บ่วง(รัก)ต้องห้าม

ครอบครัวอบอุ่น....

น้ำฝนเบื่อมากถึงมากที่สุดเพราะในทุกๆวันเธอก็จะเห็นสองพี่น้องนี้มาที่บ้านพักครูของเธอทุกวันๆ และวันนี้.. วันศุกร์ตอนเย็นแล้วสองพี่สองก็มานั่งหน้าสลอนทำเสียงเล็กเสียงน้อยกับน้องน้ำนน....

" แม่เขามากันตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย.. แล้วแม่เก็บของของน้ำนนทำไมจ๊ะ..." เธอไม่เข้าใจเลยว่าแม่ของเธอเก็บเสื้อผ้าของน้ำนนทำไม? จะไปไหนกัน...

" คุณเขาจะพาน้ำนนไปเที่ยวทะเลน่ะแม่อนุญาตแล้ว เขาก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไร.. เขาบอกว่าไปวันพรุ่งนี้เช้าแล้วจะกลับวันอาทติย์ช่วงบ่ายๆน่ะ..." อุไรที่สังเกตุชายทั้งสองคนมาสักระยะแล้วเธอก็คิดว่าพวกเขาทั้งสองก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนักแต่เรื่องของน้ำนิ่งนั้น.. เธอเองก็ยังไม่ได้รับคำตอบที่แน่ชัดถึงสาเหตุ.. แต่ทุกครั้งที่เธอสังเกตุแววตาของพ่อน้ำนนมันทำให้เธอเห็นว่าเขารู้สึกยินดีและเสียใจไปพร้อมๆกัน.. ส่วนคนเป็นลุงนั้นมักจะมีปัญหากับน้ำฝนแค่คนเดียว.. ก็ไม่แปลกใจเลยนะสำหรับเธอที่ลุงของน้ำนนจะมีปัญหากับน้ำฝน เพราะน้ำฝนมันไม่ยอมคนยังไงล่ะ ถ้ามันได้เกลียดมันคือจะไม่ขอญาติดีด้วย..

" แต่ว่าแม่... หนูยังไม่ได้อนุญาตพวกนั้นเลยนะ.. แล้วจะไปกันยังไงแม่ไปไหม แล้วทำไมไม่มีใครถามหนูก่อนเลย..." น้ำฝนถึงกับอารมณ์เสียขึ้นมาทันที.. ตอนนี้ทุกคนเห็นเธอเป็นตัวอะไรกัน คิดจะทำอะไรก็ทำงั้นเหรอไม่คิดจะตามความเห็นของเธอกันบ้างเลยเหรอ?...

" แม่อยู่บ้านจะทำน้ำพริกมีคนส่งมา ส่วนฝนก็ไปกับน้ำนนไง พ่อน้ำนนเขาจัดการทุกอย่างให้แล้ว เขาอยากให้น้ำนนได้ไปเที่ยวทะเลและให้ฝนไปกับลูกด้วย.." เฮ้อ.. ตายๆนี้ขนาดยังไม่ได้ออกไปทะเลกันเลยนะ.. เธอคิดว่าน่าจะมีการฟาดฟันระหว่างลุงน้องน้ำนนกับน้ำฝนแน่ๆ.. เพราะสองคนนี้ต่างก็ไม่มีใครยอมใครเลย.. ปวดหัวๆนี่ถ้าได้แต่งงานกันคู่แบบนี้และมีลูกดกแน่นอน...

" เรื่องนั้นก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วล่ะแม่.. จะมาเอาน้ำนนไปคนเดียวไม่ได้คนพวกนั้นไม่มีสิทธิ์..." ไม่มีทางหรอกเธอจะเป็นคนขัดขวางสองคนนั้นเองและจะขัดขวางทุกเรื่องด้วย...

" แต่จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ถูกนะฝน.. เพราะยังไงคุณเจตก็คือพ่อแท้ๆของน้ำนน.. ถ้าวันไหนเขาฟ้องร้องขอเอาลูกไปเลี้ยงดูขึ้นมา... เราจะลำบากนะฝน..."

