PROLOGUE
707 Words
PROLOGUE
"Tugsss"
"Tugsss"
"Tugsss"
"Tugsss"
"Tugsss"
Sounds 'yan.
"Hey bro, one more shot, you want?" bungad na tanong sa akin ni Jhon nang makabalik na siya sa puwesto namin pagkatapos niya kumuha ng isa pang bucket ng inumin namin.
"Tama na, I'll be go home now."
"Ha?!" lumipat pa siya ng puwesto na malapit sa akin.
"I said... uuwi na ako!" pasigaw na pag-uulit kong tugon dahil mukha yatang hindi niya naintindihan ang na una kong sagot dahil sa lakas ng sounds dito sa bar.
"Ano ba 'yan! mamaya ka na umuwi masyado pang maaga," saad niya at mukhang lasing na rin siya dahil sa tono ng kaniyang pananalita.
Dahil sa sinabi niya ay na pang sang- ayon niya akong manatili pa roon ng ilan pang oras.
Nagulat na lang ako ng maramdaman kong may kamay na humihimas sa braso ko, at kaya naman tiningnan ko kung sino ito — at as usual, chic na naman.
"Do you want to feel some pleasure, baby?" mapang-akit na tanong niya sa akin, kaya't naman nabuhayan ako sa sinabi niya at sumama na ako sa kaniya.
----------
Na gising na lang ako ng may katabi na akong babae kaya naman mabilis akong bumangon at nagbihis para umalis na.
"Ring"
"Ring"
"Hello Mr. Levi, na saan ka na naman ba?! konting oras na lang at late ka na naman dito sa meeting!" bungad na sigaw ni Ms. Maze nang sagutin ko ang tawag niya.
Maze Dela Fuente, siya ang secretary nila mom and dad. Ilan taon na rin sa amin siya nagtratrabaho at siya rin ang nag-aasikaso sa 'kin at sa mga business namin, habang nasa malayo ang parents ko.
Kaya naman gano'n na siya kung magalit at sanay na naman ako sa mga ganitong scenes.
"I'm on my way, malapit na," mabilis na sagot ko at pinatay ko na agad ang tawag niya.
Inayos ko ang aking upo at hinawakan ko ng mahigpit ang manubela sabay na pinaandar ko pa ito ng mas mabilis pa.
By the way, I am Leonardo Levian Marchetti ang susunod sa yapak ng aking parents — kahit na ayaw ko, dahil hindi ko gusto ang business, dahil para sa akin isang problema lang mundo ng business... at ayaw kong ma-stress tungkol sa bagay na 'yon.
Dahil ayaw ko nga sa business ay doctor ang kinuha ko, yes I'm a Doctor — a Pediatrician. Pero kahit ayaw kong maging businessman ay kailangan ko pa rin sumunod sa mga pinapagawa ng parents ko, dahil kayang-kaya nilang kuhanin at putulin ang aking mga kotse, credit card at kung ano-ano pa man na tumutulong sa akin upang mapadali at mapagaan ang buhay ko.
Pero kahit na gano'n ay nakailang suway at maraming beses na rin akong sumusuway dahil doon. Countless times na ring pumalpak at na-declined ang aming mga business proposal sa mga kapwang business persons — at 'yon 'yong isa pa sa pinakarason na kung bakit nagkakaroon kami ng family problems.
At isa pa, hindi rin naman puweding 'yong mga gusto lang nila ang palaging nasusunod. May mga gusto rin naman akong gawin sa buhay na malayo sa business world nila.
Gusto kong mabuhay ng hindi ko na kailangan pang problemahin 'yong mga shares, meetings, stockholders, companies or kung ano pa man na may kaugnay sa business.
Business management ang pinapakuha nilang course sa akin pero ayaw ko namang makulong na lang ng basta-basta sa mga bagay na hindi ako sigurado at hindi ko gusto, kaya naman sinuway ko rin iyon — puwedi niyo na akong tawagin na pasaway or kung ano pa man pero alam kong hindi ko pagsisisihan ang pagsuyaw ko tungkol sa course na pinapakuha nila sa akin. Doctor ang kinuha ko at iyon ang gusto ko.
Pero aaminin ko na minsan napapaisip na lang din ako kung doctor ba talaga ang gusto ko o kinuha ko lang ito para takasan ang mga dapat na ipagawa sa akin ng parents ko.
Anyways hindi ko na iyon problema dahil nandito na eh, ito na 'yong mga dapat kong harapin sa mga nakaraan na desisyon ko.
Ang gusto ko lang naman ay sumaya at maging malaya — gusto ko lang naman makuha ang freedom ko.
——————————
AKOSI T.S.
- Writer
