หวานใจนายบาริต้า

เช้าวันจันทร์อากาศสดใส เสียงนกที่เกาะอยู่บนสายไฟร้องประสานกับแสงแดดอุ่นที่ส่องลอดม่านเข้ามาในห้องเล็ก ๆ “ธีร์” ลืมตาตื่นช้ากว่าปกติเล็กน้อย เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยปีสองที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย ติดกาแฟดำเข้ม ๆ ตอนเช้า และมักจะนั่งอ่านหนังสือเงียบ ๆ ที่โต๊ะริมหน้าต่างร้านประจำ แต่เช้าวันนี้ไม่เหมือนทุกวัน… เมื่อธีร์ผลักประตูร้านกาแฟเข้าไป กลิ่นหอมของเมล็ดคั่วใหม่ก็ลอยมาแตะจมูก และสิ่งที่สะดุดตาที่สุดกลับไม่ใช่เมนูใหม่บนกระดาน แต่เป็น “คนแปลกหน้า” ที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวสะอาด ดวงตาคมแต่กลับมีแววอ่อนโยน กำลังยิ้มให้ลูกค้าคนก่อนหน้า เขาสวมเอี๊ยมบาริสต้าสีดำทับเสื้อเชิ้ตแขนพับ ดูสบาย ๆ แต่ก็น่ามองอย่างบอกไม่ถูก “เอสเปรสโซ่ช็อตเดิมใช่ไหมครับ?” เสียงทุ้มใสเอ่ยถาม ทำให้ธีร์เผลอชะงัก “…ครับ?” “พี่เจ้าของร้านบอกไว้แล้วว่าคุณชอบเมนูนี้ ผมเลยจำได้” ชายหนุ่มคนนั้นหัวเราะเบา ๆ “ผมชื่อ ‘ภาคิน’ เพิ่งมาช่วยงานที่นี่ ฝากตัวด้วยนะครับ” ธีร์รับแก้วกาแฟมาด้วยหัวใจที่เต้นแรงกว่าปกติ รสขมที่คุ้นเคยกลับมีรสหวานละมุนเจืออยู่ในเช้านี้อย่างประหลาด ราวกับรอยยิ้มของคนชงได้แทรกซึมลงไปในแก้ว เขาไม่รู้เลยว่า… การพบกันโดยบังเอิญครั้งนี้ จะเปลี่ยนเช้าวันธรรมดาให้กลายเป็นเรื่องราวอบอุ่น ที่ค่อย ๆ เติบโตเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า “รัก”