Beni bırakıp gittiğinde ruhum cayır cayır yandı ve külleri içime bulaştı. Küllerim kalbimde , isleri ruhumda duruyordu.
Küllerim yeniden doğuyor ruhumu bir türlü rahat bırakmıyor yangınını daima tekrar ve tekrar hissettiriyor varlığını unutturmuyordu.
Kalbim canhıraş çığlıklar atıyor bir bilinmeze sürüklüyordu beni.
Ben onun gözlerinde tutsak kalmıştım. Gözlerinin mahzeni benim yuvam , benim kalbimdi.
O mahzenin kapısı açılırsa dönüşü olmazdı.
O mahzen bana aralıktı.
O aralık benim geri dönüşümdü.
Onsuz ruhum infazın eşiğinde , kalbim ise intiharın bitişindeydi. Kalbim onsuz öleceği günü bekliyor , ruhum kaybolacağı günü.
Onunla infaz da yoktu intihar da. O varsa kalp çarpıntısı vardı , o varsa aşk vardı.
Hayatta bazen müphem anlar vardır. Ben onunla başlarken bu yola herşey m
