4P ยัยเนิร์ดโดนนักบาสรุมซ้อมอย่างหนัก PWP

Chapter : 1 ณ โรงซ้อมบาสเกตบอลขนาดใหญ่ของมหาวิทยาลัย เวลา 17:00 น. บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัด แสงอาทิตย์ค่อย ๆ ลับขอบฟ้าไอเย็นของยามเย็นในฤดูหนาวประสานกับกลิ่นเหงื่อจาง ๆ ที่ลอยอบอวลในอากาศ ทำให้พื้นที่ในโดมแห่งนี้เหมือนมีพลังงานบางอย่างที่อัดแน่นอยู่ในทุกอณู มิลิน หรือ มิล สาวเนิร์ดร่างเล็ก ในแว่นตากลม ส่วนสูง 164 เซนติเมตร ในชุดนักศึกษาสะอาดเรียบง่ายกำลังยืนอยู่กลางสนาม เธอถือผ้าเช็ดหน้าสีขาวไว้ในมือ และใช้มันซับเหงื่อให้ไรอัน หนุ่มแว่นสุดหล่อ ผิวขาวผ่องร่างสูงใหญ่ราว 196 เซนติเมตรที่ยืนยิ้มอบอุ่นให้เธอ รอยยิ้มนั้นคล้ายจะมีอะไรบางอย่างแฝงอยู่ ทั้งอ่อนโยนแต่ก็มีความลึกซึ้งจนมิลินต้องหลบสายตา เธอพูดกลั้วหัวเราะเบา ๆ เพื่อกลบเกลื่อนความประหม่าในใจ “พวกมึงจะต้องให้กูดูแลไปจนถึงเมื่อไหร่เนี่ย...กูไม่ใช่แม่พวกมึงนะ...” เสียงของเธอแม้จะฟังดูเหมือนบ่น แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับแฝงด้วยความเอ็นดูอย่างปิดไม่มิด “เช็ดหน้าให้ผมด้วยสิครับ...นี่จะปล่อยให้ไอ้อั้นได้รับการดูแลคนเดียวเลยเหรอ?” เซน หนุ่มนักกีฬาผิวขาวเนียนคล้ำแดดเล็กน้อย ผมสีน้ำตาล ดูเป็นหนุ่มเซอร์ ร่างสูงใหญ่เกือบ 192 เซนติเมตรเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ในมุมปาก “ใช่ ๆ มานี่แล้วมาเช็ดเหงื่อให้กูตรงนี้หน่อยสิคนสวย” เสียงอเล็กซ์ หนุ่มลูกครึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลกล่าวเสริม เขามีส่วนสูงราว 193 เซนติเมตร ผมบลอนด์ ตาสีฟ้า ผิวสีขาวอมชมพู จู่ ๆ ก็เขาถกชายเสื้อกล้ามขึ้น เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องแน่นกระชับที่พราวไปด้วยเหงื่อหยดเล็ก ๆ ซิกแพคที่สมบูรณ์แบบนั้นดึงดูดสายตาของมิลินโดยไม่ตั้งใจ ความร้อนในร่างกายของเธอเหมือนจะเพิ่มขึ้นอีกระดับ เธอเม้มปากแน่นก่อนพูดสวนกลับไป “อย่ามาอ่อยกูนะ...กูไม่หลงพวกมึงง่าย ๆ หรอก นี่ถ้าพวกมึงไม่ให้ค่าจ้างกูในฐานะผู้จัดการทีมนะ กูไม่มาอยู่ตรงนี้หรอก...” คำพูดของมิลินเหมือนจะเป็นการตอกกลับ แต่สีแดงระเรื่อที่แก้มของเธอกลับไม่ช่วยยืนยันว่าเธอไม่ได้หวั่นไหวเลย “ไม่ใช่ว่ามิลอยู่เพราะหลงเสน่ห์พวกเราหรอกเหรอ?” ไรอันเอ่ยแซว น้ำเสียงนุ่มนวลของเขาทำให้หัวใจของมิลินเหมือนจะเต้นแรงกว่าเดิม เธอก้มหน้าหลบสายตา แต่กลับพยายามรักษาความมั่นใจไว้ “ผู้ชายก็ชอบอยู่ในที่ที่มีผู้หญิงสวย ๆ แล้วทำไมคนอย่างกูถึงจะอยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่ออย่างพวกมึงไม่ได้ล่ะ...” คำพูดของเธอทำเอาเซนหัวเราะเสียงดัง “เอาวะ...อาเจ๊ของพวกเรากำลังสร้างฮาเร็ม...ฮ่าฮ่าฮ่า” “เห็นเนิร์ด ๆ อย่างงี้ แต่ก็ใช่ว่าจะไร้เดียงสานะเว้ย...” อเล็กซ์แซวต่อพร้อมขยิบตาให้มิลิน มิลินหัวเราะเบา ๆ แล้วเอ่ยกลับไป “ถ้าสนใจก็มาเป็นแฟนของกูได้นะ...