Kabanata 1
1969 Words
PASADO alas sais na ng umaga nang maka-uwi si Krieg sa mansyon na kung ituring niya ay isang palasyo.
Palasyo na binubuo ng isang hari at reyna, mayroon din silang mga prinsipe’t prinsesa, may grupo ng mga alipin upang magsilbi at paglingkuran sila, may kawal din upang siguruhin na mataas ang lebel ng seguridad nila, at higit sa lahat ay may kapangyarihan. Pero hindi iyong uri ng kapangyarihan na katulad ng mga napapanood sa telebisyon kung saan ginagamitan ng apat na elemento at kung ano-ano pa. Ang tinutukoy niya’y pera at posisyon sa bansa.
Ganiyan ang buhay na kinagisnan ni Krieg. At sa palasyo na itinuturing niya? Siya ang prinsipe at tagapagmana. Siya lang at wala ng iba pa.
Bata pa lamang kasi siya ay nakatatak na sa kaniyang murang isipan na balang araw ay siya ang magmamana ng lahat ng ito.
Siya man ang bunso, pero siya naman ang pinaka-tuso.
His grandfather was the former President of the county. Ang angkan nila nila ay may malaking kontribusyon, ginampanan at ginagampanan sa bansa.
Pati ang ama at ina ay nasa larangan na rin ng politika bilang isang Senator at Gobernadora. It runs in the blood ika nga nila. Subalit, ganoon na lamang ang gulat at pagtataka ng malamang ang panganay na babae at dalawang kapatid na lalaki ay walang interes dito. Ang panganay na si Charlene ay nasa larangan ng showbiz, ngunit hindi bilang artista kung ‘di bilang isang news anchor. Si Quizon, na siyang sumunod kay Charlene ay isang doktor at happily married with kids. Si Daryll na sumunod kay Quizon ay mas pinili rin ang simpleng buhay. Umalis na ito sa mansyon ng sumampa na sa kolehiyo upang mamuhay mag-isa at patunayan ang sarili. Gusto niyang i-ukit ang pangalan sa industriya gamit ang sariling paa, at hindi dahil sa isa siyang Cojuanco. Tanging si Krieg lang ang natira sa mansyon, at ang tanging may interes na ituloy ang nasimulan ng pamilya.
Like them, he’s craving for money, success, and power. What Krieg wants, Krieg gets by hook or by crook.
“Krieg! Akala ko nakalimutan mo na kung paano umuwi,” puna ng kaniyang ina. Sumimsim ito sa tasa ng tsaa at saka siya sinipat mula ulo hanggang paa.
He stopped walking. Sumipol ang binata at unti-unting minarka ang matamis at malambing niyang ngiti sa mukha. Here we go again, he said to himself.
“Good morning too, mom!” he replied as he let out a loose chuckle.
Nilapitan niya ang ina at hinalikan sa magkabilang pisngi. Naabutan niya kasi ito sa garden habang umiinom ng tsaa. Mukhang kinakausap nanaman niya ang pinaka-mamahal at iniingatan na mga halaman.
Ang mga kapatid kong halaman, he said bitterly. Mas madalas pa kasi itong pagtuunan ng pansin at alagaan. Kung kakausapin man siya, it's either sermon o utos lang. Not that he's complaining pero parang ganoon na nga.
Ngumisi ang binata. “Parehas pala tayong mahilig magdilig, mom." Ibang halaman nga lang ang gustong-gusto kong dinidiligan.
“What did I tell you last night?” his mother asked, totally ignoring what he said.
“Umuwi ng maaga,” tila balewala niyang sagot dito.
“Exactly! Ang sabi ko sa ‘yo ay umuwi ka ng maaga, hindi umaga!” Pigil ang kaniyang tawa nang mapansin ang paghawak ng ina sa kaniyang sintido.
“I may have a problem with my ear,” palusot nito. “I’m sorry, mom.”
“I won’t tolerate this next time, Hanskrieg.”
“Calm down, mother. I’m here. I’m safe, alive, and kicking. Dala ko naman ang baril ko kagabi just incase--”
“Hanskrieg!” wika ng ina na may halong pambabanta.
“Just kidding, mom. Loosen up a bit, huwag kang laging stress. Mabilis kukulubot ng mukha mo. Sige ka, ipagpapalit ka ni daddy sa mas bata.”
