Penceremden vuran güneş ışıklarıyla gözlerimi açtım. Elimle başımı tuttum. Başımın içinde bir orkestra var gibiydi. Saate baktığımda öğleni geçtiğini gördüm.
Yavaşça yatağımdan kalktım ve banyoya gittim. Aynadan yüzüme baktığımda yüzümün ne kadar dağılmış olduğunu gördüm. Hızla yüzüme su vurdum.
Dün yaşananların hepsi hafızam da sapasağlam bir şekilde duruyordu. Poyraza dediklerim yüzümü buruşturmama neden oldu. Oldukça fazla utanıyordum.
Telefonum çaldığında banyodan hızla çıkıp odama girdim. Cemre abla arıyordu. Poyrazın ablası. Derinin annesi.
"Efendim Cemre abla." dediğimde Cemre abla gülerek konuştu. Sesi oldukça tatlı geliyordu.
"Cennet evde yalnız kaldım. Annemler pazar varmış oraya gitti. Poyraz da derinle ilgileniyor. Gelsene buraya kahve içeriz." dediğinde soluklarımın dü
