No & Not
เช้าวันนี้...
น็อตมารับฉันอย่างที่บอก เขามารอตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้เลย แต่พอฉันลงไปซื้อต้มเลือดหมูเจ้าที่เปิดขายหน้าหอ ขากลับขึ้นห้อง ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใครบางคนยืนรออยู่หน้าห้องเรียบร้อย
น็อตไม่ปล่อยให้ฉันได้มีโอกาสต่อว่า เขาชี้หน้าก่อนที่ริมฝีปากของฉันจะอ้าเผยอพ่นคำพูดใส่
ฉันปล่อยให้คนหน้ามึนเดินสำรวจภายในห้องนอนห้องน้อยของฉันไปตามอำเภอใจ แล้วแต่เขาเลย อยากดูอยากจับผิดอะไรก็เชิญ
“แบ่งกันกินดิ”
ฉันที่ยืนกินข้าวเงียบ ๆ เป็นอันต้องมองคนที่มายืนอยู่ตรงข้ามกันอย่างหงุดหงิดใจ
ปกติฉันชอบกินอาหารจานด่วน กินเพียงจานเดียว คือตักข้าวแล้วมีอะไรกินก็ราดหน้าเลย ฉันชอบแบบนั้น โดยวิถีชีวิตของฉันก็จะเรียบง่าย ยืนกินก็ได้ นั่งกินก็สะดวก
แต่เห็นทีว่าวันนี้จะไม่ค่อยสะดวก.....
“ไม่ได้ เดี๋ยวไม่อิ่ม”
ฉันปฏิเสธไป แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด
“แบ่งกัน... หิว”
เขาดึงชามข้าวฉัน