“Don’t use that to me, Krieg. It won’t work.”
He took a deep breathe. “Relax, mom. Hahalikan muna nila si Satanas bago nila ako magalaw.”
Kabilin bilinan kasi ng ina na umuwi ito lagi ng maaga. Nitong nakaraang araw lang kasi ay sunod sunod na death threat ang nakukuha niya at ng pamilya mula sa isang anonymous na person at hanggang ngayon ay pinaghahanap pa rin ng awtoridad at tauhan nila.
Ngunit dahil paborito ng lolo at sunod sa layaw si Krieg, pinayagan siyang um-attend sa party ng isang kaibigan kagabi. Kahit din naman hindi siya payagan ay gagawa at gagawa pa rin siya ng paraan para tumakas. Just like BDO, he always find ways.
“Krieg, kararating mo lang, aalis ka nanaman?” puna ng ina. “Lumayas ka na lang kaya dito sa bahay?” dagdag suhist’yon nito.
“Hell no, mom! You know that I can’t do that. And even if I can, I still won’t--”
“Because you love the feeling of being a Cojuanco, aren’t you?” Ang usok ng itim na sigarilyo ng ina ay sumampal mismo sa kaniyang mukha. Napa-ubo tuloy siya ng hindi inaasahan.
“Absolutely, mother! I want more, I am craving for more. Parang lagi akong gutom sa pera at uhaw sa kapangyarihan. I want everything that I want in my hands,” naka-ngisi niyang sagot sa ina. Ipinakita pa nito ang palad at pina-ikot ikot ang isang daliri sa tapat nito.
“I’m glad to hear that from you. Masaya ako na hindi ka natulad sa tatlo mong kapatid, masyadong suwail at mataas ang pride. Tingnan lang natin kung saan ang bagsak ng mga ‘yon.”
“Mom, let them me. Choice nila iyon ,e. At saka mukhang masaya naman na sila sa pinili nilang buhay, hindi ba?”
“Yeah, but--”
“Pero nandito naman ako para saluhin ang mga responsibilidad na iniwan nila. Trust me, mother. Trust me. Hindi porke't ako ang pinakabata ay mamaliitin niyo ang kakayahan ko. Save the best for the last, ika nga nila.”
Lingid sa kaalaman ng ina ay may kinalaman pala si Krieg kung bakit naligaw ng landas ang mga kapatid. Nasa elementarya na siya ng ituring na niyang kalaban at kaagaw ang mga kapatid. Inisa-isa niya silang kinausap at sinulsulan.
“Governor, may bisita po kayo sa labas.” wika ng isang kasambahay.
Laking pasasalamat ni Krieg nang maging abala na ang ina sa trabaho. Sinamantala niya iyon para maka-alis ng bahay, ng mag-isa. Ginamitan niya ng mabango at sugar-coated na salita ang mga bumubuntot sakanya kaya mabilis niya lang nauto at natakasan ang mga ito.
Walang pasabi siyang pumunta sa apartment ni Klare, ang nobya niya t’wing Lunes. All girls apartment lang ito, pero dahil isa siyang Cojuanco ay malaya siyang nakakalabas pasok kung kailan niya gusto. Kumbaga ay mayroon siyang special pass. At hindi lang ‘yon, marami siyang nobya sa gusali na kinatatayuan ng unit nito.
He got bored. Wala siyang pasensya sa paghihintay ng babae so what he did is to dial Klare's number.
“Klare, where are you?” iritado niyang tanong. Wala kasi ang dalaga sa loob ng kwarto. Sayang naman dahil balak niya sana itong bigyan ng isang hindi malilimutang sarap, marka, at ala-ala.
“Klare, are you still there?” tanong nito ng wala siyang makuhang tugon galing sa dalaga.
“Babe! I’m so sorry, nakalimutan kong sabihin sa iyo na umalis ako. We’re in La Union right now with family. Dumating kasi iyong uncle ko from France, ipapasyal lang namin. Sayang nga, gusto ka ma-meet nila dadd--”
“Calm down, Klare. Ang tinatanong ko lang ay kung nasaan ka."
Mula sa kabilang linya ay narinig ni Krieg ang pagbuntong hininga nito. “Sorry. I thought it was necessary to inform my boyfriend--”
“Oh, excuse me, I am not your boyfriend... anymore.”