" ไม่มีทาง.. คนพวกนั้นทำไม่ได้หรอก.. เมียตัวเองก็มีทะเบียนสมรสก็จดแล้ว.. พวกมันทำไม่ได้หรอกหนูไม่มีทางยอมแน่นอน.. ถึงจะต้องขูดเลือดขูดเนื้อหาเงินเอามาจ้างทนายหนูก็จะทำ..."

อุไรมองสีหน้าและแววตาของลูกสาวคนโตของเธอแล้ว.. มันก็ทำให้เธอนึกในสิ่งที่เธอคิดว่าเธอทำผิดมาตลอดนั่นก็คือการให้น้ำฝนไปอยู่กับตากับยาย.. ตากับยายเป็นสายพร้อมบวก ถึงแม้ว่าบ้านจะไม่ไกลกันมากแต่มันก็ทำให้การเลี้ยงลูกของเธอทั้งสองคนมันต่างกันมาก ทั้งสอคนเรียนโรงเรียนเดียวกันก็จริง แต่ว่าเมื่อถึงเวลาเย็นน้ำฝนก็จะไปนอนบ้านตากับยายที่ไม่ห่างจากบ้านเธอนัก และพวกเขาก็น่าจะสอนให้น้ำฝนเป็นคนที่ช่างคิดช่างทำ และกล้าชนเหมือนอย่างที่เธอเห็น.. บอกตามตรงเธอกลัวนะ กลัวว่าถ้าน้ำฝนคิดทำเรื่องอะไรๆไม่ดีขึ้นมา.. แล้วเรื่องพวกนั้นมันจะย้อนกลับมาหาน้ำฝนและทำให้น้ำฝนเจ็บเสียเอง...

~~~

เกาะล้าน.....

" น้ำนนชอบไหมครับ.. หนิ้ง.. ลูกตื่นเต้นมากเลยหนิ้งดูสิ...." เจตที่อุ้มน้องน้ำนนเอาไว้ในอ้อมกอดของเขาอย่างแนบแน่น.. เขารักน้องน้ำนนมากและเขาสัญญาว่าเขาจะต้องทำทุกอย่างให้หนิ้งกลับมารักเขาให้ได้เหมือนเดิม.. ขอเวลาหน่อยก็แล้วกัน เขาจะต้องจีบแม่ของลูกให้ติด.. อ้าว.. แล้วนั่นหนิ้งเป็นอะไรไป...

" นี่!! อย่ามาตายบนเรือนะ.. บ้านนอกแค่นั่งเรือข้ามฟากก็ยังจะเมาเรืออีก... ตายๆเธอใช้ชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้ยังไงกัน...." รันถึงกับส่ายหัวให้กับแม่ของน้ำนน ทันที..เขาล่ะไม่เข้าใจเลยว่าจะต้องโตมาแบบไหนถึงเมาเรือและอ้วกแทบตายแบบนี้ได้....

" บ้านนอกก็ไม่ได้ไปนั่งอยู่บนหัวคุณ เรื่องเมาเรือมันสามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนมันไม่เกี่ยวหรอกว่าจะบ้านนอกหรือในเมือง.. เสร่อ.. ตัวโตอย่างกับเปรตยังไม่มีสมองคิดอีก... โง่..." ไอ้บ้าเอ้ย.. คนมันเมาเรือมันไม่ได้กำกัดว่าจะต้องบ้านนอกไหม มันสามารถเกิดได้กับทุกคน.. ไอ้ผี...

" นี่เธอ!!" รันถึงกับโมโหผู้หญิงน่าเกลียดคนนี้ทันที.. ผู้หญิงบ้าอะไรวะแม่ง.. เถียงคำไม่ตกฟาก.. คนแบบนี้เหรอที่ไอ้เจตมันรัก.. รักกับผีจะดีกว่าให้เขาไปรักผู้หญิงแบบนี้ให้ตายเถอะวะ....

