตกใจระคนชื่นชม แต่ชายหนุ่มไม่มีเวลามาสนใจ เขาเพียงแค่พาอัจฉราเดินลงบันไดไปเงียบ ๆ เร็วแต่มั่นคงจนออกจากตึกไปถึงรถยนต์คันหรูที่จอดรออยู่ เขาใช้มือหนึ่งเปิดประตู ก่อนจะวางร่างของอัจฉราลงบนเบาะอย่างแผ่วเบา แล้วรีบอ้อมไปฝั่งคนขับและสตาร์ทขับออกไปทันทีด้วยความชำนาญ

คิ้วหนาขมวดเล็กน้อยอย่างไม่สบอารมณ์ ระหว่างนั้นอดไม่ได้ที่จะชำเลืองหางตามองคนข้าง ๆ เป็นระยะ อดไม่ได้ที่จะนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เขาไปเจอเธอยืนตากฝนอยู่ข้างถนนท่ามกลางพายุ... เขารู้ด้วยซ้ำว่าคืนนั้นเธอร้องไห้

“หาแต่เรื่องใส่ตัว... อยากตายจริง ๆ หรือไงกัน”