“W-what do you mean, babe?” Batid ni Krieg ang panlalaki ng mata ni Klare. Marahil ay hindi na ito makapag-isip ng tama at kasalukuyan ng natataranta.
Sino ba naman ang hindi? Your man decided to drop your relationshio through phone call? That's rude.
“We’re over—“
“You can’t do this to me, Krieg! No way!”
“Yes, Klare, we’re over.”
“But---“
“Pumunta lang ako dito para sabihin ‘yon sayo,” at upang painitin sana siya’t dalhin sa langit sa huling pagkakataon. A pain and pleasure to remember. Malas niya lang at umalis siya, hindi niya naranasahan.
Hindi na niya hinayaan pang magsalita ito. He ended the call immediately and blocked her number. Sisipol-sipol siyang lumabas at pumasok sa pinto, na katabi lamang ng kay Klare.
“Hi, sweetie! Missed me?” tanong nito sa babaeng naka-higa sa kama at naka-red lingerie lang. Mukhang inaasahan na talaga nito ang pagdating ng binata. At hindi lang basta inaasahan dahil mukhang pinaghandaan niya rin ito.
“Not that fast,” aniya't tatawa-tawang umiwas sa tukso. Masyado kasing agresibo ang dalaga, which he likes the most. Gusto niya sa ganitong klase ng babae, iyong tipong kayang sabayan ang trip niya sa kama.
“I have my rules, remember?”
Ang ‘rule’ na tinutukoy ni Krieg ay ang naka-ugalian niyang gawin sa bawat babaeng nakaka-talik niya, pakainin muna ito bago kainin.
“Ikaw na lang kaya kainin ko?” pilya nitong saad. “Natatakam pa naman ako ngayon sa jumbo hotdog at itlog...mo.”
Napangisi siya. Mabilis kumilos ang babae. Hindi man lamang niya napansin na nakaluhod na pala ito't inaalisan na siya ng sinturon. Hindi na naka-ilag pa si Krieg nang maibaba ng dalaga ang pantalon niya.
“And oh, I want a fresh milk too!” she added. "Fresh from yours."
“You’ve got a fast hand there, sweetie.” Naalis nito ang sintron ng hindi namamalayan. Sino pa nga ba siya para tumutol at tumanggi sa grasya?
He groaned when he felt her hot mouth devouring his hardness. “A-ah... I like that.”
Para itong eksperto kumilos. Tila sanay na sanay siya’t normal lang para sa kan’ya ang sumubo, dumila, at sumipsip ng ari.
“Hmm,” ungol ng dalaga. Nakaluhod ito at tila sinasamba ang kahabaan niya.
“You’ve got a tight and hot mouth!” Kung isubo siya nito ay para lang siyang kumakain ng lollipop.
“Ginagawa rin ba ni Klare ito?”
Tumango ang binata. Namumula ang alaga niya. Basang-basa ito ng pinaghalong laway at katas.
“Kaya ka rin ba niyang isubo ng buo at sagad sa lalamunan?” f**k! Mas lalo siyang na-turn on nang magsimula itong mag-dirty talk. He wanted to smash his hardness in her dirty, bad mouth.
“Sometimes?”
“Mas magaling ba ako?”
“Hell, yes!”
Sino ang mag-aakala na ang nerd na ito, ang hinahangaan, ipinagmamalaki ng pamilya, at isang Maria Clara kung kumilos ay wild pala sa kama. Hindi siya makapaniwala. Altar Server pa ito sa simbahan at maging ang pamilya ay aktibo rin sa mga gawain at proyekto ng Katedral.
A demonic grin was formed over his face.
There is a hidden camera inside this unit. Si Krieg mismo ang naglagay at nag-install ng hindi namamalayan ni Cee.
Tingnan na lang natin kung maging proud pa ang tatay mo na panot at traydor sa ‘yo kapag napanood na ng buong mundo kung gaano ka ka-wild sa kama.
Her father was planning to run on the election. Usap-usapan sa bayan ang plano nitong kalabanin ang ama ni Krieg. Ngunit, Hindi pa man nagsisimula ang kampanya ay mukhang wala na itong tyansa na manalo.
Ganito karumi maglaro ang mga Cojuanco.
- Writer
