Hayat bazen bizlere acımasız davranabiliyordu. Ya en sevdiklerimizden vururdu bizi , ya da en korktuğumuz şeyden.
Hayat bana acımamış iki türlü de bitirmişti.
Hem kalbimden vurmuştu hem de en korktuğumdan.
İki farklı yoldu belki ama ikisi de aynı yola çıkıyordu.
Benim yolumun başlangıcı Poyrazsa , Bitişi de Poyrazdı.
Öylece yere bakıyordum. Yerde ki cam kırıkları beni yansıtıyordu sanki.
Babamın "Neler oluyor." dediğini duyduğumda gözlerim cam kırıklarından ayrıldı.
Abim camın oraya gitti ve dışarıya göz gezdirdi.
"Kimse yok ?" dediğinde gergin olan herkes bu konunun üstünde duracak gibi değildi.
Kalbimin atış hızı dizlerimi titretiyordu.
Gözlerim Poyraza baktığında kalbim sadece hızlı atmadı , öyle bir yaktı ki canımı alevinde kavruldum.
Yanına gitmek yaralarından öperek iy