ไม่ใช่แค่คนใดคนหนึ่ง แต่ทั้งหมดเลย...” คำพูดที่เหมือนล้อเล่นนั้น ทำให้บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปเล็กน้อย สามหนุ่มที่เคยแค่แซวเล่น ๆ ต่างมองหน้ากันด้วยแววตาที่บ่งบอกว่าพวกเขาไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องล้อเล่นอีกต่อไป บรรยากาศในโรงซ้อมบาส โดมใหญ่ที่ล้อมรอบด้วยอัฒจันทร์เงียบสงัด มีเพียงเสียงลมหายใจและเสียงหัวเราะเบา ๆ ของกลุ่มเพื่อนสนิททั้งสี่คน ไอเหงื่อที่ไหลรินลงมาตามผิวกายของหนุ่ม ๆ ผสมกับกลิ่นของสนามบาสที่เพิ่งใช้งานเสร็จใหม่ ๆ ทำให้มิลินรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ลอยอบอวล แม้ปกติเธอจะเป็นสาวขี้อายที่ไม่ค่อยพูด แต่เมื่ออยู่กับพวกเขา สามหนุ่มที่เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่มัธยมปลาย เธอกลับรู้สึกเหมือนตัวเองกล้าแสดงออกและมีความมั่นใจขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสี่เต็มไปด้วยมิตรภาพ แต่ก็มีความหวั่นไหวแปลก ๆ ที่มิลินเริ่มจะปฏิเสธไม่ได้ เธอรู้ดีว่าพวกเขาทั้งสามเป็นหนุ่มที่ใคร ๆ ก็หมายปอง แต่เหตุใดกันที่ทุกครั้งพวกเขากลับมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้งจนเธอไม่กล้าสบตา ไรอันที่สุขุม อเล็กซ์ที่อบอุ่นขี้เล่น และเซนที่มีพลังชีวิตเหลือล้น ทุกคนต่างก็มีเสน่ห์เฉพาะตัวที่ทำให้หัวใจของมิลินเหมือนจะหลุดจังหวะ ในความเงียบสงบของเวลายามเย็นใกล้ค่ำ มิลินไม่รู้ตัวเลยว่า สายตาทั้งสามคู่ที่มองเธออยู่นั้นเริ่มเปลี่ยนไปจากความเป็นเพื่อนสนิทที่เคยมีมา และเธอเอง...ก็กำลังหวั่นไหวในใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เสียงในโดมเงียบลงในชั่วพริบตา มีเพียงคำพูดของไรอันที่สะท้อนก้องในความคิดของมิลิน ร่างสูงของเขาขยับเข้ามาใกล้ ก่อนที่มือแข็งแรงจะโอบเอวบางของเธอและอุ้มขึ้นอย่างง่ายดาย ราวกับเธอเป็นเพียงขนนกที่ลอยอยู่กลางอากาศ “มิล...เอาจริง...พวกกูรักมึงนะ...” น้ำเสียงของไรอันไม่ได้เร่งเร้า แต่กลับหนักแน่นและจริงจัง ทว่ามันก็แฝงไว้ด้วยความร้อนแรง มิลินตัวแข็งทื่อในตอนแรก หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก ดวงตาคู่สวยมองไรอันอย่างตกตะลึงและขวยเขินในเวลาเดียวกัน “ไอ้อั้น มึงจะทำอะไรน่ะ...?” เสียงของเธอสั่นไหว แม้คำพูดจะฟังดูเหมือนปฏิเสธ แต่ร่างกายของเธอกลับปล่อยให้เขาอุ้มในท่าเจ้าหญิงโดยไม่ขัดขืน อเล็กซ์ที่ยืนมองอยู่ไม่ห่างพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่แฝงด้วยความหมายลึกซึ้ง “พวกกูก็แค่จะทำในสิ่งที่มึงต้องการไง...มิล...” คำพูดของอเล็กซ์เหมือนสายฟ้าที่ฟาดลงมากลางใจของมิลิน เธอขมวดคิ้วด้วยความสับสน “หมายความว่าไง...?” คำถามหลุดออกมาจากริมฝีปากของเธอเบา ๆ แต่หัวใจกลับร้อนรุ่มไปด้วยความกังวลและตื่นเต้น เซนเดินเข้ามาใกล้ ร่างสูงใหญ่ของเขาทำให้มิลินรู้สึกเหมือนถูกกดดันโดยไม่ต้องใช้คำพูดใด ๆ ก่อนที่เขาจะยิ้มเล็ก ๆ พร้อมเอ่ยคำที่ทำให้มิลินแทบอยากจะกลืนหายไปจากตรงนั้น “ก็ที่มึงครางชื่อพวกกูในแอคลับของมึงไง...พูดออกมาหมดแล้วนี่...ทั้งอยากอมให้ไรอัน อยากขย่มให้อเล็กซ์ และอยากที่จะโดนกูเย็ด...คงจะอัดอั้นน่าดูเลยสิท่าถึงได้ระบายออกไปทางนั้นแทนที่จะใช้พวกกูเป็นที่ระบาย...” ทุกคำพูดของเซนเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงลงไปในความอายของมิลิน แก้มของเธอแดงก่ำ หูร้อนผ่าวจนแทบจะลุกเป็นไฟ ความอับอายที่พุ่งทะยานขึ้นสูงทำให้เธอหลบสายตา แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าความตื่นเต้นแปลก ๆ กำลังแล่นพล่านไปทั่วร่างกาย “มึง...พวกมึงรู้ได้ยังไง...?” เสียงของเธอเบาเหมือนกระซิบ “ไม่บอกหรอก...แต่มึงจะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่มึงคิดเกี่ยวกับพวกกู..” อเล็กซ์กล่าวด้วยน้ำเสียงติดขี้เล่น แต่สายตาที่จ้องมองเธอกลับเต็มไปด้วยความแน่วแน่ To be continued...