Yaşadığı şokun, hissettiği karmaşanın sözcüklerle ifadesi mümkün değildi genç kız için. Hisleri öylesine birbirine girmişti ki başı dönüyordu. Ateş çıldırmış olmalıydı. Ona inandığı için kendisi de çıldırmıştı besbelli. Nasıl bu kadar gerçekçi görünmeyi başarmıştı? Bir insanın yüzünü görmediği, sesini dahi duymadığı hatta yokluğunda onu bekleyip beklemeyeceği bile belli olmayan birini severek ömrünü geçirmesi mümkün müydü?
Bu saçma sapan bir karmaşa gibi görünüyordu gözüne. Birkaç ay sonra ortaya çıksaydı ne yapacaktı peki? O çok büyük aşkının ne önemi kalacaktı? Ateş bunların farkında değil miydi?
Derin bir nefes aldı, başındaki şapkayı çıkarıp elinde sallamaya başladı. Gözleri hâlâ Ateş’in arkasında bıraktığı izlerdeydi. Öylesine yakmıştı ki etrafını, küllerinin yoğunluğu gözlerini bu
