หวานใจนายบาริต้า

EP.6

ฝนตกติดต่อกันหลายวัน อากาศชื้นเย็นจนธีร์เริ่มรู้สึกไม่สบาย เขาพยายามฝืนไปเรียนเหมือนปกติ แต่ร่างกายกลับหนักอึ้ง หัวตื้อและไอเป็นระยะ

เย็นวันนั้น เขายังแวะไปที่ร้านกาแฟตามเคย ภาคินเห็นทันทีว่าอีกฝ่ายไม่เหมือนเดิม ใบหน้าซีดเซียว ดวงตาล้า และเสียงพูดแหบพร่า

“ธีร์ คุณเป็นอะไร ทำไมหน้าซีดแบบนี้” ภาคินรีบวางแก้วในมือแล้วเดินอ้อมเคาน์เตอร์มาหาทันที

“ไม่เป็นไร…เดี๋ยวก็หาย” ธีร์ตอบเบา ๆ แต่พอจะยิ้ม กลับออกมาแทน

ภาคินไม่พูดอะไรอีก เขาถอดเอี๊ยมออกแล้วบอกพนักงานคนอื่นให้ช่วยดูร้าน ก่อนจะจับแขนธีร์เบา ๆ “ไปครับ ผมพาคุณกลับหอ”

⸻

ห้องพักของธีร์เงียบสงบ ภาคินจัดการต้มน้ำอุ่น หยิบผ้าเย็นมาเช็ดหน้าให้อย่างระมัดระวัง เขาไม่พูดอะไรมาก แต่การกระทำทุกอย่างเต็มไปด้วยความห่วงใย

ธีร์นอนพิงหมอน สายตาเลื่อนลอยเพราะพิษไข้ แต่กลับรับรู้ถึงสัมผัสอบอุ่นที่วางลงบนหน้าผากอย่างชัดเจน ภาคินกำลังเช็ดเหงื่อให้เขา ใบหน้าอยู่ใกล้เสียจนลมหายใจแทบจะผสานกัน

หัวใจธีร์เต้นแรงกว่าที่ควรจะเป็นในสภาพนี้

“คุณควรพักบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ฝืน” ภาคินพูดเสียงทุ้มแผ่ว ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวล “ผมไม่อยากเห็นคุณเป็นแบบนี้”

ธีร์เบือนหน้าหนีเล็กน้อย “…คุณดูแลผมมากเกินไปแล้วนะ”

“เพราะผมห้ามใจไม่ให้ทำไม่ได้ต่างหาก” ภาคินตอบทันที น้ำเสียงมั่นคงแต่แฝงด้วยความอ่อนโยน

บรรยากาศเงียบลง เหลือเพียงเสียงฝนตกกระทบกระจกข้างนอก และจังหวะหัวใจที่ดังเกินควรในอกของทั้งคู่

ธีร์พยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ได้แค่เม้มปากแน่น ความร้อนจากไข้กับความร้อนที่วิ่งขึ้นมาถึงแก้มมันไม่ต่างกันเลย

ภาคินเพียงยกผ้าชุบน้ำบิดหมาดวางบนหน้าผากให้อีกครั้ง ก่อนเอ่ยเบา ๆ

“นอนเถอะครับ เดี๋ยวผมจะอยู่ตรงนี้…จนกว่าคุณจะหลับ”

⸻

คืนนั้น ธีร์นอนหลับไปทั้งที่หัวใจยังสั่นไหว

และเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา ภาพแรกที่เห็นคือภาคินที่เผลอหลับคาเก้าอี้ข้างเตียง มือยังคงกุมมือเขาไว้แน่นไม่ปล่อย…