DYNE ♡ CAKE
เช้าของวันใหม่ มีอะไรรอเราไปใช้ชีวิตเสมอ
ฉันกับดายน์ก็ต้องไปเรียนตามปกติ เราคุยกัน นอนกอดกัน ทั้งคืน...
จากที่ดายน์เล่า
ผู้หญิงคนนั้น ไม่ได้ใสซื่อจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร แต่เธอก็เข้าหาดายน์ด้วยจุดประสงค์บางอย่างที่ดายน์เองก็ยังไม่ทราบว่าคือเรื่องไหน
แล้วผลลัพธ์ก็คือเธอจำต้องหายไป แบบที่ดายน์เองก็ไม่ได้เป็นคนลงมือทำ
“อย่าโกหกฉันนะ เข้าใจไหม”
ฉันพูดคำ ๆ นี้เป็นรอบที่สิบได้ พูดมาตั้งแต่เมื่อคืน ส่วนเขาก็ดูตีมึนกับสิ่งที่ฉันเน้นย้ำ
“ขอหอมแก้มหน่อย ทำหน้าบึ้งอยู่ได้”
ฟอด!
อืม... เราคุยกันเรื่องไหนแน่
“หน้าด้าน”
ฉันดันหน้าผากเขา ที่ตั้งหน้าตั้งตาเอามาชิดใบหน้า จนแทบถลาถอยไปทางด้านหลัง
“ด้านไหนก็หล่อ รู้... ”
ความหลงตัวเองที่ฉันไม่เคยพบพาน กับการคลี่ยิ้มแบบที่ฉันไม่สามารถคาดเดาอารมณ์เขาได้
สุขใจที่ได้ก่อกวน หรือ สุขใจที่ยียวนฉันสำเร็จ
แต่โดยรวมฉันก็รู้สึกดีไม่น้อ