" พี่รันครับ.. เบาหน่อยสิน้ำนนตกใจ.. หนิ้ง.. ไหวไหมมียาแก้เมารถเมาเรือมารึเปล่า... " เจตรู้สึกเป็นห่วงหนิ้งเป็นอย่างมากเขาไม่รู้มาก่อนว่าหนิ้งจะเมาเรือถ้าเขารู้มาก่อนเขาจะไม่พานั่งเรือข้ามฟากแน่..

" อือๆ กินแล้วๆพึ่งกินน่ะ.. เดี๋ยวก็ดีขึ้นว่าแต่อีกนานไหมกว่าจะถึง..." โชคดีน่ะที่เธอเตรียมยาแก้เมารถเมาเรือมาไว้ล่วงหน้า... ไม่ว่ารถหรือเรือเธอก็เมาทั้งนั้นแหละ คนมันไม่ชอบนี่หว่า...

" อีกไม่นาน..หนิ้งนั่งเอนหลังตรงมุมนั้นก็ได้..ถ้าถึงแล้วเดี๋ยวเจตจะปลุกเอง..." เจตรู้สึกเป็นห่วงหนิ้งมากเพราะใบหน้าที่ซีดเซียวของหนิ้งมันทำให้เขาไม่รู้จะห่วงใครดีก่อนระว่าแม่กับลูก.. แต่ก็ถือว่าน้ำนนเก่งใช้ได้นะเพราะไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยที่นั่งเรือเร็วข้ามฟาก... เก่งจังลูกพ่อ

เมื่อมาถึงจุดหมายทุกคนก็แยกย้ายกันเข้าไปในห้องพักของตัวเอง เจตเลือกบ้านพักหลังใหญ่ที่มีความเป็นส่วนตัวมากอยู่เหมือนกันเขาต้องการความเป็นส่วนตัวให้ครอบครัว และเขาก็เลือกห้องใหญ่ให้หนิ้งกับน้ำนนได้อยู่ด้วยกัน.. ใจจริงเขาก็อยากจะขอไปนอนกับหนิ้งนะ.. แต่ดูสีหนาและแววตาของหนิ้งแล้ว... รอก่อนก็ได้ครับ...

" นี่ไอ้เจต.. ฉันถามแกจริงๆว่าแกไปชอบผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไงว่ะ... " รันไม่เข้าใจจริงๆผู้หญิงบ้าอะไรไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยสักนิด..

" เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้นะครับคงจะมาเริ่มเป็นหลังจากที่ผม... ถ้าคนที่เป็นคนเปลี่ยนหนิ้งให้เป็นคนเย็นชาได้แบบนี้.. มันก็คงจะเป็นที่ผม ผมผิดเอง..." เจตถอนหายใจออกมาเบาๆ...

" ถ้าจะผิดมันก็คือฉันที่ผิด ฉันคือคนที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้.. เอาเป็นว่าฉันยินดีที่จะรับน้องน้ำนนเป็นหลานของฉันเต็มตัวแต่แม่ของน้ำนน... ไม่ผ่านว่ะ... ไม่ไหวๆมีหวังถ้าได้เข้ามาอยู่ด้วยกัน ถ้าเฉยๆแต่ไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นรึเปล่านะ ถ้าเกิดว่า.. ได้มาอยูกับพวกเราจริงๆ..ฉันคงจะต้องพาตัวเองไปอยู่ที่อื่นแทนเพราะฉันน่าจะทนไม่ไหวและประสาทน่าจะกินฉันตายก่อน.. ไม่เอาหรอก..." แค่คิดรันก็ขนลุกแล้ว.. ถ้าเกิดว่าน้องชายเขาตกลงกับเมียมันได้.. เขาว่าเป็นเขาที่จะต้องรีบหาที่อยู่ใหม่... และให้เร็วที่สุด...